Bellen

Een foto uit mijn foto-archief. Gemaakt tijdens een bezoek aan Leuven.

Zo’n bel is in studentensteden geen uitzondering. Het is al fijn dat er een bel is. Je moet alleen wel even goed de instructies doornemen. Voor je het weet roep je de verkeerde op.

In Leuven waren we inmiddels al weer ruim 10 jaar geleden. Die bewoners van toen zijn hopelijk al lang afgestudeerd. Ze zijn bezig met een carrière en een gezin, verwacht ik zo. Die hebben natuurlijk allemaal al lang een “nette” bel.

Maar wie weet gebruiken ze nu ook wel zo’n soort instructie voor de bezorgers van alle online bestellingen.

Drie keer lang voor de bezorger van Thuisbezorgd, één keer kort voor anderen.

Als het toen werkte, waarom dan nu ook niet….?

Vakantieherinnering

De titel van dit blog mag dan wel “vakantieherinnering” heten, maar veel herinnering heb ik niet aan dit gebouw.

Het viel op, natuurlijk. Knal rood aan het eind van de straat. Maar wat er te doen was, wat je er kon kopen, geen idee meer.

Vreemd toch dat herinneringen aan stadsbezoeken soms zo vervagen, terwijl andere reizen van vele jaren terug veel meer in je geest blijven voortbestaan.

Het heeft natuurlijk ook te maken met het ouder worden. Ineens is iets, wat vroeger zo belangrijk leek, waar je je over verbaasde of boos over werd, van veel minder belang.

Nou ja, gewoon een opvallend gebouw, in Mechelen.

Toch anders…

Je bent maar een paar kilometers over de grens, men spreekt er nog steeds Nederlands, nou ja, Vlaams. En toch is er heel veel anders.

Want hier in Gent zag ik een bureau voor een poetsdienst. Kijk, dan weet je tenminste wat men daar voor je regelt. Je kunt er iemand vragen je huis te komen schoonmaken. Maar zou je dat doen, dan geeft dat weer vragende gezichten aan de andere kant van de balie. Want in België heet dat kuisen. Kuis kennen wij wel, maar in een heel andere betekenis.

Maar goed, het maakt het lopen in zo’n stad ook weer erg leuk. Je ziet andere dingen, beleeft ook andere dingen. Want wie in België wacht bij een zebrapad, ziet dat het verkeer meteen stilhoudt, zodat je veilig kunt oversteken. En daar was ik dan weer een beetje verbaasd over. In Rotterdam rijden ze soms knetterhard door.

Wie reist, ook dicht bij huis, ontdekt nog eens wat.

Over de grens

Sluis ligt in het uiterste zuidwest puntje van Nederland en je hoeft dan ook niet ver te rijden om in België te komen. Het was koud en dus kropen we na een wandeling in Sluis gauw de auto in om wat verder te kijken. Leo had gelezen dat Lissewege een leuk dorpje is. Het is nog allemaal authentiek en de huisjes zijn hel wit geschilderd. In het dorp staat een grote kerk, met mooie ramen en een prachtig gerestaureerd orgel.

De klok van de toren heeft een nieuwe wijzerplaat, maar de oude plaat wegdoen was niet aan de orde. Die staat nog in de kerk naast het orgel.

De omgeving van Lissewege heeft helaas niet de authentieke sfeer behouden. Grote viaducten doorsnijden het landschap en een constante stroom van goederenverkeer dendert er overheen. Ja ja, de nieuwe tijd…. net wat u zegt…!

Antwerpen

Soms heb ik van één onderwerp zoveel foto’s gemaakt, dat ik het allemaal niet in één blog wil of kan proppen. Overdaad schaadt, nietwaar. Ik kan natuurlijk besluiten om dan maar niet meer daarover te schrijven, want wie zal daar om malen? Maar het soms zo leuk om het ook met anderen te delen, dat ik er dan nog maar een volgend blog tegen aan gooi 😉
De architectuur in Zurenborg in Antwerpen was overweldigend en heel veel van die prachtige huizen hadden ook heel fraaie deuren, met prachtig beslag. Niks standaard materiaal, maar telkens weer iets anders. Ook onze voorouders wilden zich profileren en dat doe je door net iets anders te laten zien. Zo van: “kijk eens wat een verfijnde smaak wij hebben!” Dus vandaag nog een foto-collage van de vele deuren en het bijzondere sluitwerk.

