Tag Archives: beveiliging

Gecompliceerd

Posted on by

In het begin van internet werd ons verteld dat het simpel en eenvoudig zou worden. Alles digitaal, het leek zo mooi.

Bron: Google foto’s

Inmiddels zijn we al weer een paar decennia verder en is het hele internet gedoe soms verre van gemakkelijk geworden. Ja, jong en oud draait zijn hand niet meer om voor een e-mail. We betalen met zo’n bankpas of misschien zelfs met je telefoon. Maar sommige dingen worden steeds gecompliceerder.

Leo kreeg laatst drie e-mails tegelijk van het Oogziekenhuis. Maar snel lezen waarover het ging, ho maar! De berichten waren beveiligd, er moest een code worden aangevraagd die per e-mail werd toegestuurd. En uiteindelijk bleek het te gaan om één afspraak in 3 delen. Een meting, een scan en een gesprek met de oogarts. Alles op 1 dag en binnen 20 minuten gepland.

Dat had dus best in één bericht en zonder beveiliging gekund. Want “privacy” is toch een beetje overdreven. Aan de balie word je gevraagd naar je geboortedatum en naam, voor iedereen hoorbaar. En wat dan nog?

Nee, we maken het nu moeilijk of ingewikkeld. Eenvoudig is gewoon te simpel.

Veilig

Posted on by

Op mijn boodschappenlijstje van vorige week stond onder andere het “Vega kookboek van Karin Luiten”, dat ik mezelf had beloofd. Het was even zoeken, maar gelukkig vond ik het tenslotte in het schap van de week- en maandbladen. Een onbeschadigd exemplaar, in krimpfolie en met een AH-streepjescode erop.

Omdat ik het niet tussen en op mijn andere boodschappen wilde leggen, zette ik het op het uitklapzitje van het karretje. Het was mijn laatste boodschap, dus liep ik naar de kassa om af te rekenen. Ik legde alles op de band, scande mijn app en gaf de chagrijnige kassière antwoord op haar vragen. Kraskaartjes, zegels? Graag, graag… 😉

Ik pakte wat verderop mijn boodschappen in de tassen en liep de zaak uit, via de scancode op mijn kassabon. Eenmaal buiten viel mijn oog ineens op het boek. Hemeltje, dat had ik helemaal niet afgerekend. Welgeteld één seconde overwoog ik om stoïcijns door te lopen, maar ik bedacht me dat ik geen enkel recept uit een achterovergedrukt boek zou kunnen maken. Dus liep ik de winkel weer in en meldde me bij de klantenservicekassa om alsnog af te rekenen. Het meisje achter de balie verblikte of verbloosde niet toen ik zei dat ik zo maar met dat boek weg had kunnen lopen. Dat er geen bel of alarmsignaal was afgegaan. Dat dus die hele beveiliging geen cent voorstelde. Ze haalde haar schouders op. Het was tenslotte haar verantwoording niet.

Eigenlijk heb ik stiekem wel een beetje gegrinnikt om de hele toestand. Want we leven inmiddels in een wereld waar alles afhankelijk, gekoppeld of gestuurd wordt door allerlei digitale dingen. Er wordt een veel te groot belang gehecht aan aan al die elektronica. Mensen komen er nauwelijks nog aan te pas. Maar het gaat ook regelmatig mis en voordat men daar achter is gekomen…. 😉 😉 😉

Modern times

Posted on by

De hele film heb ik nooit gezien, maar wel een aantal scènes ervan. Charlie Chaplin volkomen dolgedraaid in de moderne wereld.

Dat overkwam mij afgelopen maandagmorgen. Het gebarsten scherm van mijn oude mobieltje (nou ja, nog geen jaar hè…!) was onherstelbaar vernield. Een nieuw scherm kon er niet op gemaakt worden, want de telefoonbehuizing was krom. Jaja, ga er dan ook niet met je dikke bibs op zitten!

Bij CoolBlue verwees de vriendelijke jongen die de reparatie zou doen me naar een ook al vriendelijke verkoopster. En het was Black Friday, ook op zaterdag nog, want vanwege Corona uitgespreid over meerdere dagen. Dus liep ik na een uurtje naar de auto terug, met een nieuwe telefoon.

De hele zaterdagavond en een groot deel van de zondag was ik bezig om alles in te stellen. Want een ander merk, een ander model en dus andere instructies. Eerst maar de beveiliging…

Zondagnacht werd een update uitgevoerd en het toestel uitgeschakeld. Maandagmorgen, nog in bed, probeerde ik de toegangscode. Helaas, niks, nada, noppes. Na vele pogingen gaf ik het op…. Dat wat ik had genoteerd, bleek niet de juiste code. Hellup… wat moest ik nou?

Leo raadde aan om CoolBlue te bellen. Het was nog flink zoeken voor ik het nummer had, maar gelukkig waren ze “ouderwets” per telefoon bereikbaar. Even wachten en ik kreeg iemand aan de lijn.

Maar helaas, na een half uur werd de verbinding verbroken. En na een nieuwe poging kreeg ik een andere jongeman aan de telefoon. Die adviseerde al snel: terugzetten naar de fabrieksinstellingen. En hoe dat moest legde hij me haarfijn en stap voor stap uit. En na weer zo’n minuut of 20 had ik opnieuw een volkomen leeg toestel en kon ik opnieuw beginnen.

Die beveiligingscode, ja die heb ik eerst netjes opgeschreven en 2x gecontroleerd voor ik hem definitief bewaarde. Pffft, hèhè…. moderne tijden en ouwe dames, het is niet de beste combinatie

Maar die reclame van CoolBlue “alles voor een glimlach”, die klopt helemaal.
Prima service en super vriendelijk.