Tag Archives: boeken

Abeltje

Posted on by
Abeltje-2 Er kwam een gloednieuw boek over Annie M.G. Schmidt uit: “Het ABC van Annie MG“. Dat begint met Abeltje en eindigt met Ziezo en alle letters daartussen. Heerlijk om zo’n kille herfstavond mee door te komen en even terug te dromen naar mijn kindertijd.

Want ik begon al heel vroeg met lezen. Dat vond mijn moeder wel prettig, want dan bleef ik binnen en kon ik geen gevaarlijke spelletjes spelen of weglopen….
Maar ze mopperde ook, want ik was oostindisch doof voor alle vragen en opmerkingen. Dat boek, die letters, daar ging al mijn aandacht naar uit.
Ik had al wel wat boekjes gekregen, maar Abeltje was het allereerste echte boek met een verhaal van begin tot eind. Heerlijk, daar lag ik languit voor de haard. Blad na blad verslond ik en alles wat er om mij heen gebeurde, deed er nauwelijks toe. Ook hoorde of zag ik niet veel, want ik was helemaal verdiept in mijn verhaal. Later kwam daar de bieb, waar ik vast klant was en nog ben.

Een liefde voor altijd. Boeken, letters, verhalen, maar ook gedichten. Soms is lezen eventjes wat minder in trek, omdat er ook zo veel op schermpjes te zien en te beleven valt. Maar met een boek op de bank, schemerlamp aan en thee binnen handbereik. Toppunt van geluk!

  Abeltje

 

Bewaren

Zoeken en vinden

Posted on by
Wanneer ik Leo vraag om iets te zoeken, kan hij dat in 9 van de 10 gevallen niet vinden. Ook al ligt iets voor hem op tafel of duidelijk in het zicht.  BlogBremen-08

Meer mannen schijnen daar last van te hebben 😉

BlogBremen-01 Ik was dan ook heel verbaasd toen Leo tussen de vele boeken in deze Bremer etalage één speciale ontdekte. “Hé, een boekje van Simon Carmiggelt” hoorde ik hem zeggen. Ik zocht en zocht, maar kon het pas vinden toen Leo het me aanwees. Snappen jullie dat nou?

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Fiep

Posted on by

Afgelopen week naar Den Haag om de tentoonstelling over Fiep Westendorp te zien in Museum Meermanno. Ik ben altijd al een bewonderaar van Fiep geweest. Zulke leuke figuurtjes, speels en heel herkenbaar. Jip en Janneke, Pim en Pom, Pluk van de Petteflet en Otje, de Stampertjes, je ziet het meteen, dat moet wel van Fiep zijn.
Maar in haar ruim 60-jarige carrière illustreerde ze niet alleen kinderboeken. Op de tentoonstelling kon je heel veel reclame-tekeningen en tientallen boekomslagen zien, die zij gemaakt had. En er hing een ontwerp voor de kinderkamer van het ss Nieuw Amsterdam. En of het nou ging om een gezellig romannetje of een ernstig rapport, de tekening was altijd vol humor. Geen dijenkletsers maar prikkelende typetjes. Mannen met een grappig snorretje, zodat zijn ernstige gezicht net iets opfriste. Keurige dames met hoedjes die net ietsiepietsie frivoler stonden. Haastig moeders met kinderen onder hun arm, dansende echtparen en kunstkenners met een geknikte rug. We hebben genoten van al die leuke tekeningen. Ook keken we naar een uitzending van Close-up over Fiep. Ik hoopte dat ik hem op internet terug kon vinden, maar helaas. Maar goed, je kunt natuurlijk altijd nog naar Den Haag gaan en hem daar bekijken. De tentoonstelling is er nog tot 23 oktober.

