Een foto uit mijn foto-archief. Gemaakt tijdens een bezoek aan Leuven.
Zo’n bel is in studentensteden geen uitzondering. Het is al fijn dat er een bel is. Je moet alleen wel even goed de instructies doornemen. Voor je het weet roep je de verkeerde op.
In Leuven waren we inmiddels al weer ruim 10 jaar geleden. Die bewoners van toen zijn hopelijk al lang afgestudeerd. Ze zijn bezig met een carrière en een gezin, verwacht ik zo. Die hebben natuurlijk allemaal al lang een “nette” bel.
Maar wie weet gebruiken ze nu ook wel zo’n soort instructie voor de bezorgers van alle online bestellingen.
Drie keer lang voor de bezorger van Thuisbezorgd, één keer kort voor anderen.
Na de middelbare school ging onze jongste studeren in Utrecht. Hij kreeg een kamer op de zolder in een huis op de Van Sijpesteijnkade.
Uiteraard zijn wij daar vaak geweest. Het was een echt studentenhuis, met rommelige trappen, wasgoed en spullen overal. Hij heeft er jaren gewoond, maar uiteindelijk verhuisde hij terug naar Rotterdam.
We kwamen nog wel eens in Utrecht, maar nooit meer op de Van Sijpesteijnkade. Bij de laatste blogbijeenkomst besloot ik er weer eens een kijkje te gaan nemen.
Ik wist dat de huizen gesloopt waren en er driftig gebouwd was. Heel benieuwd wat er voor in de plaats gekomen was en hoe het er nu uit zou zien. En dat was een complete metamorfose.
Er zijn veel modeontwerpers die een stempel drukten op de tijd. De losse robes van Poiret, Coco Chanel, die eenvoud tot chique maakte en dan natuurlijk Mary Quant. De modeontwerpster van de jaren 60 en 70.
Bron: Google foto’s
Ze maakte opwindende jurkjes, waarin je je heerlijk vrij kon voelen. De mode werd een beetje vrolijker, kleuriger. Op straat zag je steeds meer minirokken en hotpants. Mode waar de energie van af spatte en een jong publiek trok.
Ook ik vond die mode hardstikke leuk, maar in de ogen van mijn moeder vond het geen genade. Geen sprake van de straat opgaan in minirok. Die zoom moest absoluut een stuk lager. En hotpants…? Geen sprake van.
Nou ja, toen al was ik zeg maar …. eh mollig. Niet zo’n slanke spijker als Twiggy 😉 Mijn rokken werden wel korter, maar zo hip werd het nooit voor mij.
Vorige week overleed Mary Quant, 93 jaar oud. Opnieuw een tijdperk afgesloten.
Tijdens ons bezoek aan Trompenburg Arboretum zag ik deze mooie kelken langs het water staan.
Een opmerkelijk gezicht, met dat frisse en uitbundige geel en maar heel weinig ook fris groen blad. Het is de Moerasaronskelk (Lychiton americanus).
Die naam moest ik natuurlijk opzoeken en toen kwam ik tot de ontdekking dat deze plant niet meer in Nederland verkocht mag worden.
Het is een invasieve soort en zou dus andere inheemse planten kunnen overwoekeren. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik vind het jammer, maar wel begrijpelijk.
Hij zou beslist heel mooi staan in onze tuin, maar dat past natuurlijk helemaal niet in ons mini vijvertje.
Gelukkig is er dus nog de mogelijkheid om die mooie plant in “gevangenschap” te bewonderen, in Rotterdam dus en ook in Appeltern.
Daar zullen de tuinlieden hem wel in toom weten te houden.
Het werd weer tijd voor een nieuwe puzzel en dit keer leende ik van Lies deze. Een boekenplank voor met vintage tuinboeken.
Een zee van kleuren, letters en daarbij een uitbundige versiering van bloemen. Lekker klusje om uit die duizend stukjes weer een kloppend geheel te krijgen.
Meestal begin ik met de rand. En dat deed ik deze keer dus ook. Maar er bleven open stukjes. Dagenlang zocht ik naar die laatste randjes. En dan ineens vind je ze achter elkaar en kan de rand dicht.
Dan de stukjes met letters en die zo ongeveer op hun plaats leggen… het was weer een hele klus!
Maar uiteindelijk paste ook het laatste stukje en ligt de puzzel nog even te pronken onder de glasplaat.
Er komen vaker vogels badderen in ons vijvertje. Die zijn echter een stuk kleiner.
Maar de laatste weken komt deze grote dikke duif regelmatig van ons water gebruik maken.
