De natuur heeft een eigen tempo en trekt zich gelukkig niks van ons aan.
Vorige week stapte ik naar buiten en werd ik, verscholen achter de heg, verrast door dit.
Ook al denk ik elke winter dat het voorjaar lang op zich zal laten wachten, voor ik het weet staan ze volop te bloeien in de voortuin, de sneeuwklokjes.
Dat geeft de dag ineens een andere sfeer. Alsof er iets vrolijks in de lucht hangt.
Doet de zon dan ook nog mee en verwarmt ze ons lijf al een beetje beter, dan kan er eigenlijk niks meer mis gaan.
De natuur heeft zo haar eigen grillen. Bij het veranderen van onze voortuin, jaren geleden, plantte ik deze roos aan beide zijden van de ingang. Een roos zonder doornen, dat is wat prettiger voor de komende en gaande bezoeker. Aan één kant was het huilen met de pet, want er kwam wel blad, maar nauwelijks bloemen. En toen was de roos helemaal weg. Aan de andere kant, op nauwelijks 1 meter afstand, deed de klimroos het wel, maar echt veel bloemen kwamen er niet aan. Nou zou dat natuurlijk kunnen liggen aan mijn verzorging, verkeerd snoeien misschien. Maar dat snoeien gebeurt altijd door de tuinman, dus daar zou het niet aan mogen liggen.
Het weer kan me op sommige dagen behoorlijk parten spelen. Ik wordt een beetje chagrijnig van al dat grijs en grauw. Van de week was het niet alleen nat, maar ook nog mistig. Bah! Maar toen kwam ik terug van het boodschappen doen en zag ineens dat er tientallen sneeuwklokjes in de voortuin staan te bloeien. Alsof ze zeggen willen “de lente komt er heus wel aan hoor!” En ook de bomen krijgen al wat grotere knoppen. Dus niet somberen, maar fris en vrolijk voorwaarts, op naar het voorjaar!
Op de meest rare plaatsen schiet plotseling een plant uit de grond. Je vraagt je af hoe die daar nou kan komen.
