Fileleed

We waren een weekje weg, vakantie in Noord Frankrijk. Onze gîte lag even voorbij Abbéville, een ritje van rond de 400 kilometer. Dat moet niet zo lastig zijn. Tot voorbij Antwerpen over de snelweg en dan lekker binnendoor, op ons gemak.

We vertrokken netjes op tijd en tot aan Antwerpen ging het goed. Dan meldt de verkeersinformatie op onze navigatie dat er file is. Er worden wat nummers genoemd, maar die helpen ons niet. Vertraging ca. 15 minuten. Nou ja, een kwartiertje….

Maar al ter hoogte van het Sportpaleis stokt het verkeer en van daar gaan we stapvoets verder tot we de Kennedytunnel door zijn. Een combinatie van wegwerkzaamheden en ongelukken bracht een enorme chaos. We zijn dan wel 2,5 uur verder en beiden goed gaar.

Het plan om lekker binnendoor te rijden laten we varen. We willen nog even wat boodschappen doen en zouden uiterlijk 5 uur aankomen. Het wordt uiteindelijk half zes, dus het viel nog wel mee. De eigenaar van de gîte begreep het wel. Oui, oui, le traffic, c'est horrible. 

Het verkeer wordt steeds idioter. Ja, ook wij reden er en waren net zo goed medegebruiker. Maar wat zijn we blij dat we niet meer elke dag moeten aansluiten in de file.

Serie

Op Netflix vond ik een link naar de serie “Rough diamonds”. De trailer leek ons wel wat. Dus keken we acht avonden lang naar de belevenissen van de orthodox joodse familie Wolfson.

Bron: Google foto’s / Netflix

De serie speelt voor het grootste deel af in de joodse wijk in Antwerpen. Een wijk op steenworp afstand van het mooie station van Antwerpen.

Wie wel eens door die wijk gelopen heeft, voelt zich beslist in een andere wereld. Met andere winkels en mensen die er geheel anders uitzien.

Noah, de zoon die de familie al jaren geleden verlaten heeft en zich heeft afgekeerd van het geloof, komt naar Antwerpen terug voor de begrafenis van zijn broer. Diens dood was zeer onverwacht en omgeven met een geheim.

En dan blijkt dat dat ene geheim een sleep van andere geheimen met zich mee te brengen. Genoeg voor zo’n acht uur spanning.

De handel in diamanten trekt niet alleen goudeerlijke handelaren maar ook gewetenloze mensen aan. Maar niet alleen vanwege de spanning is deze serie het aanzien waard, ook de gebruiken, tradities en rituelen die gewoon zijn in deze gemeenschap, zijn ons vrijwel onbekend.

Elk nadeel…

… heb z’n voordeel, dacht ik toen ik vanuit Gent in Antwerpen kwam. Ik was vroeger dan ik had gepland en dus was er ruim voldoende tijd om iets te drinken en te eten. En omdat ik vanwege mijn knie beslist niet ver wilde gaan, liep ik rechtstreeks vanuit de trein het Café Royal op het Antwerps station binnen.

Restauraties in Nederland kunnen soms wat ongezellig zijn. Maar het Café Royal is gewoon een gezellige en mooie plek om neer te strijken. En dat doen dan heel veel mensen. Het was al een beetje roezemoezig en ik zag dames gezellig keuvelend aan een glaasje bubbels zitten nippen.

Ik koos voor een lekker biertje en nam alle tijd om een gerecht uit te zoeken. Op mijn dooie gemakje at ik daarna een heerlijke salade met een tweede biertje erbij. Ik stuurde deze foto naar Leo, die het thuis maar met een kant-en-klaar maaltijd moest zien te doen. Maar gelukkig heeft hij daar geen moeite mee.

Leo stond me bij aankomst in Rotterdam-Alexander dan ook op te wachten, zodat ik niet meer met de metro naar huis hoefde.
En dat maakte me heel erg blij!

Antwerpen

Soms heb ik van één onderwerp zoveel foto’s gemaakt, dat ik het allemaal niet in één blog wil of kan proppen. Overdaad schaadt, nietwaar. Ik kan natuurlijk besluiten om dan maar niet meer daarover te schrijven, want wie zal daar om malen? Maar het soms zo leuk om het ook met anderen te delen, dat ik er dan nog maar een volgend blog tegen aan gooi 😉
De architectuur in Zurenborg in Antwerpen was overweldigend en heel veel van die prachtige huizen hadden ook heel fraaie deuren, met prachtig beslag. Niks standaard materiaal, maar telkens weer iets anders. Ook onze voorouders wilden zich profileren en dat doe je door net iets anders te laten zien. Zo van: “kijk eens wat een verfijnde smaak wij hebben!” Dus vandaag nog een foto-collage van de vele deuren en het bijzondere sluitwerk.

