Andere handel

Heineken, de vroegere werkgever van mijn man, heeft zijn productieproces om gegooid. Bier wordt nog wel gebrouwen, maar nu wordt ook handgel geproduceerd:

” Zo gaat Heineken ziekenhuizen in Nederland en België helpen met desinfecterende middelen. Maar liefst 250.000 flesjes handsanitizer, gemaakt van 30.000 liter alcohol, worden komende weken verdeeld.” (bron: De Telegraaf van 31 maart 2020) Weer eens een heel ander begrip van “Heerlijk helder”.

En een wat gezelliger bericht in deze gekke tijd dan al die cijfers en statistieken over wat het Corona-virus allemaal teweeg brengt.
Ik sluit mijn ogen niet voor de werkelijkheid, maar toch…..

Een heel jaar lang

Vrijwel het eerste dat je ziet als je bij ons binnen komt, is een kalender aan de kastdeur. Meestal een flink formaat en altijd leuk geïllustreerd.

Ergens in september vinden we er meestal wel een, al zijn we ook wel eens een of twee weken kalenderloos geweest.

Vorig jaar zag ik tijdens de vakantie een leuke, met allemaal vrolijke bierplaatjes en spreuken. Helemaal spekkie naar Leo’s bekkie 😉

En na een aantal jaren met mooie natuuropnames is dat best een welkome afwisseling. Voor januari krijgen we het advies “kalm te blijven”. En natuurlijk hoort daar geen thee, maar een flinke pint bier bij!

Pubs

Londen-pubOf Engeland uit de EU stapt en hoelang dat nog gaat duren, ik weet het niet. Mocht je de Engelse kranten geloven, dan was dat het gesprek van de dag. Maar in de pubs waar wij een biertje dronken leek dat alles niet zo van belang. In alle zaken stonden de TV’s aan met sport. Aan de ene kant honkbal, aan de andere kant voetbal. Het geluid op “mute” en verder een muziekje. Voeg daarbij het geroezemoes van tientallen gesprekken en je krijgt een heel speciaal en gezellig sfeertje. Geen ober die naar je toekomt, nee… . Je moet zelf naar de bar, een biertje bestellen en meteen betalen, boter bij de vis. Leo wist niet zo goed welk bier hij nou zou nemen. In één zaak was er keus uit wel twaalf verschillende merken. Geen probleem, hij mocht even voorproeven. Er werd een bodempje in een klein glaasje getapt. Hij nam een bitter en gehopt bier en voor mij kwam er een wat bloemige pale ale op tafel. Of cider, wat ik ook heel lekker vind. Op de een of andere manier voelden wij ons heel erg thuis, hoewel we in Rotterdam niet zulke cafégangers zijn. En wie vindt in Rotterdam nou nog zo’n mooie deur?

Dorstig

Utrecht-002Laatst in Utrecht zag ik dit uithangbord. Het was één van de vele zonnige en warme dagen van deze zomer en een biertje had me zeker gesmaakt. Maar het tijdstip dat ik er langs kwam was toch meer voor koffie en ik had nog meer te doen, dus liep ik voorbij. Grappige naam voor een herberg. Ik kon er best een foto van nemen, bedacht ik me nog net op tijd.

En toen ik dat gedaan had, zag ik ook de naam van het straatje langs het gebouw. Utrecht-001En ja, dan ligt zo’n naam toch voor de hand, nietwaar. Hart of hert lijkt erg op elkaar. Herten zullen wel geen bier drinken, maar mannen met dorst zijn gemakkelijk te vinden. Vrouwen trouwens ook, want ik vind een biertje op zijn tijd echt heerlijk.

