Was het nou mijn moeder of mijn zus die zo’n handige boodschappenlijst had? Een apparaatje waarmee je met pennetjes kon aangeven wat je die week in huis moest halen. Ik herinner het me wel, maar hoe het precies ging weet ik niet meer.

Nam je zo’n ding mee naar de kruidenier? Of moest je je lijstje nog even opschrijven, met dit ding ter herinnering? Ik denk het laatste en dat is dan weer niet zo handig, want dat briefje bleef maar al te vaak op tafel liggen.

Maar eens was het een wonder van vernuft. Hoe kwamen ze erop…. wat een handig idee! Dat was in de tijd dat er nog maar één of twee soorten van elk artikel was.

Nu moeten we ook nog vermelden welk merk, welke soort van jam, boter, melk of crackers we willen. Nu staat het lijstje in mijn telefoon. En presteer ik het nog om iets te vergeten of, nog gekker, voor de tweede of derde keer iets te kopen dat al lang in de voorraadkast staat.

Maar dat zal aan de leeftijd liggen…?