Film

Ik weet niet meer wie me er op attent maakte, maar het was een prima hint om op Netflix te kijken naar “The biggest little farm”.

Het is maar een kleine aanleiding om een boerderij op te gaan starten. Het is de belofte aan hun hond om niet meer te verhuizen. Maar de impact is groots.

Van een flatje naar een landgoed, met ruimte te over, de wil om er iets moois van te maken en de hulp van een bevlogen groendeskundige, verandert een jong stel een flinke lap kale grond in een prachtig en vruchtbaar stuk natuur.

Dat het niet zonder slag of stoot gaat, spreekt vanzelf. Het is buffelen, maar er komt hulp. Wat eerst kaal en onherbergzaam was, lijkt later een Tuin van Eden.

Ruim anderhalf uur heerlijk kijkgenot.

Kijken

Na de serie Restaurant op Netflix keken Leo en ik nog diverse andere dingen, maar echt enthousiast waren we niet.

Bron: Google foto’s

Totdat ik de Netflix-serie Borgen ontdekte. Ik had er al veel over gehoord, maar nog nooit iets van gezien.

We kijken weer samen, al was Leo niet meteen enthousiast. Zelfs overdag kijken we weleens in een verloren uurtje, En ik geniet van Birgitte Nyborg als premier, de journaliste Katrine Fønsmark en spindoctor Kaspar Juul. Midden in het politieke spel proberen ze elk voor zich staande te blijven, problemen te voorkomen. Ook al moeten soms heilige huisjes het verduren en principes even buitenspel gezet worden.

Dat is natuurlijk niet gemakkelijk in een mannenbolwerk. Al maken ook kibbelende vrouwen, die elkaar een plaats aan de top niet gunnen, Birgitte het leven lastig.

De serie geeft een goed beeld van de politieke spelletjes. En al is het maar fictie, zo nu en dan lijkt het griezelig echt. Het handjeklap om de posten en de vooroordelen die nog altijd wel voor vrouwen maar nauwelijks voor mannen gelden. De mensen die naar elders moeten of opgeofferd worden…. Eerlijkheid is soms ver te zoeken en principes blijken boterzacht.

Ik ben dus voorlopig nog even zoet met drie series van 10 afleveringen.

Film

De aanleiding was een artikel in de laatste FLOW: het busjesgevoel. Op reis met een busje, zonder uitgewerkt plan, zonder zorgen (??). De journaliste refereerde aan een film. Ik werd nieuwsgierig en zocht op Netflix. Nee, dat leverde niks op. Maar toen ik een berichtje las dat je ook bij de Bieb films kunt lenen, was het snel geregeld.
Little-Miss-SunshineEn zo zaten wij dus zaterdagavond voor de buis en keken naar “Little Miss Sunshine”.
Zomaar pretentieloos plezier. Een film vol hilarische momenten, een vader die uitsluitend wezenloze oneliners verkondigt, een zoon die weigert zijn mond open te doen, een nerveuze moeder, haar teleurgestelde broer en natuurlijk “Little Miss Sunshine”, het kleine, beetje dikke en bebrilde meisje.
Zij wil bij zo’n soort “Toddlers and Tiara’s” wedstrijd laten zien welk dansje ze, samen met opa, heeft bedacht. Daarvoor rijdt de hele familie met een gammel VW-busje helemaal naar Californië. Uiteraard gebeurt er van alles onderweg, maar net op tijd komen ze ter plekke.
Dan blijkt wat opa met zijn kleindochter heeft ingestudeerd en levert een verrassende ontknoping op 😉 😉 😉