Zaterdag kocht ik een bos pioenrozen bij mijn favoriete bloemenvrouw.

“U zult er geen spijt van hebben”, zei ze. “Het zijn net toverballen. Want ze worden toch groot”. Ik keek eens en vond ze al een flink formaat hebben. En een mooie kleur, een wat mistig zacht donker roze.

In de vaas zag je ze met het uur groter worden. En ja, ook de kleur veranderde heel langzaam. Maandag waren ze al bijna helemaal uit en werd het roze steeds lichter.

Gistermorgen waren ze nog verder opgelicht. Een heel teer en vagelijk roze leek het wel.

En toen ik ze gisteravond fotografeerde was de kleur ineens lichtgeel, bijna wit.

Je kon nauwelijks nog verschil ziet met de veel kleinere bloemen die ook in de vaas staan. Het lijken rozen, maar zijn het niet. Hoe ze heten weet ik niet meer. Dat moet ik nog eens uitzoeken.