Er vliegt wel eens een andere duif op de pergola, maar die wil niks van hem weten. En dan gaat hij maar weer eens een keertje in bad…
Hij is dik en een beetje sloom. Kijkt regelmatig wat in het rond, maar van verdere activiteit weten we niet.
Misschien wacht hij op zijn vrouwtje en willen ze straks, net als andere jaren, een nest maken op ons bovenlichtraam.
Maar dat willen wij niet, dus wordt het weer tijd om iets te verzinnen waardoor ze dat raam met rust laten.
Het is wel niet mogelijk om er een nest te maken, want ze glijden er telkens af. Om nog maar te zwijgen van de takken en takjes die er ook meteen af vallen.
Maar het maakt zo’n rommel en een heleboel lawaai. Vogels in de tuin zijn fijn, maar die duiven mogen wel een paar straten verder gaan.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Zeven broers zoeken een bruid, zeven vriendinnen hebber er wel oren naar… Dus is het tijd om een dansje te maken. Maar wat vinden de andere jongens ervan…?
Binnenkort is het afgelopen met Tupperware. Het bedrijf heeft faillissement aangevraagd.
Het concept past waarschijnlijk niet meer in deze tijd. Maar toch… het was altijd gezellig zo’n party. Al kocht niet iedereen wat.
Op een bepaald moment had men meer dan genoeg van dit soort schaaltjes, dozen of emmers. Toch was het een ijzersterk merk. Na jaren kon je een vervormd deksel teruggeven en kreeg je een nieuw ervoor. Levenslange garantie dus! En heel wat vrouwen grijpen nog steevast naar de bekende doosjes in zachte kleuren. Later kwamen er steeds meer dingen bij.
Ook in mijn kastje staan nog dozen, zelf gekocht of geërfd van mijn zus en ook van schoonmoeder. Eerlijk is eerlijk, de kwaliteit in onovertrefbaar, want na al die jaren gebruik ik ze nog steeds. Daar kunnen andere merken niet aan tippen.
Maar plastic moet in de ban, nu is de trend om vooral natuurlijk materiaal, zoals glas, te gebruiken.
Ach ja, aan alles komt een eind. Het is nu gewoon een stukje geschiedenis.
Vanmiddag zal onze Zangclub + zingen in de bieb, en dat alles om de activiteiten van de SKVR te promoten.
Leo gaat mee voor het steuntje in de rug en verder moet onze uitstraling voor de finishing touch zorgen.
Ik hoop maar dat het allemaal goed gaat, want we zingen voor ons eigen plezier. Zo’n openbaar optreden hoeft helemaal niet voor de groep.
Maar we willen best nog wat meer zang enthousiasten er bij hebben. Dus oefenden we de laatste weken op een serie liedjes en zullen we met ons allen de club in het zonnetje zetten.
Dat de boodschappen op dit moment zo duur zijn, is vaak het gesprek van de dag. Wie een beetje op de kleintjes moet letten, moet heel wat rekenen en vergelijken.
Bron: Google foto’s / moniquevandervloed.nl
Laatst vroeg ik Leo om havermout mee te nemen. Hij kent mijn voorkeur voor bio en kwam thuis met een pak “bio havermout”. Hij keek eens op de bon en schrok van de prijs die daarvoor betaald moest worden. Was dat normaal, 2,59?
Nee, ik dacht dat de havermout inmiddels 0,79 eurocent kostte. Deze prijs was wel aan de erg hoge kant. Dat wordt dus de volgende keer “gewone havermout”. En echt, je proeft geen verschil… 😉
Nieuwsgierig geworden wat de havermout bij Appie kost, keek ik op de app. En daar duizelde het me. Want er kwam een lange lijst te voorschijn met allerlei soorten havermout. Niet alleen met enorme prijsverschillen, maar ook nog eens een assortiment om draaierig van te worden.
Je kunt kiezen uit gewone havermout, fijn, grof, volkoren, met proteïne, met kaneel -en uiteraard- al dan niet van biologische oorsprong. Geroosterd, glutenvrij, maar ook in de vorm van repen en zelfs in 1-persoons zakjes. En dat is nog maar “alleen” rauwe havermout. Er is ook nog een keur aan kant en klare havermoutpap.
Het is natuurlijk niet alleen AH maar ook van andere fabrikanten, die weer grotere of kleinere verpakkingen hebben. Om de prijs te vergelijken is een rekenmachine bijna onmisbaar….!
Hele generaties zijn groot gegroeid op zelf gekookte havermoutpap. Voor zover ik me kan herinneren was dat er maar in één merk, H-O Havermout.
De overdaad van nu is werkelijk te overdreven en ja, vind ik… decadent.
