In 2020 zagen we elkaar voor het laatst. Toen kwam de C-crisis. In de tussentijd deelden we (bijna) dagelijks onze berichten via onze blogs.
Gisteren, 3 jaar later, ontmoetten we elkaar weer. Zoals gebruikelijk in het centrum van het land, Utrecht-Centraal. En ondanks treinstoringen en vertragingen zaten we weer snel aan tafel.
Heerlijk bijpraten, koffie drinken en samen lunchen.
En voor we het wisten was het alweer tijd om op huis te gaan. Maar volgend jaar weer. Dat staat vast.
Leo had een ontstoken vinger. Een paar dagen weken in sodawater hielp geen steek. Maar zelf er in snijden vonden we toch ook een beetje tricky.
Gelukkig kon hij binnen enkele dagen bij de huisarts terecht, die wel meteen de scalpel ter hand nam en er een pleister om deed. “U kunt Betadine kopen en dat er op gebruiken”, was de boodschap. Maar Leo is allergisch voor jodium en juist dat zit in Betadine, zoals ik constateerde bij de drogist.
Gelukkig konden we nog even terug naar de assistente, die meteen de dokter belde. Aan haar reactie zag ik dat hij onmiddellijk inzag dat er iets fout gegaan was.
Thuis gekomen heeft Leo maar weer zijn vinger in sodawater gestopt. En kochten we een flesje chloorhexadine-oplossing. Dat geeft geen last en ontsmet ook prima. Het wondje is trouwens goed geheeld en Leo heeft geen last meer.
Maar toch een beetje slordig van de huisarts…
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Zelfs wereldproblemen worden minder beangstigend als Eric Clapton er over zingt: It gotta stop!!
Kijk, daar heb je nog eens wat aan in deze dure tijden. Een gratis cursus yoga.
Dus, ga er even goed voor staan:
ten eerste:
buig de benen
ten tweede:
hou de rug recht
ten derde:
trek de borstkas in
en tenslotte:
ruim de stront van uw hond op!
Relax rustig
Het is natuurlijk zaak om bij deze oefening goed in en uit te ademen.
Sport kleding niet vereist, plastic zakje wel aan te bevelen.
Het lijkt me dat dit beter werkt dan een verbodsbordje 😉
De nagels van deze foto lijken meer op een kunstvorm dan op iets uit het dagelijks leven.
Mooi of lelijk is een kwestie van smaak. Daar wil ik niet over oordelen.
Maar of ze nou echt handig zijn? Mij lijkt het een constante hindernis. Hoe kun je hiermee nou een potje openen of een berichtje typen.
Het lijkt me dat je je regelmatig pijn doet of verwondt.
Toch zie ik steeds vaker mensen met dit soort nagels. Ik wil ze niet, mij veel te onhandig.
Lopend door Leeuwarden vond ik dit gedicht.
Om even over na te denken….
… Ach ja!
Het is 1934 en de joodse Florence Fein wil haar wat benauwde New Yorkse wereld verruilen voor Rusland. Niemand die het in haar omgeving begrijpt, maar dat het is de liefde die haar lonkt vertelt ze niet
Aan boord maakt ze kennis met Essie, die haar hartsvriendin wordt.
Essie heeft Moskou als eindbestemming, maar Flories geliefde zit in Magnitgorsk. Daar aangekomen blijkt het Russische leven anders te zijn dan ze verwacht en ook haar geliefde kan ze er niet vinden. Dus reist ze terug naar Moskou. Helaas spat haar droom daar uiteen. Haar geliefde wil haar helemaal niet terug.
Ze blijft in Moskou, ontmoet er andere Amerikanen en wordt verliefd op een van hen. Als ze werk vindt als vertaalster lijkt ze het geluk gevonden te hebben. Maar de 2e wereldoorlog woedt en daardoor verandert het politieke klimaat. Haar Amerikaanse paspoort is ingehouden en toegang tot de ambassade krijgt ze niet. Zonder dat is een terugkeer naar Amerika onmogelijk.