Boekje

bierboekje Wat ligt daar nou op tafel? Een klein ordnertje, niet groter dan een notitiebloekje. Maar al meer dan 30 jaar in gebruik. Leo schrijft daar consequent op wat hij vindt van het bier dat hij regelmatig drinkt. Niet alleen van een pilsje, maar ook -en vooral- van flesjes speciaal bier die hij krijgt of zelf koopt.
Tijdens zijn werkzaam leven was hij naast zijn gewone baan bij de brouwer van Heerlijk Helder ook nog bierproever. En zo is het ontstaan. In vakanties bezochten we regelmatig een brouwerij, dronken we bijzonder bier.

En dan noteerde hij wat hij proefde. Een tijd lang was bier niet zo populair, maar nu is er regelmatig wel wat nieuws op de markt. En dat houdt hij bij. Netjes op alfabet. Een document voor ons en niet alleen met biersmaken. Want bij sommige notities komen natuurlijk ook die vakanties weer terug in onze herinnering.

Bewaren

Bierproeven

In zijn werkzame leven was Leo niet alleen inkoper en later secretaris van een OR, maar ook professioneel bierproever bij de brouwer van het heerlijk helder gerstenat. En die wilde natuurlijk wel weten of het product nog steeds lekker was. Maar vooral hoe andere bieren smaken en of daar dan ook markt voor is. Dus beschikte het bedrijf over een aantal proevers, die zeer regelmatig ‘s-morgens om 11.00 uur al aan het bier zaten. Ach ja, iemand moet het doen, nietwaar 😉
Ook thuis is Leo nog altijd een zeer kritische bierdrinker. Hij wast zelf de glazen, want die mogen beslist niet in de vaatwasser. En op vakantie wordt er nog geregeld onbekend bier gedronken en beoordeeld. Hij heeft daarvoor een notitieboekje, waarin geproefde bieren worden beschreven.
Buitenstaanders hebben vaak een heel verkeerd oordeel hierover, maar gelukkig heb ik Leo nog maar zeer zelden dronken meegemaakt. Hij kent zijn maat!

Zing mee!

Het idee van een Kroningslied was misschien wel leuk bedacht, maar viel in de praktijk toch wel een beetje tegen. Maar waarom zingen wij niet gewoon ons volkslied, het Wilhelmus?

Helaas hebben wij niet de met de tekst bedrukte bierglazen bij de hand. Die zijn slechts in New York en omstreken uitgereikt door de bekende brouwer van heerlijk helder bier. Daarom geef ik de tekst hieronder, zodat we toch allemaal uit volle borst kunnen meezingen:

Wilhelmus van Nassouwe
Ben ick van Duytschen bloet,
Den Vaderlant getrouwe
Blyf ick tot in den doot:
Een Prince van Oraengien
Ben ick vrij onverveert,
Den Coninck van Hispaengien
Heb ick altijt gheeert.

Mijn Schilt ende betrouwen
Sijt ghy, o Godt mijn Heer,
Op u soo wil ick bouwen
Verlaet mij nimmermeer:
Dat ick doch vroom mach blijven
V dienaer taller stondt,
Die Tyranny verdrijven,
Die my mijn hert doorwondt.

 

 

Scherven

Er kunnen maanden voorbij zonder dat er ook maar een scherfje ergens vanaf springt. Maar vorige week was het op één dag twee keer raak. Eerst liet echtgenoot een flesje bier vallen in de berging. Niet alleen scherven, maar ook kleverige zooi was het gevolg. Alle spullen buiten gezet, geruimd, gedweild en na gedweild. Hèhè, dat was was dat.

‘s-Avonds viel een glas bier om in de keuken. Daar was de vloer net gedweild, maar die kreeg dus weer een sopje. Gelukkig bleef het glas heel.
Dat was niet zo toen ik een ijscoupe in de vaatwasser zette. Het was al bijna middernacht, maar met veel geraas viel hij op de tegels in duizenden stukken. Onbegrijpelijk hoeveel scherven er van één glas kunnen komen. Dus nog maar weer eens de stofzuiger gepakt. Maar de volgende morgen vond ik nog scherven onder het fornuis.

Ze zeggen dat scherven geluk brengen. Dus nu maar hopen dat de postcodeloterij hier valt…