Antwerpen

Vroeger gingen we vaker naar Antwerpen, meestal maar voor één dag. En dat is te weinig om echt veel van de stad te zien.
Nu waren we er bijna 3 dagen en dat gaf de gelegenheid om ook in andere wijken een kijkje te nemen. Leo had in een boekje gelezen over de wijk Zurenborg, dus stapten we ’s morgens op de tram er naar toe en wandelden we op ons gemak over de Cogels-Osylei en bekeken we ook de huizen in de zijstraten.
Het was wel duidelijk, dit was een wijk met standing. Prachtige huizen van architecten die zo trots op hun schepping waren, dat ze zelfs hun handtekening op de gevel achterlieten. Eigenlijk moet je vaker door zo’n wijk lopen, want je komt telkens weer andere leuke dingen tegen. Het was erg rustig die dag zodat we heel veel foto’s hebben kunnen maken en verlekkerd naar zulke fraaie onderkomens hebben gekeken. Geen schijn van kans dat wij eens in zo’n villa zouden kunnen wonen, maar dat mag de pret niet drukken. Kijken, kijken… niet kopen is ook heel leuk, toch?
Toen we de Transvaalstraat insloegen, kwamen we bij een kruising waar vier huizen staan die de vier seizoenen belichamen. Alle vier versierd met prachtig glas-in-lood en met schilderwerk dat ook in kleur was aangepast aan de jaargetijden. Een lust voor het oog!

(klik op een foto om te vergroten)

Antwerpen

Niet alleen de dieren in de Zoo zijn het aankijken waard. Ook de diverse gebouwen zijn bijzonder. Soms waan je je op weg naar een Egyptische tempel. In hoeverre de dieren zich er echt “senang” voelen, kan ik niet gissen. Ze worden er in ieder geval met liefde verzorgd, maar zo veel ruimte als in Rotterdam is er niet beschikbaar. Antwerpen-dierentuin-beeld-004
Ook staan er diverse beelden. Deze ruzieënde kikkervaders met hun zonen op de nek vond ik wel heel erg leuk.

Antwerpen-dierentuin-beeld-009

Hoe kan het anders, in hier kwamen we ook Suske en Wiske tegen 😉
Op dit moment is er in de tuin ook het China Light Festival aan de gang. Overal zagen we grote kleurige bloemen en Chinese figuren, die ’s avonds een sprookjesachtige sfeer gaven.

Antwerpen

We hadden al heel veel gehoord over de dierentuin van Antwerpen, maar we waren er nog nooit geweest. Nu hadden we mooi de gelegenheid, dus meteen na het inchecken in ons hotel op de Keyserlei liepen we naar de ingang van de dierentuin, waar ons Rotterdamse Blijdorp-abonnement ons gratis toegang gaf.
De Antwerpse Zoo ligt pal naast het Centraal Station. De tuin is heel anders ingericht dan in Rotterdam en het spreekt vanzelf dat dieren uit de vroegere kolonie Kongo goed vertegenwoordigd zijn. Maar de tuin is ook mooi aangelegd en het aquarium is beslist de moeite waard om uitgebreid te bekijken. Hier geen overkoepelend waterbassin, maar diverse vensters op kleinere aquaria. Het oogt heel rustig en wij keken er onze ogen uit.
Her en der zagen we wat de dieren te eten kregen en de zeeleeuwen vertoonden hun zwemkunsten. Maar opeens schoten ze weg, het was voedertijd bleek later. Vandaar…

Antwerpen

Deze tijd van het jaar gaan we meestal naar een Kerstmarkt in Duitsland, maar dit jaar togen we naar Antwerpen. De kerstmarkt daar is minder groot als in Duitse steden, maar het gaf ons de gelegenheid ook wat meer van de stad te zien.
Rondom de Groenmarkt en de Grote markt was het ‘s-avonds behoorlijk druk, vooral rond de ijsbaan. Er werden heel veel schaatsen gepast en gehuurd. De baan is opgebouwd rondom het beeld van Pieter Paul Rubens, waardoor de arme schilder even niet al te veel uitzicht had. De kathedraal en het stadhuis waren verlicht en het oude centrum is natuurlijk altijd heel sfeervol.

Deze slideshow vereist JavaScript.