Toen ik laatst in Utrecht deze reclame zag, wist ik meteen dat dit verhaal vandaag op mijn blog zou komen. Er worden tegenwoordig misschien nog maar weinig handschoenen verkocht, maar vroeger waren handschoenen een onmisbaar mode-item. Mijn schoonmoeder meende zelfs dat een bruid beslist niet zonder handschoenen naar het stadhuis mocht (!) gaan.
Dus vandaag precies 45 jaar geleden, togen Leo en ik naar het stadhuis van Rotterdam op de Coolsingel. Leo in zijn donkere pak, stropdas en met een overhemd in bijna zelfde kleur geel als mijn mantelpakje. Ik met donkerblauwe schoenen, tas en natuurlijk die “glacé” handschoenen. Gekocht bij Laimböck, op de Lijnbaan, waar toen nog mooie en exclusieve winkels zaten.
Maar ja, in 45 jaar verandert er veel. Wij zijn inmiddels niet meer zo jong als toen. Onze haren zijn verkleurd of zelfs een beetje verdwenen. Leo draagt nog maar zelden een  pak en ik pas allang niet meer in die rok en loop ook nooit meer op die schoenen. Er is een heleboel gebeurd om met plezier of weemoed aan terug te denken… De tijd vergaat, daar is niks aan te doen.
Maar vandaag geen sombere gedachten. 45 Jaar samen is toch reden om een feestje te vieren?