Vorige week zag ik “De keuze van mijn vader“, een film van Yan Ting Yuen. Diezelfde dag haalde ik een gereserveerd boek op uit de bieb: “De zoetzure smaak van dromen” van Sun Li. Film en boek vertellen parallel aan elkaar vrijwel een zelfde, maar toch weer ander verhaal.
Over Chinezen in het communistische China na de oorlog. Waar honger heerst, de politiek waanzinnige dingen verordonneert, angst regeert. Waar het leven onleefbaar lijkt en vluchten de enige mogelijkheid biedt om hier aan te ontkomen.
De kinderen van de gezinnen worden meegesleurd, ze hebben geen keus.
Ze komen aan in een volkomen andere wereld, passen zich aan, zo goed en zo kwaad als het gaat. De ouders beseffen dat niet zo. Zij werken in het restaurant, zich nauwelijks bewust van de omgeving. Er is gewoon geen tijd. Niet zeuren, kom helpen, er wachten klanten. Wees beleefd, schik je in het lot. Er is altijd wel wat te doen. Er moet geld verdiend worden. Voor de familie in China, voor later, als ze terug gaan.
En ja later, dan kun je terug kijken en beseffen hoe het anders had gekund, had gemoeten misschien. Zie je de dingen in een beter perspectief. Beseffen ouders wat ze hun kinderen aan deden, zien kinderen waarom hun ouders zo handelden.
De beide familiegeschiedenissen lopen uiteen, eindigen anders. Maar zowel de film als het boek zijn voor mij allebei een aanrader.

Bewaren

Bewaren