(alle foto’s zijn door mijzelf gemaakt op de tentoonstelling)

Biscuits

Posted on by

Een biscuitje, of kaakje, zoals wij thuis zeiden. Eenvoudiger dan een koekje, minder duur ook. Maria-kaakjes, Nizza met kokos, Knappertjes, San Francisco en niet te vergeten lange vingers. Ze worden al eeuwen lang gebakken en verkocht. En er wordt reclame mee gemaakt. Daarover vond ik op de rommelmarkt een boek. Met een beetje onderhandelen lukte het me de prijs iets te laten zakken, want het is een klein beetje beschadigd aan de buitenkant. Maar binnen is het een schat aan prachtige foto’s van oude reclame-uitingen en verhalen over de verschillende biscuitfabrikanten.

Gelezen

Posted on by

Gelezen heb ik altijd wel, maar nu lees ik wat meer. Lekker rustig op de bank, thee ernaast en je dan verliezen in een mooi of leuk verhaal. Ik kende de schrijver Colm Toíbím niet. Maar Bettie schreef over Nora en was zeer positief.

03-boek Gek genoeg is het verhaal helemaal niet meeslepend, er gebeurt vrij weinig lijkt het. Maar dat is toch niet helemaal waar. Nora, moeder van twee (pre)puberzonen en twee bijna volwassen dochters, is weduwe geworden. En dat zet haar hele leven op z’n kop. Ze verliest niet alleen haar man, maar ook haar hele zekerheid van bestaan. Nu moet ze zelf beslissingen nemen en daarover kan ze nog wel eens tobben. Maar allengs zie je haar groeien. Ze neemt besluiten, gaat werken, maakt vrienden en vriendinnen en vindt zo haar eigen weg. En ontworstelt zich aan het benauwende, zeer katholieke, Ierse bestaan in de jaren 60.

Zeer lezenswaard!

 

Lezen

Posted on by
11-lezen Heerlijk, zo’n lekker dik boek. 1130 Bladzijden om te verslinden. Dit is het derde boek in de trilogie van Ken Follett. De eerste twee las ik al, nu dus dit. Het verhaal van meerdere generaties in Engeland, Duitsland, America en Rusland tegen het decor van de politieke situatie. Dit deel gaat over de periode van 1961 tot de val van de Muur. Een tijd die ik bewust heb meegemaakt en dus vele herkenningspunten geeft. Al was ik niet zo erg politiek bewust, Kennedy, Chroetsjow, Vietnam, Oost-Duitsland en het IJzeren gordijn zijn me welbekend.

Voor mij dus even geen TV, geen internet. Maar wel lekker opgekruld op de bank zitten, compleet verloren in mijn boek.

 

Onpersoonlijk

Posted on by
05-boeken Wat me in dit digitale tijdperk zo irriteert, is dat alles zo onpersoonlijk is geworden. Overal worden mensen vervangen door computers. En computers denken niet, die registreren.
Neem nou de nieuwe maatregel bij onze bibliotheek. Daar wordt paal en perk gesteld aan “rood” staan. Heel begrijpelijk. Ik heb wel meegemaakt dat mensen meer dan dertig euro rood stonden en dan nog niet wilden en/of konden betalen. De bieb is geen bankinstelling, dus is het tegenwoordig boter bij de vis. 

Nou stond ik ook in het krijt. Voor het enorme bedrag van 20 eurocent! Maar dat maakte wel dat ik via internet (OK, ook met de computer) geen boeken meer kon reserveren, dan wel kon zoeken in de database van de bieb. En dat ergerde me uitermate.

Ik ben, denk ik, zo’n dikke 55 jaar lid van de bieb. Niet altijd bracht ik mijn boeken op tijd terug, maar de boetes die ik kreeg, heb ik altijd netjes betaald. Soms had ik niet genoeg geld bij me, en kon ik de volgende keer betalen. Maar nu is het dus over en sluiten als er ook maar iets openstaat. Nou ja, het is niet anders. Geen enorm probleem, maar wel een kleine ergernis.

Voortaan dus op tijd terugbrengen of verlengen (via internet, ja, ja, dat dan wel weer wel 😉 ) !

Lezen

Posted on by
Een stel vrouwen heeft het over boeken. De ene zegt: “Ik houd van boeken waarbij je niet weet hoe het afloopt, die een gelukkig of een tragisch einde kunnen hebben.”
“Zoals?”
“Kookboeken!”(gevonden in een oude “Het Beste”)