Of je werkelijk gelukkig wordt van beroemd zijn, daar twijfel ik wel een beetje aan. Ik hoef niet zo nodig met mijn hoofd op de TV of BN’er worden. Elke dag die stress, die aandacht… Maar een kwartiertje, om eventjes te proeven, ach waarom ook niet?
Je kon ze kopen. Waarvoor? Om ze ergens in te gebruiken? Om de mooie krullen in de logo’s te bewonderen? Omdat je van oude rekeningen houdt? Misschien. Maar ik fotografeerde dit omdat ik het werk van een anonieme typiste uit 1929 wilde laten zien. Zodat ze, zij het ongeweten, toch heel even “beroemd” kan zijn!