Schroeven en spijkers

Posted on by

We zijn het eigenlijk al zo gewend. Heb je iets van spijkers of schroeven nodig dan ga je naar zo’n groot concern met rijen verpakkingen vol spullen in soorten en maten. Heb je maar een paar schroefjes nodig, blijf je zitten met een pakje vol. Waar moet je die dan weer laten…. ach nou ja, dat komt misschien nog wel van pas.

Maar niet bij dit winkeltje, een bekende naam in Rotterdam: De Spijkermand. Vroeger was de zaak groter, maar nu is het gereduceerd tot één kleine etalage.

Ik ben er al heel lang niet geweest en misschien zijn daar ook nu nog maar alleen voorverpakte spullen te koop.

Maar vroeger kon je daar simpel om een klein aantal schroefjes, boutjes, moertjes of ringetjes vragen. De man achter de toonbank, gekleed in een grijze stofjas, had een enorme kast vol kleine laatjes achter hem.

En natuurlijk lagen juist de schroefjes die jij wilde in een laatje helemaal bovenin. Dan pakte hij de oude houten trapleer, klom naar boven en kwam terug met ja, precies die schroefjes in de juiste maat en van het juiste materiaal.

Je kon in de winkel ook terecht voor gereedschap. maar ook zakmessen en ander nogal vervaarlijk uitziend spul. Er stonden dan ook vaak jongens verlekkerd te kijken.

Het is een winkel met een hoog nostalgisch gehalte. Uit een tijd dat timmerwerk nog passen en meten was.

Lichtjes

Posted on by

Jaren lang zette ik waxinelichtjes in een Ikea-lantaarntje op de tafel in de voortuin. Vaak voor korte duur, want die lichtjes woeien bijna altijd uit.

Maar op een kerstmarkt ontdekte ik deze oplossing. Een snoertje lichtjes met batterijen. Niet echt milieuvriendelijk, maar ja. Dat is tenslotte die waxine ook niet helemaal, maar de twee weken rond kerst mag dat wel…?

Het lantaarntje vulde ik met een snoertje dat al een jaar lag te wachten. Batterijen erin en… bleek het zelfs voorzien te zijn van diverse programma’s. Niet te geloven, naast aan en uit waren er nog 7 programma’s. Constant aan, flikkerend, met lichtjes die zachtjes aan en uit gingen, achtereenvolgens aan en daarna weer uit gingen.

Ik koos voor gewoon constant aan en was een beetje verbaasd toen ik na verloop van tijd zag dat het toch uit was gegaan. Dat had Leo waarschijnlijk gedaan, dacht ik. Maar de volgende avond gingen ze weer aan en ook weer automatisch uit. Een beetje toveren leek het wel.

En dat allemaal voor een snoertje van nog geen 3 euro. Dat het simpel aan en uitzetten van zo’n piepklein snoertje ons al uit handen genomen wordt…!

Zoet en rustig

Posted on by

Ik denk dat men in vroegere eeuwen helemaal niet zo gediend was van kinderen die druk en speels waren. Kinderen moesten toen gewoon gehoorzaam en vooral stil zijn.

Maar ja, kinderen huilen wel eens. Baby’s vooral als ze tandjes krijgen of last van winderigheid hebben. En ze kunnen het niet zeggen. Dus grepen moeders van toen naar een drankje.

Zeer bekend was Mrs. Winslow’s Soothing Syrup. En rustig en stil werden de kinderen!!
Ja, natuurlijk met 45% alcohol en een druppel opium krijg je dat wel voor elkaar.

Arme kindertjes, die volkomen suf in hun bedjes gelegen hebben.

Kerstboom

Posted on by

Of je nou een grote of kleine boom in de kamer hebt staan, een echte met een houten kruis of in een pot met wortels of een kunstboom met slingers en al van zolder hebt gehaald. het zal allemaal in het niet vallen bij deze boom.

Nou ja, ook geen echte, maar een kerstboom-illusie. Hij wordt elk jaar opgetuigd in IJsselstein en het zijn lampjes in de tuidraden van de zendmast Lopik, die daar staat.

Vanaf de grote weg duidelijk te zien in de donkere dagen voor kerst. Het is natuurlijk een immens karwei om al die lampjes aan te brengen. Gelukkig is daar nu een filmpje van, dus kijk maar even mee.

Als de film niet start, dit is de link

Wie gaat er nou nog klagen over de snoeren van de lichtjes die altijd in de war raken?

Wegwijzer

Posted on by

In bijna elk museum is een bibliotheek te vinden. Niet altijd gewoon vrij toegankelijk, maar hoe dan ook er is er meestal wel een.

Ook het Fotomuseum in Rotterdam beschikt over een bieb. Niet dat ik er ooit geweest ben, maar de aanwijzing er naar toe viel me op. Geen saai bordje met letters in één of meer talen, maar een leuke foto.

Een meneer zoekt in een grote kast met boeken in allerlei soorten. Duidelijker kan het niet. Het viel me meteen op en ik vind het mooi bedacht.

Het lukte me niet om te achterhalen wie er zo naarstig zoekt naar dat éne boek. Had ik natuurlijk moeten vragen toen ik in het museum was. Misschien kom ik er later nog wel eens op terug.

Poffertjes

Posted on by

Gisteren liep ik met de Ganzenpas niet door de natuur, maar maakten we een wandeling door de stad.

Met de metro naar het centrum en dan een beetje kriskras door winkelstraten die we bijna allemaal van vroeger kenden.

Hier zat …, daar heb ik gewerkt. Daar hebben we zo vaak gegeten. De herinneringen vlogen over en weer.

We namen een kijkje in de tuin van het stadhuis, maar lieten de koopgoot links liggen.

En tot besluit aten we met z’n allen poffertjes.

Wandeling down Memorylane 😉

Gewoon mooi

Posted on by

Er is niet veel nodig om een goed humeur te krijgen.

Niet dat ik chagrijng was, integendeel. De zon scheen, ik was op weg naar de zangclub en de wijktuin was bedekt met een letterlijk schitterend waas van rijp.

Ik stopte even om te kijken naar een waterhoen die op een dun laagje ijs glibberig op zoek was naar een beetje eten.

En toen zag ik dit blaadje op de brugleuning. Gewoon een mooi begin van de dag.