Gluren

Na een boodschap in een andere wijk nog even de benen strekken. En dan meteen even “gluren bij de buren”.

Het is een mooie, rustige en vooral groene wijk achter de Kleiweg in Hillegersberg. Fraaie huizen, mooie tuintjes, ja prima wonen.

En voor sommige huizen geldt een soort bonus. Want die liggen met hun achtertuin aan de Bergse plas.

Oké, ik moest even op mijn tenen staan en kreeg maar een klein stukje blauw te zien.

Maar onmiddellijk ging mijn fantasie op hol. Tuin, eigen strandje, zwemmen en zonnen. Je eigen Rivièra…. Tja, het blijft bij dromen.

Monument

Tot mijn 23e woonde ik vlakbij het Justus van Effencomplex. Toen was het nog een wat vervallen gebouw, met veel grauw en grijs beton. Heel zelden kwamen we er weleens, maar echt herinneringen had ik er niet aan.

Leo en ik waren er al eens gaan kijken, na de grote renovatie en afgelopen zaterdag konden we het bezoeken, in het kader van Open Monumenten-dag.

Het complex is in alle glorie gerenoveerd en gerestaureerd en intussen al lang geen “arbeiders-vesting” meer. 264 Woningen werden samengevoegd en verbouwd, waarna er nog 154 woningen over zijn. Die zijn allemaal aangepast aan de eisen van deze tijd.

We kregen een rondleiding en gingen natuurlijk ook naar de woonstraat. Nee, geen galerij. Hier konden in 1922 bakker, groenteman en melkman met hun kar komen, zodat men niet telkens naar beneden hoefde. Heel vooruitstrevend. Helaas is die mogelijkheid in deze tijd gesneuveld. Veel bewoners gebruiken de woonstraat nu als terrasje, met planten in potten.

Midden in het complex ligt het badhuis, want douches of badkamers waren niet voorzien in 1922. Nu natuurlijk wel en daardoor is de functie van het badhuis beneden veranderd in een galerie ruimte. Maar ook huisvest dit gebouw de warmtevoorziening. die zorgt voor warmte in de winter, maar ook voor koelte in de zomer.

Oud en nieuw

Toen ik van de plannen hoorde om op het mooie postkantoor op de Coolsingel een groot flatgebouw te plaatsen, stonden mijn haren meteen overeind. Nee, dat zou toch zonde zijn. Maar nu ik gezien heb wat er komt, ben ik toch minder sceptisch. Allereerst blijft het postkantoor in zijn volle glorie bestaan. Niks slopen, maar renoveren dan wel restaureren. En het blijft voor het publiek toegankelijk. In wat nu de grote hal is, komen winkels en horeca. Op het plan zag het er mooi uit, met glans en verfijnde smaak. Of dat allemaal ook werkelijk zo uit zal pakken, blijft nog ongewis. Maar laten we hopen op een goeie afloop. Hoeveel het allemaal gaat kosten weet ik niet. Niet weinig, maar zo blijft in ieder geval een stukje kostbare historie in Rotterdam bewaard.

In de toren die op de binnenplaats gebouwd zal worden, komt een hotel en ook appartementen. Met prachtige raampartijen, speels en aantrekkelijk. Veel licht en lucht. De ruimte onderin blijft ook voor iedereen toegankelijk en komt de ingang naar het hotel, dat de eerste verdiepingen van die toren zal beslaan. Ik vond het beslist geen gek idee. We zullen er aan moeten wennen, want hoogbouw blijft onvermijdelijk. Wie zulke mooie appartementen zal kunnen betalen….? Tja, er zal altijd wel een “happy few” zijn. Maar een nachtje slapen in dat hotel, ach wie weet…?