De hele film heb ik nooit gezien, maar wel een aantal scènes ervan. Charlie Chaplin volkomen dolgedraaid in de moderne wereld.

Dat overkwam mij afgelopen maandagmorgen. Het gebarsten scherm van mijn oude mobieltje (nou ja, nog geen jaar hè…!) was onherstelbaar vernield. Een nieuw scherm kon er niet op gemaakt worden, want de telefoonbehuizing was krom. Jaja, ga er dan ook niet met je dikke bibs op zitten!

Bij CoolBlue verwees de vriendelijke jongen die de reparatie zou doen me naar een ook al vriendelijke verkoopster. En het was Black Friday, ook op zaterdag nog, want vanwege Corona uitgespreid over meerdere dagen. Dus liep ik na een uurtje naar de auto terug, met een nieuwe telefoon.

De hele zaterdagavond en een groot deel van de zondag was ik bezig om alles in te stellen. Want een ander merk, een ander model en dus andere instructies. Eerst maar de beveiliging…

Zondagnacht werd een update uitgevoerd en het toestel uitgeschakeld. Maandagmorgen, nog in bed, probeerde ik de toegangscode. Helaas, niks, nada, noppes. Na vele pogingen gaf ik het op…. Dat wat ik had genoteerd, bleek niet de juiste code. Hellup… wat moest ik nou?

Leo raadde aan om CoolBlue te bellen. Het was nog flink zoeken voor ik het nummer had, maar gelukkig waren ze “ouderwets” per telefoon bereikbaar. Even wachten en ik kreeg iemand aan de lijn.

Maar helaas, na een half uur werd de verbinding verbroken. En na een nieuwe poging kreeg ik een andere jongeman aan de telefoon. Die adviseerde al snel: terugzetten naar de fabrieksinstellingen. En hoe dat moest legde hij me haarfijn en stap voor stap uit. En na weer zo’n minuut of 20 had ik opnieuw een volkomen leeg toestel en kon ik opnieuw beginnen.

Die beveiligingscode, ja die heb ik eerst netjes opgeschreven en 2x gecontroleerd voor ik hem definitief bewaarde. Pffft, hèhè…. moderne tijden en ouwe dames, het is niet de beste combinatie

Maar die reclame van CoolBlue “alles voor een glimlach”, die klopt helemaal.
Prima service en super vriendelijk.