Vakantieherinnering

Niet alleen mensen lijden aan obesitas, maar ook de dieren in de steden hebben er last van. Een overdaad van voedsel wordt, per ongeluk of opzettelijk, rondgestrooid.

en die duiven kun je het niet kwalijk nemen als ze maar blijven eten.

In Mechelen ontdekte ik deze poster. En ja, die duif is echt aan de te dikke kant. En dus wordt het publiek netjes gevraagd om niet meer te voederen.

Zodat de buurt netjes blijft. Ik weet niet of het ook echt helpt, maar wie weet…

En wat aten wij daar in Mechelen? Nee, geen gebraden duif, maar wel Mechelse koekoek, die geen koekoek maar een soort kip bleek te zijn. Heel lekker!

Nooit klaar

Een vrouw is nooit klaar, verzuchtte mijn moeder vaak. Want er was altijd wel wat te doen. Stoffen, zuigen, wassen, strijken, eten koken, afwassen, opruimen, ramen zemen, belletje poetsen, traplopers en kleden kloppen. Nou ja, te veel om op te nomen. En als je dan dacht dat je klaar was, kon je meteen weer opnieuw beginnen.

Huishoudelijk werk in deze tijd is beslist een stuk gemakkelijker. Al heb ik er nog steeds een broertje aan dood. En geldt toch ook nog heden ten dage dat je telkens weer opnieuw kunt beginnen met al dat huishoudelijke werk.

Vandaar deze poster. Nog steeds toepasselijk… !

Wat zou daar zijn…?

Te vroeg voor het museum, dus dan maar even wat wandelen in Maassluis. En daar kom je soms vreemde namen tegen.

Want wat is een dreupelkot of wie is Theodorus?

Verderop vond ik het Te huis voor zeelieden. Weliswaar niet een erg vreemde naam, maar het zag er wel erg ouderwets uit.

Ik vermoed dat je er nog hang-matten, stevige kroezen en schotels als rolmops en raasdonders zult vinden.

Maar hang me er niet aan op, misschien herbergt het nu iets heel anders. Of misschien heb ik wel een veel te grote fantasie… 😉 😉 😉

Toen was het heet

De zomer van 1976 staat in mijn geheugen gegrift. Op 1 juni werd onze oudste zoon geboren. Dus dat jaar geen vakantie, maar kindje wiegen. En wat was het heet toen.

Al om half zeven zat ik ’s morgens op ons balkon, heerlijk te knuffelen met mijn kind. Die had nog geen belangstelling voor de wereld om zich heen. Alleen in flesjes en schone luiers.

Zo nu en dan las je er wat over of je zag wat beelden op de TV. Maar van de paniek zoals die nu heerst, was geen sprake. Het was warm, ja heet zelfs. Maar we genoten van al die mooie zonnige dagen. Er waren geen berichten over klimaatverandering, voedseltekorten en nog meer rampspoed. Wat leefden we toch zonder zorgen toen 😉 😉

Wandelen

Vorige week, toen de 4-daagse zou beginnen maar een dag werd opgeschort vanwege de hitte, waren wij in Drenthe.

Ja, het was warm, ongetwijfeld. Maar wat werden we beroerd van al die ongelofelijk opgefokte berichten over de warmte. Alsof het nog nooit boven de 30 graden was geweest.

Je kon geen krant lezen, radio beluisteren of tv bekijken of er werd over de hitte en het hitteplan en de daaruit volgende gele, oranje en rode codes gepraat. En het leek wel of iedereen zijn oren er naar liet hangen. Want de wegen waren stil, de terrassen leeg.

En wat deden wij? Wij hadden al in Rotterdam besloten dat we lekker zouden gaan wandelen. Natuurlijk geen 40 kilometer, maar ja, zulke afstanden lopen we sowieso niet. We hadden een leuke wandeling gevonden, waar je in snel tempo wel in een krap uurtje mee klaar zou zijn. Maar waarom haasten? We liepen op ons gemak, aten wat en dronken ons flesje water leeg op een bankje in de schaduw. We hebben genoten van de rust en de stilte.

Slechts twee mannen trotseerden ook die “vreselijke hitte”. Ook zij leken niet al te veel onder de indruk.

Mooi ontwerp

Ontwerp:
Christien Meindertsma, Roel van Tour

In de tentoonstelling in de Kunsthal zag ik deze stoel, een Nederlands ontwerp.

Simpel, fraai en zeer doordacht. Dit is namelijk een zeer milieuvriendelijke stoel. Gemaakt van vlas en glasvezel.

Uit de rechthoekige plaat wordt de zitting en rugleuning in één keer gesneden en in vorm geperst. En daarna worden de overgebleven stukken plaat gebruikt voor de poten. Zo simpel kan het zijn.

Het is waarschijnlijk niet ieders smaak, maar ik vond deze stoel bijna ontroerend mooi. Een stoel met een gedachte, zonder afval.

Op heel veel plaatsen te gebruiken, want in een huiskamer miststaat hij niet, maar hij voelt zich ook in een concerthal of kantoor op zijn plaats.

Maandag met muziek

Een beetje musette, een beetje jazz, een beetje zigeunerachtig. We beginnen de week pittig…! Met het nummer Indifference van van Tcha-Badjo & Kristian. En vrolijk is het ook nog!

Als het filmpje niet start, dit is de link

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Vakantieherinnering

Wim Sonneveld zou zeggen: “dat is een flinke bos hout voor de deur” al bedoelde hij daar beslist iets anders mee 😉

Een flinke voorraad is het wel en zoiets geeft vast een prettig gevoel voor de bewoners. Weten dat je de winter lekker warm doorkomt.

Het is ook een mooi gezicht, al die keurig gehakte stammetjes. En dan van die handige trapjes ertussen. Dat vraagt beslist om deskundig stapelen.

En nu vraag ik me af of de bewoners in de Baltische staten zich ook druk zullen maken over wel of geen gas deze winter. Of hebben ze alweer nieuwe houtvoorraad aangelegd?

Sjoemelen

Bron: Libelle

Dan kom je doodmoe thuis van je werk en moet je eigenlijk nog wel wat bewegen. Want onderdoen voor de joggende, sportende of wandelende vriendinnen is geen optie. Maar de bank lokt, er staat al thee en in de trommel zitten nog een paar van die heerlijke koekjes… Wat doe je dan?

Nou je sjoemelt een beetje, voor deze éne keer. Niemand die het weet, dus niemand die het deert 😉 😉

Little C.

Van de Kunsthal wandelden we over de Westzeedijk naar een gloednieuwe wijk: Little C. Het is een wijkje, van daar dat Little nabij de Coolhaven.

Allemaal appartementsgebouwen natuurlijk, maar met een wat New Yorkse uitstraling. Een luxe wijk ook, gezien de beplantingen tussen de gebouwen door. Maar met een heel aangename sfeer. De overbruggingen tussen de gebouwen en de balkons hebben fantasierijke balustrades, zodat het niet zo eenvormig is als bij andere gebouwen.

De straten zijn autoloos, maar fietsers maken er heel graag gebruik van. En de bewoners doen er alles aan om ook een beetje mediterraanse sfeer te maken. De balkons zijn vaak beplant en ook de “balkons” op de begane grond waren vaak uitbundig van planten, potten en meubilair voorzien.

De terrassen van de horecabedrijven deden er nog een schepje bovenop met stro-parasols en nog meer planten. We voelden ons even “in het buitenland” en dat gaf een heel plezierig gevoel 😉