Erg veel last heb ik gelukkig niet gehad van de bestralingen. Maar helemaal vlekkeloos verliep het niet. De eerste dagen leek het of er niks aan de hand was, maar toen begon mijn velletje toch wel geïrriteerd te raken. En op zo’n rot plek, precies in de huidplooi onder mijn borst. In 2008 werd me gezegd alles zo veel mogelijk droog te houden. Poederen met reukloze talkpoeder mocht, maar verder niks.
Nu kreeg ik te horen dat er zalf voor was. Tikkeltje eigenwijs wilde ik daar in eerste instantie niet aan beginnen. Maar toen na een paar dagen de blaren opensprongen, belde ik toch maar even op om te vragen hoe en wat. Bij het Kruidvat kon ik cetomacrogol crème kopen en er dik op smeren. Tja, en hoe dan…? Want pleisters kunnen en mochten niet. Het werd dus hannesen met grote gaas kompressen. En het moest zo luchtig mogelijk blijven, liefst zonder BH.
Dat betekende dus een paar dagen pyama- en huisarrest. Want zonder BH naar buiten ga ik onder geen beding. Nu is alles gelukkig weer min of meer genezen. Hopelijk komen er nu geen verrassingen meer….
Tag Archives: bestralingen
Uitgeteld…
Het zit er op. Gisteren was de laatste bestraling een feit. Zestien keer gingen we naar het Erasmus MC. Zestien keer lag ik daar en telde de minuten weg. Gek dat zoiets zo’n impact hebben kan. Want je voelt het niet, ziet het niet, ruikt het niet en toch… Als in een griezelig soort spookwereldje gaan die stralen je te lijf en maken je beter en tegelijkertijd ook weer niet. Want mijn vel is inmiddels rood en geïrriteerd, ik ben sneller moe dan vroeger. Maar kom op, dat gaat straks allemaal weer over. Ik mag zeker niet klagen, want ik voel me beter dan dat ik had durven hopen.
Ik had een doosje gemaakt met iets lekkers voor de mensen van de bestralingsunit. Zij zorgen er elke dag nauwkeurig voor dat je in dezelfde positie ligt, stellen alles in en helpen je weer van die smalle plank af. En altijd vriendelijk en opgewekt. Het is hun werk, jazeker. Maar ze verdienen toch een schouderklopje, vandaar!
