Keuze

Onlangs werd bekend dat de kroketten in Blijdorp al een hele tijd “vega” zijn en dus geen dierlijke elementen bevatten. Het gaf nogal wat reacties (ook van mij) op Facebook.

Eigenlijk maakt het mij niet uit of iets met vlees gemaakt wordt, zonder of helemaal uit plantaardig spul bestaat. Het is de smaak die belangrijk is. En eerlijk, ook vega of vegetarisch producten kunnen voortreffelijk smaken. Snacks met vlees kunnen daarentegen ook heel smerig zijn.

Maar ik wil wel de keuze hebben. Allereerst omdat ik zelf wil bepalen wat ik eet. Wie bepaalt of een vega kroket beter of slechter voor onze gezondheid is? Ze zijn allemaal vet en allemaal bereid met ingrediënten die men kan/wil/moet vermijden.

Daarbij komt dat de producten die men bij de diverse kraampjes in Blijdorp kopen kan, vrijwel allemaal behoren tot de groep zeer zoet en/of zeer vet. Dan is die ene, stiekeme, vega kroket een beetje hypocriete manier om aan de gezondheid van de mensen bij te dragen.

Maar het gekste vind ik dat men bij Blijdorp niet door heeft dat men op deze manier aan de poten van hun eigen stoelen zagen. Sommige vega-fanaten vinden namelijk dierentuinen ook niet meer passen in deze tijd. Die zouden op den duur moeten verdwijnen.

Dat zal nog best een tijd duren en hoe dat moet gebeuren is me niet duidelijk. Maar Blijdorp zou er naar mijn idee beter aan doen om iedereen te vriend te houden. Dus laten ze nou maar weer gewoon beide kroketten op het menu zetten.

Gezond eten doen we thuis wel weer 😉 😉 😉

Wereldbol

Altijd fascinerend zo’n wereldbol. Maar ooit geweten hoe die gemaakt werden.

Dat laat dit filmpje zien, van het maken van de bol tot het plakken van de afbeeldingen. Het is al een wat ouder filmpje, dus misschien wordt alles nu wel geheel automatisch gedaan. Dat zal technisch wel mogelijk zijn, maar dit knippen, plakken en priegelen vind ik toch veel leuker om te zien.

Dit is de link, als het filmpje niet start.

Doorkijkje

Lopend naar het Fotomuseum kwamen we dit doorkijkje tegen.

Onmiskenbaar een stukje Rotterdam, met de Nieuwe Maas, boten en flats, hoog, hoger en hoogst. Die laatste flat is de Zalmtoren, op dit moment het hoogste gebouw van Nederland.

Mooi…? Mmm, indrukwekkend, niet alleen door de afmetingen. Want op de slappe grond van Rotterdam is dit bouwen toch ook een hoogstandje op bouwtechnisch gebied.

Maar ik zou er niet in willen wonen. Te opgesloten, te beperkt. Ondanks het absoluut fraaie uitzicht.

Tentoonstelling

Vorige week brachten we een bezoek aan de fototentoonstelling van Johan van der Keuken in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam.

Prachtige foto’s, nog heel veel in zwart/wit. Dat maakt ze soms wat somber, maar vaak ook heel poëtisch.

Ik vond vooral mooi dat veel portretten zo naturel waren.

Ook waren er veel foto’s uit de tijd dat Van der Keuken in Parijs studeerde. Nog zeer jong, maar al duidelijk erg getalenteerd.

Op diverse plekken kon je ook stukken uit films van Van der Keuken zien en beluisteren via koptelefoons.

Een mooie tentoonstelling.

Straatnamen

Het is al weer een tijdje geleden dat ik de straatnamen onder de loep nam. En dan zou ik mijn eigen straatnaam helemaal niet genoemd hebben: Geluksklaver.

De naam leverde een klein prijsje in de loterij, maar extra geluk? Het is maar hoe je het beziet. In ieder geval wonen we er heel fijn en al weer een heleboel jaren.