Amerikanen, maar vooral Joden worden gewantrouwd. Florie wordt “verzocht” naar de Inlichtingendienst te komen en wordt onder druk gezet om haar omgeving te bespioneren. Met alle mogelijke moeite geeft ze zo min mogelijk bloot van wat er in haar omgeving gezegd of gedaan wordt. Maar er zijn andere bronnen.
Florie heeft inmiddels een zoon als zij en haar gezin worden gearresteerd. Haar zoon wordt naar een weeshuis gestuurd. Zijzelf komt terecht in Siberië en dreigt vermorzeld te worden door het regime.
In het boek wordt regelmatig geswitcht van de historie naar de moderne tijd. Want het is Flories zoon die het verhaal van zijn moeder verteld. Dat maakte het boek wat lastig te lezen en ook de vele Russische namen zorgen soms voor verwarring. Desondanks heb ik het boek één adem uitgelezen.
Sana Krasikov weet de angst, de onzekerheid en de gruwelen van een totalitair regime goed te beschrijven, zonder al te veel details te vermelden. Maar dat kon niet vermijden dat ik zo nu met kippenvel te lezen zat.
Ik denk dat er heel veel mensen zich het hoofd breken hoe ze nu minder gas zouden kunnen gebruiken. We zijn er zo aan gewend, dat we koken zonder ons te realiseren hoeveel gas (of elektriciteit) we daar bij gebruiken.
Natuurlijk zijn er allerlei tips geweest, soms absurd, soms heel bruikbaar.
Net als Jans van de strip probeer ik mijn steentje bij te dragen. Zo kook ik tegenwoordig aardappelen en pasta een stuk korter dan anders.
Ik zet de aardappelen op met kokend water en laat ze 8 minuten met het deksel erop koken. Dat wil zeggen de eerste 2 minuten vol gas, zodat ze echt goed pruttelen en dan het gas lager. Daarna doe ik het gas uit en laat ze nog zo’n 10 minuten in het hete water staan. Dan zijn ze goed gaar. Afgieten en daarna hooguit nog even droogstomen, maar dat is secondenwerk.
Dat doe ik ook met pasta. Dat kook ik zelfs maar 3 minuten op vol vermogen en dan gaat het deksel erop, de gaskraan uit en gaart alles na in ongeveer 10 tot 13 minuten.
Eieren koken is bijna een wetenschappelijk experiment geworden. Leo kookt ze meestal. Gebruikte hij daarvoor meestal een gewoon metalen steelpan, nu zet hij de eieren op in een klein pyrexpannetje met deksel. Zodra ze koken, gaat het gas uit en kookwekker op 2.35 minuten voor een zacht eitje en 4.30 minuten voor hardgekookte eieren.
Ach, het is natuurlijk een druppel op een gloeiende plaat. Maar ja, vele kleintjes maken één grote! En het geeft zo’n duurzaam gevoel 😂🍀
Hij was vier jaar en vertelde zijn ouders dat hij kleermaker zou worden.
Hij wilde graag een paspop en iemand knutselde er een uit karton.
Zijn moeder gaf hem wat lappen. En daar was zijn eerste creatie.
Nu is hij bijna 7 jaar en inmiddels een beetje een beroemdheid.
Hij heeft al lang een echte paspop.
En elke dag zit hij achter zijn eigen naai- of lockmachine en creëert de een na de andere fabelachtige japon. Kijk maar eens hier.
Max ziet er uit als een ondeugende engeltje. Niks wereldvreemd, gewoon een jongetje met een uitzonderlijk talent.
Ik denk daar we daar nog wel heel veel over zullen horen.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Vrolijk begin van de week, met Amaryllis Temmerman in de Ver van mijn bed show. Om alle zorgen te vergeten en de kille buitenwereld even buiten te sluiten.
