Schrijnend

Vier weken lang keek maar afleveringen van de docuserie “Afgestaan” van  Andere tijden.

Bron: Google foto’s / Andere tijden

Een schrijnend relaas over jonge meisjes, soms nog tieners, die ongepland zwanger werden. De burgerlijke moraal vond het schandelijk. Zoiets moest maar snel onder de pet gehouden worden. De meisjes werden vaak weggestuurd, kregen hun kind in het geheim en moesten het dan afstaan. De druk van de onverzettelijke buitenwereld moet ongelofelijk zijn geweest.

De meisjes werden geacht nooit meer over hun kind te spreken. Zo verdwenen die uit zicht. Maar hun leven werd nooit meer hetzelfde. Een grote maar onzichtbare last droegen ze met zich mee.

De uitzendingen maakten een diepe indruk op me. Hoe eenzaam moeten de meisjes zijn geweest en hoe hard en veroordelend was de maatschappij toen.

Andere tijden

Ja, dat waren nog eens tijden. Het leven was simpel en vrolijk. Lachende kleuters, die cola dronken. Blije moeders, die zich gesteund wisten door “wetenschappeliojk onderzoek” en dus rustig hun kindertjes vol stopten met bekers sputterend suikerwater. Ach, wisten ze veel… Dat het slecht was, zouden ze pas later horen.
Maar ja, die kinderen zijn volgens mij nu toch de ouders van weer nieuwe blije kinderen, die de producten van de voedselindustrie moeten opeten.
Ach ja, later kun je er gewoon om lachen 😉 😉

Kapot

Na ruim 15 jaar trouwe dienst begaf gisteren onze wasmachine het. Halverwege het programma nog wel. Dus zat ik met een emmer vol druipnat wasgoed, dat nog gespoeld moest worden.
En daar sta je dan, als techniekverslaafd modern wezen. Geen flauw idee hoe ik nou verder moet. Nou ja, een nieuwe machine bestellen natuurlijk. Wat we dan ook onmiddellijk deden, per internet. Dus de narigheid is maar van korte duur, want vandaag wordt die al bezorgd.
Gek, toen ik zo´n jaar of 13 was, had ik er totaal geen probleem mee gehad. Was ik (weliswaar met enige tegenzin) achter de wastobbe gaan staan en had ik de was verder afgemaakt, door de wringer gehaald en op de zolder opgehangen. Klus geklaard zonder ook maar een greintje paniek. Wel met heel veel meer werk, want dat wassen toen was een heel karwei. Meestal werd dat natuurlijk door mijn moeder gedaan. Als ik eens insprong, was het omdat zij ziek was.
Tijden veranderen, maar het is nog helemaal niet zo gek om eens terug te denken aan de jaren dat alle technische hulpmiddelen nog niet bestonden en het op pure menskracht aankwam…..

Andere tijden

Grappig hoe de samenleving in een paar decennia is veranderd. Neem het roken: vroeger rookte bijna iedereen. Bij ons thuis rookten mijn vader, moeder, zus en zwager. En ik vond dat ik ook aan de sigaret moest, toen ik zo’n jaar of 14 was. Ik jatte sigaretten uit de tas van mijn moeder. Eén tegelijk, anders zou ze het merken.  En mijn eerste sigaret rookte ik op een schoolfeest.
Op de TV pafte men er ook lustig op los, een wazig beeld was vaak het gevolg van hevige sigaretten-, sigaren- of pijp-dampen. En als je series als The Saint of Mad Men bekijkt, dan valt het op hoe vaak er een sigaret wordt opgestoken. “Daar gaat er weer een” zeggen we tegen elkaar.
Zelf rook ik al heel lang niet meer, ook Leo is een aantal jaren geleden gestopt, net als onze kinderen.
Het is nu juist opvallend als je, ondanks alles, toch nog rookt.