Inspiratie

Met de zon hoog aan de hemel en een frisse wind door onze haren liepen Leon en ik door Arboretum Trompenburg. Ja, daar heb ik al heel veel keren aandacht aan besteed, maar het is elke keer toch weer anders.

Op dit moment, aan het prille begin van de lente, steken overal bolletjes de kop op en zie ik aarzelende sprietjes groen, die zich nog niet laten herkennen. Althans niet voor mijn leken-oog.

Veel bomen zijn nog kaal, maar vertonen toch al wat meer activiteit. Sommige lijken wat gehaaster en bloeien al voordat er blad verschijnt. Tegen een helderblauwe hemel levert dat een fraai beeld op.

En dan valt me nog meer op. Dat alle knoppen zo verschillend zijn, dat er bomen zijn met heel grillige stammen, andere daarentegen steken recht de lucht in maar zijn bekleed me dunne velletjes, die bijna uitnodigen tot friemelen en frunniken.

Zo is er dus altijd wel weer wat nieuws te ontdekken 😉

Tante Hortense

In Arboretum Trompenburg viel mijn oog op dit gedicht van Manuel Kneepkens. Het moet er al jaren staan, net als andere gedichten van dit oud-gemeenteraadslid. Maar ja je oog moet er wel even opvallen.

Ik zet er een extra-grote foto bij, want zo krijgt de tekst een heel apart accent.

Gevonden in Arboretum Trompenburg

Natuur in de winter

Een bezoek aan Arboretum Trompenburg in Rotterdam is altijd de moeite waard. Veel mensen denken dat het alleen in het voorjaar bezienswaardig is, omdat er dan veel kleur te vinden is. Maar het hele jaar door loont het de moeite.
Juist in de winter, als veel bomen kaal zijn, zie je de natuur in een ander perspectief. Dan valt op hoe sommige bomen hun bladeren maar niet kwijt willen, dat er wel degelijk struiken midden in de koude periode bloeien. Ook de lucht is anders en geeft een fraaie achtergrond aan kale takken en knoestige stammen. En bekijk ook de knoppen en knopjes van de nog slapende struiken en bomen eens. Ze verschillen allemaal van elkaar. Grote bladeren lijken wat te hangen, maar op die manier bewaren ze net dat beetje warmte wat de struik of boom nodig heeft. Sommige bladeren lijken stug als leer, maar hebben een verrassend fluweelzachte onderkant. Ja, ook in de winter is er van alles te ontdekken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Herfstkleur

Afgelopen dinsdag kleurde de zon oranje en overal zag je mensen foto’s maken van dat bijzondere verschijnsel. De wereld leek weliswaar een beetje grauw, maar de temperatuur was nog heerlijk. Daarom gingen we maar even wandelen in Arboretum Trompenburg, waar de bomen al volop in herfsttooi staan. En die dag fotografeerde ik vooral bomen met veel oranje-rood, om helemaal in de kleur van de dag te blijven.

Wandelen

Gisteren was het weliswaar wat kouder en niet zo zonnig, maar wel prima wandelweer. Dat kwam mooi uit, want De Ganzenpas had afgesproken naar Arboretum Trompenburg te gaan.
Andere mensen, andere wegen. En zo liep ik opeens een heel andere weg vanaf het metrostation naar de ingang. En zag ik een voor mij totaal onbekend stukje van Rotterdam. Maar dat bewaar ik tot een volgend blog.
Eigenlijk is er geen moment waarop je kunt zeggen “de tuin is nu op z’n mooist”. Er is altijd wel wat bijzonders te zien. Maar met al het tere ontluikende groen, de bollen en lentebloeiers die kleur geven en niet te vergeten de camelia’s en rododendrons die bloeien, is het nu wel erg aantrekkelijk lopen daar. Pa en moe Nijlgans hielden hun kroost goed in de gaten. Nel wees ons her en der op heel bijzondere bomen en struiken. Kortom een zeer geslaagde wandeling.
(klik op een foto om te vergroten)


Als kers op de taart lunchten we met elkaar in Het Theehuis, zodat we even konden uitrusten en verkwikt weer op huis aangingen.

Regen

Nee, dit wordt geen verhaal over natte druppels op mijn hoofd en in mijn nek. Dit gaat over een soort regen waar ik heel erg van hou. De prachtige bloemen van de gouden-, blauwe en witte regen. De blauwe is dit jaar in mijn eigen tuin duidelijk aanwezig. Maar ja, baas boven baas is er altijd. Al is er geen sprake van concurrentie, want met de tuiniers van het Arboretum Trompenburg in Rotterdam kun je je niet meten. Die gun ik dan ook van harte de eer voor deze prachtige bloemenweelde.

mei-blauwe-regen

Wandelen

03-trompenburg Ja, ja, ik wandel de laatste tijd best heel wat af. En omdat je toch niet elke dag dezelfde weg kunt lopen, gingen we gisteren naar Arboretum Trompenburg. Daar komen we al sinds jaren met enige regelmaat en telkens is het weer heerlijk om daar te lopen. Het maakt niet uit welk seizoen is het is. Altijd vind je wel iets wat je aangenaam verrast.

Gisteren waren de bomen nog kaal, maar de narcissen en sneeuwklokjes bloeiden en diverse struiken vertoonden al duidelijk knoppen of stonden zelfs in bloei op het kale hout. Op andere plekken staken de boomkruinen prachtig af tegen de blauwe lucht en weerspiegelden in de waterpartijen.
Gewoon een uurtje lekker genieten dus!!

 

Hout

Het was geen groot dichter, de man die dit hout schonk. Maar de kiwi en andere planten in Arboretum Trompenburg in Rotterdam groeien er voortreffelijk tegen. Maar mooi dat voor zo’n gewone overdenking speciaal een bordje wordt gemaakt. Een soort van recycling, oud dood hout dat gebruikt wordt om nieuw hout te ondersteunen. Ik vind het ook typisch Rotterdams. Geen opsmuk, geen tierelantijnen. Een stevige paal, flinke schroeven. Dat geeft tenminste houvast in het leven!

 

Recycle

Weggooien kan natuurlijk in de glasbak, maar als de buurman regelmatig een flinke doos lege wijnflessen heeft en ze zomaar weggeeft…. dan bedenk je er een nuttig gebruik voor. Hier, in Arboretum Trompenburg in Rotterdam zette men de flessen als rand langs de border. Misschien wel tegen de mollen, die van het geluid van de wind in de flessen weg zouden gaan, misschien uit zuinigheidsoverwegingen. In ieder geval een originele oplossing.