Tentoonstelling

Afgelopen week bezochten Leo en ik de tentoonstelling “Here we are” in de Kunsthal in Rotterdam. De tentoonstelling belicht de rol van de vrouw in het ontwerpen van allerlei zaken. Van stof tot meubels, lampen. Vaak worden de ontwerpen van vrouwen niet zo duidelijk in de picture gesteld, maar dat blijkt niet terecht.

De invloed van vrouwen op de maatschappelijke ontwikkelingen is juist heel groot en op allerlei vlakken. Dat merk je soms bij het gebruik van sommige producten. Vrouwen hebben vaak een wat andere kijk op de zaak. Praktischer of economischer. Dingen worden soms net wat sierlijker, sfeervoller.

De tentoonstelling beslaat een periode van 120 jaar, van begin 20e eeuw tot nu. Er kwamen bekende ontwerpsters aan bod, maar ook vrouwen die niet zo bekend geworden zijn. Politieke invloeden kon je herkennen, maar ook de invloed van de moderne technieken.

Vrouwen mochten vroeger niet werken en dat maakte hen tot afhankelijke wezens. Ze werden eerst ook een beetje “veroordeeld” tot nuttige handwerken. Maar niet elke vrouw wilde haar brood verdienen met nuttige handwerken, zoals bij “Arbeid Adelt”.

Leo en ik vonden het een aanrader!

Boek

Een boek van Marjan Berk kan bijna niet droevig zijn. Als geen ander weet ze de dagelijkse dingen een hilarische draai te geven. En een portie extra fantasie leukt alles nog meer op.

Toch is in dit boek ook heel wat droefenis te vinden. Je zou zeggen, bijna als het gewone leven, niet waar?

Drie alleenstaande vrouwen zoeken wat meer warmte en reageren op een contactadvertentie van een alleen zijnde heer. Allemaal retoucheren ze hun uitstraling een beetje. En soms valt het mee, soms valt het tegen.

Eigenlijk bestaat het boek uit drie delen. Een soort van intro, waarin we de vrouwen en hun entourage leren kennen, daarna een uit pure recalcitrantie geboren beslissing om alles achter te laten en naar een zonnig oord te vertrekken. En dan als laatste deel de onontkoombare werkelijkheid. Wat we ook willen, wat we ook doen, het leven gaat zijn eigen weg. En hoe ouder we worden, hoe meer hobbels de weg gaat vertonen.

Ik vond het een boek met soms wat Hendrik Groen-sfeer, soms uiterst humorvol, soms met een bittere ondertoon. Maar wel heel leesbaar.

Mode

Ik ben dan wel geen modepop, maar van modefilmpjes kan ik geen genoeg krijgen.

Filmpjes over kleding door de geschiedenis heen, tentoonstellingen over kleding en natuurlijk modeshows zijn bij tientallen te vinden op Instagram of YouTube, in welk genre dan ook.

Maar soms zijn er filmpjes die me de hare ten berge doen rijzen. Hiervan werd ik toch een beetje misselijk. Er zijn nog andere modellen in werkelijk ondraagbare lappen in het Instagram-filmpje te zien.

Wie het filmpje van “Highfashioncatwlk” op Instragram wil bekijken, dit is de link.

Gaan we straks echt zo gekleed of is dit een hersenspinsel van een perverse geest? Ik moet er werkelijk niet aan denken….!

Maandag met muziek

Geen woord van te verstaan, maar zeker het aanhoren waard. Persoonlijk ga ik even terug naar China, een onmetelijk en prachtig land met heel veel verschillende aspecten. Reizen jullie even mee?

Als het filmpje niet wil starten, dit is de link

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Vakantieherinnering

Op reis kom je de gekste dingen tegen. Van vreemd eten tot wagens die tot de nok toe bepakt zijn.

Zoals deze lading, die me zo verwonderde dat ik niet eens meer weet of het een houten kar was of een vrachtauto. Ik heb ook geen idee wat er in die zakken zit. Graan, grind, etenswaar?

Wel weet ik dat ik het in 2001 in Vietnam al een heel bijzondere manier van lading vervoeren vond.

En nog steeds verwonder ik me er over dat dit zomaar vervoerd werd, ook omdat de wegen soms nogal hobbelig waren en tamelijk smal.

Vrolijk

Kijk nou, Dit is toch om vrolijk van te worden.

