Voetstuk

Bron: Google / Wikipedia

Hoe hoger iemand op de maatschappelijke ladder klimt, hoe dieper hij kan vallen.

Ik ben nooit zo’n fan geweest van DWDD, heb weer wel met plezier naar Chansons! gekeken.

Alle loftuitingen over Matthijs van Nieuwkerk vond ik bij tijd en wijle nogal overtrokken. Hij kan goed presenteren en jarenlang zo’n programma dagelijks op de buis brengen, is absoluut een prestatie.

Maar nu vallen allerlei mensen over hem heen, vertellen ze hun ervaringen van jaren her. De afgod is van zijn voetstuk gevallen.

Werd hij eerst jarenlang bewierookt en met goud en glitter omhangen, geprezen alsof nooit meer iemand zijn status in medialand zou kunnen weerstreven, nu ineens is hij geduikeld en wordt hij becommentarieerd door “vrienden” die men zijn ergste vijand niet toe zou wensen.

Tja, als u niet wilt wat u geschiedt, doe dat dan ook maar bij een ander niet….

Maandag met muziek

Laten we de week beginnen met een vertederende scene uit GI Blues. Elvis Presley redt de poppenkastvoorstelling en zingt op onnavolgbare wijze “Wooden heart”. Als ik me goed herinner steelt hij daarmee niet alleen de show, maar ook het hart van het hart van zijn vriendin 😉

Als het clipje niet start, dit is de LINK

Hond

Bron: Facebook

Als je veel door de bossen struint, een hond hebt en er dus wel elke dag, weer of geen weer, er op uit moet, dan heb je vast wel een stevig paar kaplaarzen.

Maar ook de stevigste dingen gaan wel eens kapot en repareren is niet altijd mogelijk. Dus wat doe je met oude kaplaarzen?

Je zou er wat planten in kunnen zetten of als paraplubak kunnen bestemmen. Nou nee, zo somber.

Maar heb je nou een flinke voorraad lekke laarzen, dan kun je natuurlijk zo’n hond maken.

Staat wel erg leuk voor de deur. Of ie ook inbrekers of ander gespuis tegenhoudt?

Daar zou ik niet te veel op rekenen.

Elke dag….

Het is onvoorstelbaar wat er tegenwoordig allemaal te koop is. Deze week raakte ik verzeild in een boekenhandel, tenminste dat dacht ik.

Ja je kon er boeken open, maar nog meer kaarten, kalenders, kerstspulletjes, pennen en agenda’s. Tot zover niks nieuws onder de zon.

Maar ik vond ook een hele uitstalling met boekjes voor “One line a day”. In deze haastige tijd heeft/neemt niemand natuurlijk de tijd om dagelijks zijn bevindingen bij te houden.

Dat moet beter kunnen, heeft iemand bedacht. Gewoon elke dag één zin, waarin je de essentie van die dag neerpent.

Al kijkend bedacht ik me dat ik -en heel veel bloggers met mij- al vele jaren lang vrijwel elke dag een blog maken. En dat geeft behoorlijk wat inzicht in ons dagelijks leven.

Voor die blogjes maak ik vaak al een opzetje. Een (werk)titel, wat zinnen, steekwoorden. Zodat ik later het blog kan afmaken. Of verwijder, want soms weet ik helemaal niet meer wat mij nou zo to schrijven bracht.

Ik zal dus geen afneemster zijn van zo’n “Eén zinnetje per dag-boek”. Na een jaar weet ik vast niet meer waarom het op zo’n dag ging. De ruimte in zo’n boekje is me veel te klein. Dus blijf ik gewoon -met enige hortende en stotende regelmaat- bloggen 😉 😉

Film

Rotterdam, de havens in het Maasvlaktegebied. Een stukje spectaculair Nederland en absoluut zeer fotogeniek.

Maar toch niet het stukje van ons land waar je natuur denkt te vinden. Oh ja, een beetje gras tussen de rails van het spoor, wat struiken op het talud. Maar verder lijkt het allemaal staal en beton.

Toch werd hier de film “Wild port of Europe” opgenomen en dan verbaast het je hoeveel natuur er te vinden is.

Want natuur laat zich niet dwingen, die zoekt zijn weg tussen alle beton en technische installaties wel zelf uit. Dus huizen er bunzings, uilen, egels. Zie je aan het water zeehonden, meeuwen, arenden en andere vogels.

