Je hoort wel eens klagen dat deze tijd zo onpersoonlijk is geworden. Menselijk contact, persoonlijke ontmoetingen, het wordt steeds minder. We communiceren via ons mobieltje, sturen whats-appjes en spreken elkaar nog nauwelijks… Nee, dan vroeger. Toen hadden de mensen nog echt contact. Je ging bij elkaar op visite, schreef echte brieven en ontmoette elkaar in levende lijve.
Of…. zien we iets over het hoofd? Ook vroeger waren er mogelijkheden om zeer onpersoonlijk contact te hebben. Wie regelmatig “Liefde van toen” volgt, weet wel beter. Kijk maar naar deze kleine, akelig kille en onpersoonlijke advertentie.
Geen man met pit, geen persoon om lang om te treuren, lijkt me.
Marie heeft hopelijk al gauw een echte lieverd gevonden.
In de krant of in tijdschriften vliegen de advertenties je om de oren. De ene is nog mooier, kleurrijker of groter dan de andere. Je zou door de bomen het bos niet meer zien. Maar gelukkig viel ons oog op deze advertentie. Met een super aanbieding. Want zeg nou zelf, zoiets kun je toch niet aan je neus voorbij laten gaan? Draadloze oordopjes, dus nooit meer gezeur met die draadjes die in de knoop komen. Rustig luisteren naar je favoriete muziek, overal waar je ook maar heen gaat. Nooit meer die akelige stille momenten. Voor de prijs hoef je het toch niet te laten. Of… vergis ik me nou? Nog even over nadenken, want het kan nog wel een tijdje zonder die dopjes.
Zo en dan lijkt het mij of de mensen niet meer weten wat persoonlijk contact is. Deze week viel mijn oog op een overlijdensadvertentie. De overledene was iemand die ik in een ver verleden vagelijk gekend had. Maar de advertentie trok vooral mijn aandacht omdat er vermeld stond dat condoleances konden worden gemaild aan ….. en daarna volgde het adres van de begrafenisonderneming.