Antwerpen

Vroeger gingen we vaker naar Antwerpen, meestal maar voor één dag. En dat is te weinig om echt veel van de stad te zien.
Nu waren we er bijna 3 dagen en dat gaf de gelegenheid om ook in andere wijken een kijkje te nemen. Leo had in een boekje gelezen over de wijk Zurenborg, dus stapten we ’s morgens op de tram er naar toe en wandelden we op ons gemak over de Cogels-Osylei en bekeken we ook de huizen in de zijstraten.
Het was wel duidelijk, dit was een wijk met standing. Prachtige huizen van architecten die zo trots op hun schepping waren, dat ze zelfs hun handtekening op de gevel achterlieten. Eigenlijk moet je vaker door zo’n wijk lopen, want je komt telkens weer andere leuke dingen tegen. Het was erg rustig die dag zodat we heel veel foto’s hebben kunnen maken en verlekkerd naar zulke fraaie onderkomens hebben gekeken. Geen schijn van kans dat wij eens in zo’n villa zouden kunnen wonen, maar dat mag de pret niet drukken. Kijken, kijken… niet kopen is ook heel leuk, toch?
Toen we de Transvaalstraat insloegen, kwamen we bij een kruising waar vier huizen staan die de vier seizoenen belichamen. Alle vier versierd met prachtig glas-in-lood en met schilderwerk dat ook in kleur was aangepast aan de jaargetijden. Een lust voor het oog!

(klik op een foto om te vergroten)

Antwerpen

Niet alleen de dieren in de Zoo zijn het aankijken waard. Ook de diverse gebouwen zijn bijzonder. Soms waan je je op weg naar een Egyptische tempel. In hoeverre de dieren zich er echt “senang” voelen, kan ik niet gissen. Ze worden er in ieder geval met liefde verzorgd, maar zo veel ruimte als in Rotterdam is er niet beschikbaar. Antwerpen-dierentuin-beeld-004
Ook staan er diverse beelden. Deze ruzieënde kikkervaders met hun zonen op de nek vond ik wel heel erg leuk.

Antwerpen-dierentuin-beeld-009

Hoe kan het anders, in hier kwamen we ook Suske en Wiske tegen 😉
Op dit moment is er in de tuin ook het China Light Festival aan de gang. Overal zagen we grote kleurige bloemen en Chinese figuren, die ’s avonds een sprookjesachtige sfeer gaven.

Antwerpen

We hadden al heel veel gehoord over de dierentuin van Antwerpen, maar we waren er nog nooit geweest. Nu hadden we mooi de gelegenheid, dus meteen na het inchecken in ons hotel op de Keyserlei liepen we naar de ingang van de dierentuin, waar ons Rotterdamse Blijdorp-abonnement ons gratis toegang gaf.
De Antwerpse Zoo ligt pal naast het Centraal Station. De tuin is heel anders ingericht dan in Rotterdam en het spreekt vanzelf dat dieren uit de vroegere kolonie Kongo goed vertegenwoordigd zijn. Maar de tuin is ook mooi aangelegd en het aquarium is beslist de moeite waard om uitgebreid te bekijken. Hier geen overkoepelend waterbassin, maar diverse vensters op kleinere aquaria. Het oogt heel rustig en wij keken er onze ogen uit.
Her en der zagen we wat de dieren te eten kregen en de zeeleeuwen vertoonden hun zwemkunsten. Maar opeens schoten ze weg, het was voedertijd bleek later. Vandaar…

Antwerpen

Deze tijd van het jaar gaan we meestal naar een Kerstmarkt in Duitsland, maar dit jaar togen we naar Antwerpen. De kerstmarkt daar is minder groot als in Duitse steden, maar het gaf ons de gelegenheid ook wat meer van de stad te zien.
Rondom de Groenmarkt en de Grote markt was het ‘s-avonds behoorlijk druk, vooral rond de ijsbaan. Er werden heel veel schaatsen gepast en gehuurd. De baan is opgebouwd rondom het beeld van Pieter Paul Rubens, waardoor de arme schilder even niet al te veel uitzicht had. De kathedraal en het stadhuis waren verlicht en het oude centrum is natuurlijk altijd heel sfeervol.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Beeld

man-met-hondVlak bij ons hotel in Hasselt stond dit beeld van José Vermeersch.
Een man zonder kleren, die kijkt alsof hij droomt.
Het maakte op mij de indruk van een slaapwandelaar. Want ja, zo helemaal bloot over straat is toch wel wat vreemd. Maar neemt een slaapwandelaar zijn hond dan mee? Misschien wil die hond wel over de slaapwandelaar waken en hem beschermen. Geen idee.
Ach, het is waarschijnlijk helemaal niet wat ik denk.
Dat maakt ook niks uit, want het beeld staat er prima en geeft de wandelaar nog eens stof tot nadenken.