Een grote snoepwinkel op Hoog Catherijne in Utrecht. Met een regenboog aan zuurtjes, dropjes en andere zoetigheden, netjes op kleur. Dat is een heerlijke regenboog.

Niet dat ik er ook maar één snoepje gekocht heb. Maar het leek me gewoon een heerlijk Luilekkerland.

Onbegrijpelijk

Dit is “De Pompenburg”, een flat in hartje Rotterdam. Gebouwd in 1981 is deze flat goed voor ruim 200 betaalbare woningen.

Nu staat de flat op de nominatie om gesloopt te worden. Ook nog twee andere gebouwen zullen tegen de vlakte moeten. Want, zo luidt het plan, er komen drie hoge woontorens (een zelfs hoger dan de Zalmtoren). Een deel daarvan worden weer woningen in de sociale sector.

Maar ondertussen moeten de mensen in De Pompenburg eruit, weliswaar in etappes en ze kunnen later weer terug in die nieuwe torens. Ja, dank je de koekoek…. dat is nog eens een gedoe, nog afgezien van alle kosten.

Ik vind het ook onbegrijpelijk, want waar moeten de mensen uit die flat heen? Er is in Rotterdam nauwelijks woonruimte te vinden. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Er zijn nog best wat appartementen te koop…. maar dan moet je wel ruim in de slappe was zitten. En dat is nou juist het probleem.

Het is dan ook helemaal niet verwonderlijk dat de huidige bewoners fel protesteren. Gelijk hebben ze!

Straatnamen

De straten in onze woonwijk zijn allemaal vernoemd naar een plantensoort, boom of struik. Zo nu en dan zal ik van elke soort een paar onder de loep te nemen. Want na de klavers zijn er nog rozen, doornen, mossen, grassen, kruiden, distels of varens. Kijk, daar kan ik voorlopig wel mee vooruit!

Bron: Google foto’s

Dit is Medicago lupulina, of in gewoon Nederlands “Hopklaver”. Een klaver die je waarschijnlijk vrij veel kunt vinden.

Het is een kruipende, vaste plant uit de vlinderbloemenfamilie en groeit op voedselrijke grond in gras- en bouwland en langs wegen en dijken. Ze komt van nature voor in Eurazië en Afrika.

De stengels zijn opstijgend en de plant wordt 5-50 cm hoog. De hopklaver bloeit van april tot oktober in trossen met één tot vijftig 2-3 mm grote, heldergele bloempjes. De bloeiwijze ziet eruit als hoofdjes op lange stelen, langer dan de bladstelen.

De plant draagt een niervormige, eenzadige met een doorsnede van 2 mm.

Hopklaver is dus een gewone, niet echt bijzondere plant. Ze is niet medicinaal of giftig en je kunt er verder niks mee. Nou ja, als de straat maar een naam heeft, nietwaar?

Schoenen

Bron: Google foto’s

Ik lette altijd al op schoenen, maar nu net een beetje meer. Omdat de meeste mensen op sneakers lopen en die zijn er in zoveel verschillende uitvoeringen.

Niet alles is even mooi, elegant of kleurrijk. Soms zijn ze voorzien van een logo of een merknaam. Soms zijn ze kleurig, maar er zijn ook heel grauwe saaie sneakers.

Sommige vallen een beetje meer op. Deze ben ik al een paar keer tegen gekomen. Vaak loopt de eigenaar er niet al te comfortabel op en ze lijken mij een beetje slap, niet stevig. De beste omschrijving zou, denk ik, zijn: een sok met een zool.

Stevig is wel de prijs: ruim 600 euro, maar ik zag ook prijzen van meer dan 700 euro.

En ik vraag me dan af wie betaalt er nou zoveel voor zulke schoenen?

En koop je dan zoiets vanwege het merk? Ik begrijp daar helemaal niks van…

Tongtwister

De Zangclub Plus heeft nu een paar weken vakantie.

Mooie tijd om eens goed te oefenen op de tongtwister die we laatst uit onze strot moesten krijgen.

Een beetje langzaam aan gaat het nog wel. Maar we moesten steeds vlugger en vlugger en toen vielen de “ka’s” over elkaar heen en kregen we wel heel vreemde woorden te horen.

Zoekend op internet vond ik deze Engelse tongtwister:

Betty Botter bought some butter
But she said the butter’s bitter
If I put it in my batter, it will make my batter bitter
But a bit of better butter will make my batter better
So ‘twas better Betty Botter bought a bit of better butter

Ook een leuke! Maar ik blijf natuurlijk ook zingen.