De kijker wordt meegetrokken in de zoektocht naar al die dieren en kan ze volgen van de opbouw van hun nesten totdat de jongen groot genoeg zijn om uit te vliegen.

Een indringend beeld van wat er leeft en groeit tussen de door mensenhanden vervaardigde technische hoogstandjes. Aanrader.

Dagje Zutphen

Naar Zutphen en daarna nog een bezoek bij Saskia, de vrouw achter onze gymclub. Zij en haar man wonen sinds kort in Vorden. En natuurlijk wilden ze hun mooie huis en de enorme tuin er om heen graag showen.

Het werd een heerlijke dag. In een speciaal voor ons gehuurde bus reden we bijna koninklijk naar de Achterhoek, dronken koffie in Zutphen en namen deel aan een stadswandeling of aan een fluisterboot tocht. En dat alles in nog stralende zon en met een temperatuur die ons al snel de jassen liet uitdoen.

Zutphen is een zeer oud stadje en hoewel er natuurlijk ook veel nieuwbouw te zien is, kregen we door de stadswandeling een mooi beeld van hoe het vroeger was.

Maar niet alleen de oude gebouwen zijn het bekijken meer dan waard, er is ook heel veel te ontdekken op winkelgebied. Leuke kleine shopjes met snuisterijen, sieraden, kleding en schoenen. We hoefden ons dan ook niet te vervelen.

De dag werd afgesloten bij Saskia en Danny, met heerlijke pizza’s en een glaasje wijn. Superdag!

Meten

Bron: Facebook

Die maat van 20 centimeter kende ik wel, de andere waren nieuw voor me. Maar ze zijn natuurlijk net zo handig.

Want je handen heb je altijd bij je en als je dan even snel iets op moet meten, kun je ze goed gebruiken. Past die tafel, kan die stoel nog wel tussen de muur en de kast…., haal ik een jurk of een rok uit die stof? Legio situaties waarin je gauw…gauw iets moet berekenen.

Natuurlijk is het geen methode om te gebruiken bij het maken van nauwkeurige berekeningen. Dan is een meetlat, rolmaat of liniaal onontbeerlijk. Sommige dingen moeten wel op de millimeter kloppen.

Maar nu ze bij IKEA stukken zuiniger zijn met de papieren meetlinten is het handig deze methode te onthouden.

Toepasselijk

Bron: Facebook

Wie de gelukkige bezitter is van een mooie wijngaard wil dat vast graag laten zien aan allen die voorbij komen.

De Italiaanse eigenaren van dit huis bedachten een wat originelere manier dan met een bord of een verwijzing naar hun huis.

In plaats van een affiche, maakten ze van hun hele huis één groot reclamebord met dit bijzondere balkon.

Mooi…? Hmm… ik weet het niet. Maar ik vind het wel zeer toepasselijk en ontlopen kun je deze reclame uiting natuurlijk niet.

Nou wil ik eigenlijk alleen nog weten waar dit huis staat, zodat ik er eens langs zou kunnen gaan. En een glaasje proeven natuurlijk.

Luchtje

perfumes on the table
Photo by cottonbro on Pexels.com

Het hoort niet, een gesprek afluisteren. Vaak gaat het over dingen waar je geen benul van hebt en gaat het hele gesprek langs me heen.

Maar laatst, in de tram, kon ik er niet aan ontkomen. Twee vrouwen stapten in en gingen achter me zitten. En meteen steeg een wolk van parfum op. Het was absoluut niet mijn geur, maar ja over smaak valt niet te twisten.

Dat vond de ene dame waarschijnlijk niet, want ze merkte op dat het in enen wel “een beetje naar eh… vreemd rook.” De andere dame reageerde een beetje aangebrand. “Dat zal mijn nieuwe parfum zijn”. “Oh, eh… nou ja niet echt een lekker luchie” antwoordde de vrouw. Gepikeerd reageerde de ander “het was wel erg duur hoor”. “Oh ja, hoeveel dan?” “Tweehonderd euro voor zo’n flessie”. Ik denk dat er een maat werd aangegeven. “Tweehonderd voor zo’n beetje? Ken je beter een fles Airwick kopen. Veel voordeliger!”

Ik moest mijn lachen inhouden en kon me natuurlijk ook moeilijk omdraaien. Maar wat had ik graag het gezicht van de parfummevrouw gezien.

Geen idee hoe het verder ging. Ze zwegen abrupt en waren al snel bij hun halte en stapten uit.