Tag Archives: China

Maandag met muziek

Posted on by

Geen woord van te verstaan, maar zeker het aanhoren waard. Persoonlijk ga ik even terug naar China, een onmetelijk en prachtig land met heel veel verschillende aspecten. Reizen jullie even mee?

Als het filmpje niet wil starten, dit is de link

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Boek

Posted on by

In het boek “Een ketting van jade” van Kirsty Manning heeft Alexandra een goed betaalde baan in de Londense city, maar erg gelukkig is ze niet. Haar relatie liep op de klippen en ze is bang om nieuwe banden aan te gaan.

Dan krijgt ze bericht dat haar opa stervende is. Haar grootouders hebben haar opgevoed nadat haar eigen ouders bij een auto ongeluk overleden zijn. Zielsveel houdt ze van de oude mensen, die al veel meemaakten maar altijd weer uiterst flexibel blijken te zijn. Dus pakt ze halsoverkop het vliegtuig naar Australië.

Het verhaal wisselt tussen het heden en het verleden. Het leven van de grootouders was heel heftig. De twaalfjarige Romy is Joods en vluchtte met haar ouders uit Wenen. Uiteindelijk na lang wachten en veel regelen, kan Romy en haar ouders vertrekken naar Shanghai.

Al lang is Alexandra nieuwsgierig wie haar moeder eigenlijk was, want van haar heeft ze haar exotische trekken. Oma en opa adopteerden het meisje, maar wie waren haar biologische ouders?

Dan krijgt Alexandra een baan aangeboden in Sjanghai. Het is dé gelegenheid om te zoeken naar haar roots. Het dagboek van haar moeder vertelt te weinig om aanknopingspunten te vinden. Wel vindt Alexandra een foto. Is het toeval dat ze een identieke foto in een winkel ziet? Ze zoekt, krijgt hulp van haar buurman en vindt uiteindelijk een aanknopingspunt.

Maar is het wel zoals Alexandra denkt dat het is? Uiteindelijk begrijpt oma dat zij niet meer kan uitstellen wat ze al veel langer had moeten rechtzetten en krijgt het verhaal een verrassend eind.

Prachtig boek, met mooie beelden van Shanghai. De sfeer, de geuren leken soms van het papier op te stijgen. Een boek dat ik bijna niet weg kon leggen.

Sprookjes

Posted on by

Ach waar is de tijd gebleven dat je aan kinderen sprookjes kon vertellen? Dat ze opgekruld naast je zaten te rillen over de enge boze heks, duimelottend de lieve fee bewonderden of die gevaarlijke reus te lijf wilden gaan.

De kinderen van nu lezen niet, maar hebben hun eigen tablet. Veel verstand van kinderboek heb ik trouwens niet. Geen kleinkinderen, dus ook geen voorlees-uurtjes voor mij.

Maar ik moest wel even lachen toen ik dit stripje van “Zusje” zag. Papa heeft zich voorbereid en alvast een lief verhaaltje in elkaar gedraaid. Over Lapland, waar de Kerstman vandaan komt, over de kerstbomen die ergens op een berg groeien.

En over de kerstengeltjes die de lichtjes ’s nachts komen ophangen. Maar daar trapt Zusje niet in. Die heeft al lang gezien dat die lampjes, net als al het andere spul tegenwoordig, uit China komt.

Wijsneus, die Zusje… 😉

Onbegrijpelijk

Posted on by
Bron: Google foto’s

Vorige week zag ik deze foto van een zwemfeest in Wuhan.

Wuhan, de stad waar pas een paar maanden geleden de Corona-paniek begonnen is.

Ik was toen al verbaasd dat in China, waar doorgaans nogal laconiek gereageerd wordt, ineens een hele stad werd afgesloten. Later volgden ook andere steden en lag heel China ineens plat.

Het was het sein om over de hele wereld in paniek te raken. En nog steeds viert angst hoogtij. En of dat nou helemaal terecht is, feit blijft dat mensen nog steeds besmet kunnen raken.

Maar in Wuhan is men er van overtuigd dat het daar niet meer zal gebeuren. En is alles al weer mogelijk. Zwemfeesten, enorme bijeenkomsten, geen virus meer te bekennen. Anderhalve meter? Welnee hutje mutje op elkaar en ga maar lekker los….

En wij? Wij wachten nog even af…! Want het zal toch ook hier wel weer een keer “gewoon normaal” worden?

Foto

Posted on by

Wat een schitterende foto van Marsel van Oosten. Terecht dat hij zich Wildlife Photographer of the Year mag noemen. Er moet heel wat wachten, geduld en concentratie aan vooraf gegaan zijn. Fantastisch!!
Goudpaen

Leeftijd

Posted on by

China-portretHier in het westen zijn we nogal druk met onze leeftijd. Jong is het credo. Dus joggen we, smeren we dure crèmes op ons gezicht, spuiten sommigen botox of laten zich faceliften. Vaak verven we onze haren om het grauwe grijs te verdoezelen.
Goed, laat ik heel eerlijk zijn, erg veel doe ik er niet aan. Maar het streelt ook mijn ego als ik jonger geschat wordt dan ik ben.
Deze vrouw ontmoetten wij in 2005 in Zuid-China. Ik was toen 57, maar hoe oud deze vrouw is? Geen idee? We zijn nu dertien jaar verder en ik vraag me af hoe zij er nu uit zou zien.

