Bordje

Posted on by

Tijdens een wandeling zag ik het ineens.

Zomaar een gewoon huis, in een gewone straat. Een buurt met tamelijk veel “sjiek” maar ook wel een beetje vergane glorie.

En dan is daar ineens zo’n bordje. “’t luchtkasteel”. Toch wel een naam om even over na te denken…

Leek het huis zo mooi, was het praatje van de makelaar te romantisch? Had men gedroomd van grote successen, enorme prijzen, topsalarissen of superbanen?

Of lekte het dak, liep de vloer scheef of hadden houtwormen de deuren kapot gevreten?

We zullen dat wel nooit te weten komen. Het blijft gissen.

Maar dat is het leuke van zulke vondsten. Ik kan er mijn fantasie volkomen los op laten gaan….!

Boek

Posted on by

Valentina krijgt bericht van een Londense advocaat, die haar vertelt dat haar moeder haar een boekwinkel heeft nagelaten. Ze is hogelijk verbaasd, want haar moeder stapte zo maar uit haar leven toen ze 12 was. Nooit, nooit meer heeft ze iets van haar gehoord.

En dan nu ineens… een erfenis. Wie was haar moeder, waarom liet ze Valentina alleen en vooral waarom heeft ze nooit meer iets van haar gehoord?

Omdat te onderzoeken, moet ze dus naar Londen. Helemaal alleen, want ze ligt in scheiding. Al met al geen vrolijke start.

Maar dan begint een soort van speurtocht naar het levensverhaal van haar moeder. Misschien soms een beetje ver gezocht en vaak heel toevallig.

Een gezellig boek, voor boekenwurmen en liefhebbers van een niet al te zwaar verhaal. En ook Londen lovers komen aan hun trekken.

Ach, een beetje verdriet, een snufje oud zeer, veel oude en nieuwe romantiek. Geldproblemen, maar ook creatieve oplossingen.

En boeken, schrijvers en boektitels en verwijzingen in allerlei soorten. Een met verve geschreven en heel ontspannend boek.

Toen…

Posted on by

Vijftien jaar geleden werd Leo 65 jaar. Hij genoot toen al jaren van de VUT, maar die leeftijd…. Hij had er vreselijk tegenop gezien, wilde die dag het liefst stilletjes voorbij laten gaan.

Maar dat lukte niet. Er was een bescheiden feestje gepland. En hij kreeg dit boekje, dat ik samen met de kinderen, familie en vrienden had samengesteld.

Het omslag was duidelijk. Leo was nu echt stokoud 😄😄. Nou ja, een klein plaagstootje, dat moet toch kunnen?

En nu zijn we 15 jaar verder en wordt Leo vandaag dus 65 + 15 = 80 jaar. Natuurlijk vindt hij dat een nog akeliger getal. Maar ook nu kunnen we het niet veranderen.

Gelukkig is Leo nog steeds vitaal en gezond. Die stok had hij toen en nu nog steeds helemaal niet nodig. Dat plaatje was echt veel te voorbarig.

Vandaag vieren we dus Leo’s verjaardag. Met een lekker biertje, een hapje en een drankje.

En dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Nou ja, daarna gaan we lekker een weekje weg. Met een beetje geluk is het mooi weer en kunnen we genieten wat Nederland te bieden heeft.

Lekker

Posted on by

Natuurlijk wilde ik graag een recept uit het Vega kookboek van Karin Luiten maken. Nu nog kiezen wat het dan wel zou worden.

Vorige week besloot ik, na grondige inspectie van de groentenla, dat het tijd werd de aubergines op te maken. En ik belandde de aubergine in de “linzenmoussaka” op mijn eettafel.

De meeste recepten zijn voor 4 personen, dus moest ik een beetje schipperen en eigen hoeveelheden aanpassen. Op papier leek het nog wel enig werk, maar uiteindelijk was het een fluitje van een cent.

Het resultaat zag er heerlijk uit. Een mooi goudbruin korstje met van binnen een flinke portie groenten. Want naast die aubergines en natuurlijk linzen, gaan er ook tomaten, uien, knoflook en peterselie in. En het smaakte ook heerlijk! Weer een gerecht dat ik nog wel vaker op tafel zal zetten.

Nou is het geen kunst om dat recept hier te geven. Maar allereerst maak ik dan inbreuk op het auteursrecht. Maar ik vind dat ook niet eerlijk tegenover Karin Luiten. Haar boek ligt nog maar te nauwer nood in de boekhandel. Wie het gerecht dus maken wil, zal dat boek moeten kopen…

Dit keer houd ik het recept voor mezelf. Misschien dat het er later van komt om het alsnog te kunnen publiceren. Ik publiceer heus wel recepten van haar op mijn blog, maar die hebben dan al op andere media gestaan of heeft zij gepubliceerd in de krant.

Voorbereid

Posted on by
Bron: Facebook

Het lijkt waarschijnlijk angstaanjagender dan het is.

Vroeger lag er op ons balkon thuis ook een flinke bijl, die mijn moeder regelmatig gebruikte om kachelhoutjes te hakken.

En ja, zo’n ding moet je toch eerst kopen en waarom verpakkingspapier verspillen als je hem gewoon vast kunt houden?

Je neemt hem mee, in je hand. En onderweg koop je nog een leuk blad of krantje.

Dat is toch helemaal niet gek? Welnee, dat WAS niet gek.

