Lief plaatje

Toni Schneider / @Streetphotosclassic

Geen wereldnieuws, deze foto, geen drama, geen glamour of glitter. Gewoon een alledaagse bezigheid, rustig aardappels schillen.

En op de stoep voor de deur wat katten, die van hun levensdagen geen luxe blikvoer zullen hebben gegeten, maar de restjes uit de kookpan kregen voorgeschoteld. Op de een of andere manier is het een plaatje van een foto.

Gelukkig dat er mensen zijn zoals Toni Schneider die het vastlegde en het Instagram-account van @Streetphotosclassic, dat de foto weer onder de aandacht heeft gebracht.

Opruiming

We moeten er een beetje voor in de stemming zijn om rigoreus op te ruimen. Maar laatst begon het toch te kriebelen.

Want wat moeten we met al die dozen vol dia’s, die nog op zolder staan? Wat zou er van weg kunnen?

Dus werden een aantal dozen naar beneden gebracht en konden we op ons gemak kijken wat er wel of niet in de kliko kon.

Er waren wat dia’s van de kinderen, opa’s en oma’s en andere familieleden die natuurlijk wel bewaard bleven. De rest ging onverbiddelijk richting vuilnisbak.

En dan realiseer ik me dat de mooiste herinneringen in ons hoofd zitten. De plaatjes waren leuk, maar geen idee meer waar het allemaal was. En wanneer. Dus weg ermee.

Zo, dat ruimt lekker op. Nog even langs de kringloop met die lege opbergdozen. Want daar is misschien nog iemand blij mee te maken.

Recept

Het is warm, maar er moet hoe dan ook gegeten worden. En of je nou voor twee of een heel gezelschap kookt, het blijft een warm karwei. Dus maakte ik al diverse salades. Maar gisteren werd het een recept, waar bijna geen koken aan te pas komt.

Bron: Site Eatertainment / Google

Ik maakte “Pasta alla checca” van de site van Eatertainment. Zo simpel, maar zo lekker. Kreeg meteen het predikaat “herhaalrecept”. Koken komt er bijna niet aan te pas, want alleen de pasta moet even op het vuur.

Verder snijd je ruim te voren twee flinke vleestomaten in blokjes. Meng ze met olijfolie, peper, zout en wat basilicumblaadjes. En laat het een half uurtje staan, zodat de smaken zich goed mengen.

Rooster intussen ca. 20 gram pijnboompitjes en rasp eenzelfde hoeveelheid Parmezaanse kaas.

Dan pasta en tomaten mengen, op een bord draperen, bestrooien met wat kaas en pijnboompitten en her en der nog een basilicumblaadje.

Wijntje er bij…. ah, la vita è bella.

Verboden vruchten

Bron: Google foto’s

Ken je deze reclame nog, van de lippenstiften van Cutex? Ze hadden allemaal een smaakje met het bijpassende kleurtje. Aardbeien met aardbeien-roze, kersen bij een dieprode kleur en nog veel meer.

En verdraaid, het smaakte best lekker. Reden om alle smaken uit te proberen.

Het was in de tijd dat ik nog best veel make-up gebruikte. Toen ging ik de deur niet uit zonder lippenstift en oogschaduw.

Ook mijn jurkjes pasten er prima bij. Ik herinner me er een, met grote ananassen en een wijde rok. Zal ik ook wel een petticoat onder gehad hebben.

En dan dat leuke liedje, van Ronny Tober. Ze smaakt naar kersen, sinaasappel, ananas….. Met recht sweet memories 😉 😉 😉

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Dansend de week in, dat is een vrolijk begin. Zeker als Leslie Caron en Fred Astaire op het podium stappen. Sluefoot uit de film Daddy Long Legs (1955)

Als de clip niet start, dit is de link

Hobbies

Bron: Instagram

Ik denk dat het probleem van elke hobbyist is, wat doe ik met de dingen die ik gemaakt heb. Zelf stuur ik de meeste van mijn kaarten weg, probleem opgelost.

Maar als je breit of haakt, dan blijf je toch vaak zitten met allerlei dingen. Deze mevrouw dus niet, die draagt wat ze gemaakt heeft. En zij niet alleen, ook haar man trekt haar haaksels aan. Tja, ware liefde. Dat kan niet anders.

Ik denk dat het een echtpaar met humor is. Over smaak valt te twisten…, maar ach, ze hebben er duidelijk plezier in.

Am Rhein

Even er tussenuit, een dagje weg. Naar Duitsland. Niet al te ver, maar toch… en dan een hapje eten aan de Rijn. We waren er al eerder en het is een gezellig plekje, waar altijd wat te zien is.

Duwbakken, die zo’n eind voor de duwboot uit liggen. Hoe krijgt de schipper die door de bocht…? Voor mij een vraag, voor hem de gewoonste zaak van de wereld.

En wat komt daar nou in de verte aan? Al snel is het te onderscheiden. Nee, geen auto’s, maar wel tientallen identieke tractoren. En dat geeft een bijzonder beeld.

Ondertussen genieten wij van een koel biertje en een flinke schnitzel. Lekker, gewoon een gut bürgerlicher Küche. En dat smaakte.

Tuinbezoek

Laatst dook er zomaar ineens een piepklein vogeltje op in onze tuin. Het leek wel een duikelaartje als hij probeerde op een vijverplant wat water te drinken. Het was geen meesje, winterkoninkje of roodborst. Ik had hem nog nooit gezien in de tuin.

Een paar dagen later zat hij er alweer en toen zagen we hem in de appelboom verdwijnen. Zoeken in het vogelboek leerde dat het om een puttertje ging. Niet echt een heel zeldzaam beestje, maar wel een heel mooie.

Natuurlijk wilde ik hem fotograferen, maar met deze warmte zit constant het hor voor de deur en dan lukt een foto niet. Het hor openen verjaagt hem meteen. Dus moet ik een andere afbeelding zoeken. Ach, geen punt bij Google foto’s.

Ik koos geen gedetailleerde natuurfoto, maar een beroemde voorouder, zo mooi geschilderd door Carel Fabricius en te zien in het Mauritshuis in den Haag.

Mode

Was het een tijdje een beetje grauw en saai, nu is het een en al kleur in de modewinkels.

Vorige week was ik in de stad en het roze, rood, felgeel of lentegroen spatte uit de etalages. Niet alleen de jurken en jasjes, maar ook de schoenen deden aan de kleurexplosie mee.

Zo’n schoenenrek bij Primark bijvoorbeeld: het lijkt wel een snoepwinkel.

Nee, ik liet ze staan, want hoewel ik diverse modellen zo had willen kopen, er op lopen lukt me niet meer.

Maar alleen kijken maakte me ook al vrolijk 😉 !!