Toko

Posted on by

Zo nu en dan rijden we naar de grote Chinese toko in Rotterdam. Er zijn er meer, maar dit was, voor zover ik weet, de eerste. Vroeger was het er rommeliger, kon je er ook levende vis kopen en geurde de winkel naar een Chinese markt. Je kunt er verse oosterse groenten kopen, gedroogde visjes, onbekende kruiden en specerijen. De laatste jaren is het meer gestroomlijnd en werd ook het assortiment heel erg uitgebreid. Er komen niet alleen particulieren, maar ook veel horecamensen, die enorme balen rijst en grote zakken kruiden in hun kar laden. Het assortiment bami is onvoorstelbaar en er staan ontelbaar veel soorten sausen en onbekende groentes en vruchten in blik. Er is een enorme diepvriesafdeling, waar weer heel andere snacks liggen dan de bitterballen en frikandellen van de grootgrutter.
Wij kopen er niet zoveel, maar wij kijken en genieten van de vele kleurige potjes, flesjes en zakjes. Ik vind het gewoon een uitje, want sojasaus is ook bij de Appie verkrijgbaar, maar dat is toch net iets anders. Even me wanen in China en verbaasd rondneuzen.

Fietsen

Posted on by

1997: overal fietsen in het straatbeeld

Bron: De Telegraaf -augustus 2017

In 1997 maakten wij onze eerste grote reis, naar China. Dat land was toen al bezig aan een enorme economische groei. Meteen bij aankomst werden we overweldigd door de ongelofelijk hoogbouw, waaraan 24 uur per dag gewerkt werd.
Er reden al wel veel auto’s, maar er waren nog veel meer fietsen. Rijen fietsen bij het station, rijen fietsen bij een markt en als het spits was, zag je onafzienbare rijen fietsers op de wegen. In Beijing zag ik een bakfiets met op de bak een stoeltje, waarop oma zat als een prinses. Ze keek ons aan met een blik van “Arme witnekken, jullie moeten lopen, maar ik word gereden!”
Een fiets was toen nog een heel bezit voor de meeste Chinezen. Al zullen ze al wel gedroomd hebben van een autootje.
Nu rijden er zoveel auto’s in China dat de lucht soms niet meer te harden is. En heeft datzelfde Beijing alweer een ander probleem: waar laten we al die oude en kapotte fietsen? Ach ja, tijden veranderen…

Bewaren

Boek en film

Posted on by

Vorige week zag ik “De keuze van mijn vader“, een film van Yan Ting Yuen. Diezelfde dag haalde ik een gereserveerd boek op uit de bieb: “De zoetzure smaak van dromen” van Sun Li. Film en boek vertellen parallel aan elkaar vrijwel een zelfde, maar toch weer ander verhaal.
Over Chinezen in het communistische China na de oorlog. Waar honger heerst, de politiek waanzinnige dingen verordonneert, angst regeert. Waar het leven onleefbaar lijkt en vluchten de enige mogelijkheid biedt om hier aan te ontkomen.
De kinderen van de gezinnen worden meegesleurd, ze hebben geen keus.
Ze komen aan in een volkomen andere wereld, passen zich aan, zo goed en zo kwaad als het gaat. De ouders beseffen dat niet zo. Zij werken in het restaurant, zich nauwelijks bewust van de omgeving. Er is gewoon geen tijd. Niet zeuren, kom helpen, er wachten klanten. Wees beleefd, schik je in het lot. Er is altijd wel wat te doen. Er moet geld verdiend worden. Voor de familie in China, voor later, als ze terug gaan.
En ja later, dan kun je terug kijken en beseffen hoe het anders had gekund, had gemoeten misschien. Zie je de dingen in een beter perspectief. Beseffen ouders wat ze hun kinderen aan deden, zien kinderen waarom hun ouders zo handelden.
De beide familiegeschiedenissen lopen uiteen, eindigen anders. Maar zowel de film als het boek zijn voor mij allebei een aanrader.

Bewaren

Bewaren

Boeken

Posted on by

Meerdere mede-blogsters schreven er al over, over het verhaal van de Joodse Selma, die met haar vader weet te ontsnappen aan Hitler, maar door het lot terecht komt in het China van Mao.
Ze voelt zich er niet thuis, maar weet zich toch staande te houden. Met haar man en kinderen vormt ze een gezin, dat tamelijk afgescheiden leeft, midden in Beijing. Ze wonen redelijk luxe, naar maatstaven van het communistisch regiem wel te verstaan.
Er zijn tijden dat het hen voor de wind lijkt te gaan. Ze kunnen zelfs op vakantie en ook haar vader komt voor korte tijd naar China op bezoek. Maar Mao gaat steeds extremere eisen stellen, en ook dit gezin krijgt te maken met armoede en voedselgebrek.
Als Selma alleen in Nederland is voor familiebezoek, begint in China de Culturele revolutie. Ook haar man en haar kinderen ontkomen niet aan die volksbeweging en raken er bij betrokken. In het westen druppelt er maar mondjesmaat informatie over binnen, die dan ook nog weinig objectief is. Ongecensureerde of waarheidsgetrouwe berichten zijn er niet. Desondanks, of tegen beter weten in, gaat Selma terug naar China. In Nederland laat ze een angstige vader en andere familie voor altijd achter.

Ik vond het een aangrijpend boek. Beangstigend om te lezen hoe mensen, waar ter wereld ook, in staat zijn om anderen hun duivelse wil op te leggen. Maar ook verbijsterend om te zien hoe miljoenen (jonge) mensen gehersenspoeld worden.
Een absoluut lezenswaardig boek, geschreven zonder opsmuk.

Bewaren

Bewaren

Bewaren