Geluksklaver is een bolletje, niet winterhard. Het is een beetje onopvallend plantje tussen al het andere groen, maar wel lief met kleine roze bloemen. Er bestaat ook een paarse variant, die wel duidelijk aanwezig zal zijn.

Vaak zijn er kleine potjes met wat bolletjes en aarde te koop. Dat is dan weer leuk als een klein cadeautje.

Doe het zelf

Bron: Facebook

Staan er nog wat oude stoelen bij je, waarmee je eigenlijk niet weet wat te doen?

Bekijk dan deze foto eens. Het brengt je misschien op een idee. Want wie weet is er wel een plekje te vinden voor een boekenkast.

Dan schik je de stoelen een beetje anders, zet ze op elkaar en schuift er wat planken tussen.

En voilá, een mooie plek voor boeken, snuisterijen, planten, foto’s. Origineler kan het bijna niet.

Recycling in optima forma.

Kerstmarkt

Met een groep van de gymclub gingen we naar de Kerstfair bij Kasteel De Haar in Haarzuilen. Altijd gezellig, zo’n kerstmarkt. En vooral wanneer het decor er van zo’n enorme grote en mooie kasteeltuin is.

Omdat we pas tegen vieren vertrokken uit Rotterdam, was het al bijna donker toen we aankwamen. Dat was ook de bedoeling, want nu konden we niet alleen gezellig rondsnuffelen bij de tientallen kraampjes maar ook genieten van de mooie verlichting en de waterpartijen.

Er was voor iedereen wel wat te vinden, kleding, tuinartikelen, planten, bloemen, maar natuurlijk ook kerstspulletjes.

Het was niet erg koud en er viel maar een klein buitje. Gelukkig zat ik toen net achter een kopje warme soep, zodat ik het de hele avond wel droog gehouden heb.

Terug naar de bus, met wat kleine aankopen of met grote tassen. Allemaal wel een beetje moe van het vele slenteren.

Film

Een modern sprookje vond mijn schoondochter de film “Mrs. Harris goes to Paris” en dat is het ook wel.

Mrs. Harris werkt bij een Lord en Lady en ziet daar een jurk van Dior. Ze droomt ervan ook zo’n robe te kunnen kopen. Maar hoe moet ze dat van haar armzalige pensioentje en de weinige pennies van haar werkhuizen betalen.

Zou haar Eddy haar een teken geven? Helaas, Eddy blijkt te zijn omgekomen in de oorlog. Maar dan is het haar geluksdag en heeft ze ineens de kans van haar leven. Ze vertrekt naar Parijs. Natuurlijk wordt ze niet met open armen bij Dior ontvangen. Maar ze zet onverdroten door, overwint heel wat moeilijkheden en weet iedereen te vertederen. Want haar geld is toch evenveel waard als de cheque van een hooghartige Parisienne…!

Niet alles is wat ze geloven wil, maar uiteindelijk…..

Heerlijk ontspannende film met Engelse humor, Franse charme en mooie japonnen.

Automaton

Regelmatig kom ik bij de uitzendingen van Salvage Hunters een mechanische pop tegen. Meestal in zwaar beschadigde toestand en niet meer of helemaal niet meer werkend.

Drew Pritchard heeft een adres waar hij dat soort vondsten laat herstellen. Ik vind zoiets altijd buitengewoon knap. Want vaak stammen de poppen uit ver vervlogen tijden, toen er nog geen digitale machines bestonden. Alles loopt via draden, veren en schijven. Minutieus uitgedacht en gemaakt, fijn mechanica in optima forma en na verloop van tijd weer prachtig gerestaureerd door een Schots echtpaar, Maria en Michel Start van The House of Automata.

Ook in deze tijd zijn er mensen die dit soort poppen ontwerpen en maken, met nog mooiere en inventieve onderdelen. Zoals deze prachtige pop. Het verbeeld de dichter Alexandr Poesjkin, die een gedicht schrijft en een tekening maakt. Voor wie? Misschien wel voor zijn 113e liefde, Natalja Nikolajevna Lanskaja zijn vrouw.

De maker van dit kunstwerk is Francois Junod. Zijn website is het bekijken meer dan waard.