Nu hoef je het niet meer te proberen. In onze angstmaatschappij zou er onmiddellijk een stel compleet gewapende commando’s in kogelvrije vesten naast je staan.

Daarom vind ik het eigenlijk wel een tikkeltje lief plaatje 😉

Mode

Posted on by
Bron: Google foto’s

Ikzelf vind deze schoenen vooral spuuglelijk, ondraagbaar en schreeuwend duur. Want wie koopt nou toch dit ontwerp van Balenciaga, waar je volgens mij geen stap op kunt zetten.

Volgens mijn zoon is de mode van Balenciaga een “statement”. Van wat of voor wie, dat werd me niet duidelijk. Gelukkig vond ook hij het niet echt mooi.

Toch had ik bijna dit paar gekocht, gewoon in de Aldi voor een prijs die honderden malen lager was dan die van modehuis B.

Moest ik wel ook nog even langs de Doe-het-zelf-winkel voor een paar flinke keilbouten.

Maar het was warm, en ik wilde eigenlijk veel liever thuis op het terras zitten met een koel wijntje.

Dan maar geen mode-statement. Lijkt me beter ook voor mijn gezondheid. Ik hou liever mijn botten heel.

En trouwens, zulke Crocs heb ik al hééél lang. Heerlijke en onverslijtbare schoenen om mee in de tuin te werken 😉

Cadeautje

Posted on by

Leo heeft niet veel hobby’s, maar hij kan geen genoeg krijgen van oude auto’s. Auto’s met een gezicht, niet de 13-in-een-dozijn modellen van deze tijd.

Het liefst zou hij nog een oude VW Kever willen hebben, of een piepklein Fiatje 500. Wel erbij, want heel erg comfortabel zijn die niet meer voor onze oude botten. Maar ja, het zal wel bij een wens blijven. Want zo’n autootje zelf onderhouden of de gebreken repareren, dat is dan weer een andere zaak.

En toen stond opeens de vroegere buurman op de stoep. Met dit boek onder zijn arm. Hij wist zich nog te herinneren dat Leo’s belangstelling naar dit soort dingen uitging. Of Leo het wilde hebben? Uiteraard Peter, heel graag.

En zo zit Leo menig uurtje te snuffelen en te zoeken naar auto’s. En krijg ik regelmatig modellen te zien van voorbije tijden. En al ben ik minder geïnteresseerd in auto’s, sommige herinner ik me wel. De auto waar de Duitse leraar in reed, de oranje Kadett van mijn schoonvader, onze eigen Kever natuurlijk.

Een leuk cadeau voor gezellige uurtjes nostalgie. Nogmaals bedankt, Peter.

Karretjes

Posted on by

Sinds enige weken hoeven er geen muntjes meer in de supermarktkarretjes gestopt te worden. Enerzijds wel gemakkelijker, anderzijds wordt het nu wel snel een rommeltje.

Sommigen mensen vinden het helemaal niet meer nodig om hun karretjes netjes terug te brengen. Die laten het zeer a-sociaal gewoon op de parkeerplaats staan. Anderen zetten het nog wel weg, maar letten totaal niet op bij welke winkel ze horen.

Zijn we nou echt zo gemakzuchtig geworden dat we niet meer even terug naar de winkel kunnen lopen? Je kunt toch moeilijk zeggen dat je niet gezien hebt dat ze afwijken.

Nou ja, ergeren helpt niet. Klagen zou kunnen, maar ik weet niet bij wie. Misschien komt er een oplossing, gewoon door maar te bezien hoe het verder zal lopen.

Cijfers

Posted on by

In de C=tijd werden we overspoeld met cijfers. Hoeveel mensen er besmet waren, hoeveel er in het ziekenhuis lagen, hoeveel daarvan op de IC. En nergens hoorde men ook maar iemand opmerken dat zoiets toch wel enigszins “privacy-gevoelig” zou kunnen liggen.

Dit is de link naar het CBS

Inmiddels is er al meer dan een jaar sprake van oversterfte in Nederland.

Al vroeg zijn hierover kamervragen gesteld en om onderzoek gevraagd, waarop steeds geen of ontwijkend antwoord op werd gegeven.

Nu zijn de cijfers niet meer te ontkennen en wordt opnieuw gevraagd om een onderzoek. En weer wordt dat op diverse manieren vertraagd of getraineerd.

Ineens zouden de data te privacy-gevoelig liggen. Maar hoe zat dat dan met die vermaledijde QR-code? Lag dat niet privacy-gevoelig, toen iedereen open en bloot kon zien wie wel of niet naar binnen mocht?

Al een tijd lang houd ik de sterftecijfers van het CBS bij. Ik ben geen statisticus, maar ook mij viel op dat de sterftecijfers -in vergelijking met een normaal jaar als 2018– al maanden lang beduidend hoger liggen. Tot nu toe zijn er in 2022 ruim 6390 mensen meer overleden dan in dezelfde periode van 2018. En dat ondanks een flinke griepgolf aan het begin van 2018. Gemiddeld stierven dit jaar dus elke dag 26 mensen meer dan “normaal”.

En wie denkt dat die oversterfte alleen in Nederland is… Helaas niet, landen als India, de Verenigde Staten, Groot Britannië, Australië kennen hetzelfde probleem.

Het lijkt mij toch wel heel belangrijk om te onderzoeken waaraan die oversterfte te wijten is. Dus waar wacht men nu toch op?