Boodschappen

Boodschappen doen wordt steeds lastiger. Want er is heel veel waar je op moet of wilt letten.

Komen de groenten en het fruit niet uit Verwegistan, want dan kan ik beter iets uit Nederland kiezen. Zit er nou geen palmolie, kleurstof of andere vreemde additieven in dat product?

Is dit nou wel een gezonde keuze of zou ik het maar moeten laten liggen? Te vet, te veel suiker of zout? Moet het echt volkoren zijn of mag het ook gewoon….?

En dan moeten we ook nog letten of we wel de juiste prijs betalen. Die aanbieding mag dan voordelig lijken, is de hoeveelheid wel hetzelfde als anders? Word ik in de boot genomen met een doos die net zo groot is als vorige week, maar nu ineens 400 in plaats van 500 gram bevat?

De macaroni in deze pakken ziet er precies hetzelfde uit, ze wegen allebei 500 gram, zijn allebei in Italië gefabriceerd van durum tarwe. En toch is het prijsverschil bijna één euro.

Wie prijsbewust is, kiest voor het huismerk van 0,79 eurocent, voor het Italiaanse merk moet je 1,75 euro betalen.

Aan de klant de keuze. Maar echt gemakkelijker wordt het haar/hem niet gemaakt.

Sticker

We kochten de fles voor ons zelf. Want zoiets geef je toch niet weg? Sta je meteen te boek als zo’n zunige kniepert.
Maar ik vind het onbegrijpelijk dat zo’n sticker er op geplakt wordt. Met lijm waarmee je Euromast aan het tunnelgebouw kunt plakken. Dus een sticker die er voor altijd en eeuwig op blijft zitten. En dan ook nog eens over het etiket. Dat zou toch wel een tikkie anders kunnen, nietwaar Albert Heijn? Gewoon een speciale aanbieding van maken, zonder prijs. Dan is het een verrassing of je gaat de prijs scannen. Wijn hoeft toch niet weg gegooid te worden en raakt ook niet over de datum.
Blijft een beetje vreemde gang van zaken…