Stoere mannen, zware motoren, mooie vrouwen. Alles is er om met Chris rea “The road to hell” te gaan berijden.
Vakantieherinnering
Zo nu en dan blader ik door de vele foto’s die we op vakanties maakten. En dan valt me op dat het wel heel vaak foto’s zijn van zaken die met eten te maken hebben.
Niet verwonderlijk natuurlijk, want we moeten tenslotte elke dag eten. En op reis is het vaak net iets anders dan thuis.
Die aandacht voor eten is er niet alleen bij ons. Nee, al eeuwenlang hebben mensen met aandacht of verwondering afbeeldingen gemaakt van eten of etenswaren.
Dit is een mozaïek dat we vonden in de Vaticaanse musea.
Tussen de overvloed van beelden, vazen, trofeeën en andere foto’s van beslist zeer bezienswaardige kunst, viel dit me toch het meeste op.
Misschien was het wel een soort van reclame… voor een winkel?
Deel dit op:
Verkeerd begrepen
Om de plaatjes van Evert Kwok moet ik vaak lachen.
De tekeningetjes zetten je altijd op het verkeerde been.
Je moet een beetje omdenken of dwars denken. En er zitten doordenkers tussen.
Ik weet niet precies hoe ik het moet noemen.
Deze deel ik graag. Typisch een geval van:
“dan heb ik de instructies verkeerd begrepen”.
En het was toch zo duidelijk…!!
Deel dit op:
Verval
Meestal wil je er niet aan denken, aan het verval dat onherroepelijk komt met de jaren. Maar het is onvermijdelijk. Niet alleen voor mensen, maar ook voor planten.
Op een mooie zonnige dag in Trompenburg Arboretum zag ik deze uitgebloeide sieruien.
Hun bloemen waren prachtig, maar ook de uitgebloeide planten waren nog een foto waard.
Nog een paar weken en dan zal een snoeischaar hen rücktsichtlos naar kruiwagen en composthoop verbannen.
Dan is het zaad door vogels opgegeten of verzameld door de tuinman en in zakjes voor de verkoop gedaan.
In de grond groeit de bol weer verder, bereidt zich voor op komend jaar.
Volgend jaar kunnen we dan weer genieten van hun volle bloei. De cirkel van het leven.
Deel dit op:
Baantje
Het schijnt bijna onmogelijk te zijn om personeel te vinden. Waar je ook komt, overal klaagt men steen en been, want “er is niemand te krijgen”.
Ook de grootgrutter probeert op allerlei wijze personeel te krijgen. Ik heb geen idee wat er netto overblijft en wat de voorwaarden zijn. Dit is duidelijk niet een advertentie voor bejaarden.
Maar voor jongeren lijkt het me helemaal niet onaantrekkelijk, als ik zie wat er allemaal nog bij komt, Toch prima om een centje extra te verdienen? Uiteindelijk moeten al die hobby’s van de moderne jeugd toch betaald worden.
Make-up, nagelstylistes, smartphone abonnementen, brandstof of huur voor een scootertje, een glaasje op een terras of uit eten met vrienden. Hoe je het ook wendt of keert, alles moet een keer betaald worden.
En dan spreek ik nog niet van de kosten voor een opleiding. Ik ga er maar van uit dat zoiets tot de opvoeding hoort en door paps en mams betaald wordt.
Hopelijk komen er dus veel scholieren, die de handen uit de mouwen willen steken.
Deel dit op:
Boek
Iemand raadde dit boek aan en het leek me wel wat.
Als Linda’s vader overlijdt, erft zij zijn aandeel in hotel Flanagans in Londen. Dit tot groot ongenoegen van haar neven, die maar wat graag haar aandeel in bezit willen krijgen.
Maar Linda is vast besloten het hotel nieuw leven in te blazen na de lastige oorlogstijd. Samen met haar vriendin Mary lukt dat ook wonderwel.
Een vrouw alleen, aan het hoofd van een hotel, in de jaren vijftig, dat geeft problemen. Het is voor velen onaanvaardbaar en dus moet Linda tegen heel wat vooroordelen opboksen. Vrouwen die meer willen dan alleen het huishouden en kinderen zijn vaak een doorn in het oog van de mannen.
Moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden en met behulp van haar personeel wordt Flanagans een plek waar heel Londen zich wil vermaken.
Een gezellig boek, zonder al te veel diepgaande persoonlijke beschrijvingen.
Deel dit op:
Een beetje privacy
Laatst waren we niet tevreden met de hotelkamer die ons werd gegeven. Niet om het uitzicht niet mooi was, maar omdat dat er geen deur in de badkamer zat. We moesten er niet aan denken, ook al zijn we al heel lang samen.
Samen door één deur, samen een badkamer delen, geen probleem. Maar als je even rustig, echt privé, je wilt afzonderen, dan moet die deur toch dicht. Het haakje hoeft er niet persé op, maar gestoord willen we niet worden.
Gelukkig kon alles geregeld worden, er was een andere kamer beschikbaar.
Maar we verbaasden ons er wel over dat andere gasten blijkbaar geen moeite met het gebrek aan privacy hadden.
Toch zijn er meer mensen die geheel privé de ruimte willen hebben. Lees maar wat Rudolph van Veen er “Ongezouten“ over schreef.
Deel dit op:
Maandag met muziek
Ridan zingt Passe à ton voisin en hij bedoelt dat je de bril die hij heeft moet doorgeven. Kijk, ineens bezie je alles met een andere blik, maar wel veel vrolijker 😉
Deel dit op:
Vakantieherinnering
Wanneer wij onderweg zijn, ontdek ik vaak allerlei dingen om te fotograferen. Voor mezelf, voor mijn blog of voor mede-bloggers, die speciale interessses hebben.
Dit trafo-huisje fotografeerde ik met de bedoeling het te sturen aan Sjoerd van BVision.nl.
Maar dit huisje staat in Eijs en dat is maar een paar kilometer van Sjoerds woonplaats en ik had zo’n vermoeden dat hij het huisje al gezien en omschreven had. En dat klopte.
Want al in 2014 zat Sjoerd, net als wij in 2022, aan de overkant ‘Bie de Tantes”.
Ik weet niet wat Sjoerd daar at of dronk, maar wij genoten er van een heerlijke boterham met Limburgse Brie, vergezeld van een lekker wijntje.
Het had dus geen zin om mijn foto te e-mailen. Maar dat huisje vond ik wel erg leuk.
Mooi metselwerk, een fraaie tegel van een bij. Jammer dat het groen er om heen ietwat verwaarloosd was.
Deel dit op:
Lekker slapen
Ik kan me bijna niet voorstellen dat een vrouw dit bed heeft uitgekozen.
Dat moet wel een man geweest zijn, want die hebben meestal meer affiniteit met auto’s.
Het is in ieder geval geen slaapplek van dertien in het dozijn.
Hier is met heel veel liefde en handigheid een aftandse auto omgetoverd tot een mooi en comfortabel bed.
Als het lekker ligt, de kamer een beetje aangenaam is en alles schoon is, wat let je om er lekker in te kruipen?
Het lijkt me groot genoeg voor met z’n tweeën. En dan ’s nachts heerlijk dromen van leuke reizen, fraaie stranden en verre horizonten.
Of zou je in zo’n bed last van nachtmerries krijgen over smalle wegen met diepe ravijnen en griezelige haarspeldbochten…?
