Niet vergeten

Vorige week gingen we naar een optreden van Ernst de Corte, de zoon van Jules. In een zeer onderhoudend programma kwamen veel van de liedjes van Jules de Corte aan bod. Maar hij schreef er ruim 3000, dus allemaal horen was onmogelijk.

In de jaren 60 en 70 was Jules de Corte vaak op radio en TV te horen. Een herkenbare stem, mooie teksten, waarbij Jules zichzelf begeleidde op de piano. Maar vaak ook met arrangementen van anderen.

Jules de Corte overleed in 1996 en zijn teksten raakten een beetje in de vergetelheid. Dat is zonde, want wie er vandaag naar luistert, krijgt het gevoel dat ze nog maar kort geleden geschreven zijn. Ze zijn nog steeds beklemmend actueel, to the point.

Het publiek luisterde, net als wij, ademloos en herkende veel van de liedjes. En natuurlijk werd aan het eind “Ik zou wel eens willen weten…” meegezongen.

Een voorstelling van DeCorte en consorten is nog in meerdere theaters te zien. Je kunt het vinden op de speellijst op de website.

En omdat muziek niet alleen op maandag mag, maar op alle dagen kan, vandaag Jules de Corte met “van goede wille”

Bron: YouTube / Izak Boom | als de clip niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Nog even kom ik terug op Internationale Vrouwendag. Want hoewel we hier in Nederland al best een heel stuk zijn opgeschoten met de vrouwen emancipatie, zou het best elders in de wereld nog veel beter kunnen. Daarom zingt Coby Schreiner “Er is een land waar vrouwen willen wonen”.

Als de clip niet start, dit is de link

Lekker makkelijk

Bron: Facebook / Unbelievable facts

Voor mensen die zo nu en dan al dat gedoe met een zuurdesem starter en het regelmatig “voeden” niet meer kunnen. Ze gaan een lange tijd op vakantie en ja, wie zorgt er dan voor dat potje ijn de koelkast?

In Zweden is daar een oplossing voor. Je brengt je pot met zuurdesem naar een hotel. Daar zorgen ze dan met liefde en regelmaat voor jouw zuurdesem.

Er zijn diverse andere manieren om je starter in leven te houden.

Maar, ach waarom ook niet? Een zuurdesem hotel, je moet er maar opkomen.

Emancipatie

Vandaag, 8 maart, is het Internationale VROUWENDAG. Eigenlijk idioot dat daar een speciale dag voor is. Vrouwen maken toch de helft uit van de wereldbevolking. Maar mannen hebben nog al eens de neiging hun rol belangrijker te maken en vrouwen en hun werk over het hoofd te zien. Niet zelden werd een uitvinding van een vrouw moeiteloos overgenomen door een man. Die dan met de eer ging strijken.
Maar er zijn een aantal uitvindingen waar vrouwen wel krediet voor krijgen. En zeker niet de simpelste zaken werden door vrouwen uitgevonden.

Stephanie Kowlek (Bron: Google fotos / Forbes)

Stephanie Kowlek, een chemicus, vond Kevlar uit, een supersterke vezel, waarvan van alles gemaakt kan worden.
Zij bedacht daarnaast ook dat die vezel uitstekend gebruikt kon worden in textiel en vond daarmee het kogelvrije vest uit.

Marie Curie / Bron: Wikipedia

Natuurlijk mag Marie Curie in deze opsomming niet vergeten worden. Met eindeloos geduld en toewijding ontdekte zij de radioactiviteit. Dankzij haar vondst is er enorme vooruitgang geboekt bij het opsporen van ziektes en de genezing ervan.
Jammer genoeg hebben mannen diezelfde radioactiviteit gebruikt om er afgrijselijke wapens mee te maken.

Grace Hopper / Bron: Wikipedia

En wie meent dat computerprogramma’s en computertalen bedenken voorbehouden aan mannen is, vergist zich.
Grace Hopper nam in de oorlog dienst, hoewel eerst afgewezen, bij de Amerikaanse marine en bereikte de rang van admiraal. Maar na de oorlog specialiseerde Grace Hopper de computertaal COBOL, die ook nu nog in gebruik is. Zij schreef daarvoor het eerste computer handboek.

Er zijn natuurlijk nog heel veel meer vrouwen die een stempel op deze wereld hebben gezet.

Juist vandaag zette ik deze vrouwen graag in het zonnetje.

Favoriet

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Dit keer vroeg Elisabeth ons welke plant of bloem favoriet is. Tja, welke eigenlijk niet, dat zou pas opschieten. Want er is aan elke bloem of plant wel wat leuks te ontdekken.

Al zijn ze echt niet allemaal even leuk. Want sommige tuinplanten woekeren en heb je liever niet in de border, kamerplanten worden soms te groot en passen dan weer niet in de kamer. Of je huis is er niet zo geschikt voor, te weinig zonlicht of juist te veel…..

Echt een hekel heb ik er niet aan, maar die stekelige cactussen kunnen me niet altijd bekoren, net zo min als lelies. Lelies in de tuin, nou vooruit. Maar van lelies in een vaas kom ik het liefst snel af. En je kunt me alle kleuren bloemen geven, maar liever geen witte. Ze zijn niet echt lelijk, maar ik associeer dat me droefenis, rouw.

Vroeger kocht ik regelmatig bloemen, maar nu heb ik ze liever in de natuur en in het seizoen. Vanaf de eerste puntjes van de tulpenbollen en crocussen tot aan de laatste herfstasters, die een nog een beetje kleur aan de somberheid geven.

Wil je zien wat anderen schreven over hun favoriet, kijk dan ook even bij BussyBessie.

Chocolade

Er zijn al heel veel oude merken verdwenen. De Haagsche hopjes worden niet meer gemaakt, de Punselie koekjes worden niet meer gebakken.

En weer is een bekend Nederlands merk ter ziele. Droste, van het blikje met cacaopoeder, de flikken, de ronde doos met daarin zo mooi de chocolaatjes in een cirkel.

In mijn voorraadkast staat nog wel steeds zo’n mooi blikje en ja, daar bewaar ik cacaopoeder in.

Maar ik zal ook de flikken missen. Ik kocht nog wel eens zo’n rol. Maar de beste herinnering heb ik vooral aan zo’n ronde doos met al die flikken keurig in het gelid.

Wat blijft is herinnering.

Collage (8)

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

Voor de 8e collage waren de woorden beige – kris-kras – ijsvogel – gouden boekjes en pastoor.

Beige papier zat niet in mijn voorraad, maar maakte ik met roomwit en wat passende kleuren distress inkt. De ijsvogel was niet zo’n probleem, die vond ik op internet. Daar zocht ik ook naar de gouden boekjes en kwam natuurlijk terecht bij blogvriendin Bertiebo, die een verzameling van deze boekjes heeft en er vaak over schrijft. Maar het zou te gemakkelijk zijn geweest om haar plaatjes te kopiëren en uit te printen. Het was wel een handige leidraad naar wat echt oud en nieuw

Als niet katholiek kwam ik te laat tot de ontdekking dat kapelaan Oderkerke geen pastoor is. Maar toch gebruikte ik zijn plaatje. Misschien is hij het later toch nog geworden…? Het kriskras is terug te vinden in de lijntjes die ik op het papier maakte. En zo kwamen de plaatjes toch allemaal bij elkaar tot een soort van geheel.

Ben je ook benieuwd wat de anderen er van maakten? Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Ongelofelijke reis

Bron: Facebook / Engineerine.com

Het is ongelofelijk hoeveel afstand dieren kunnen overbruggen. Op Facebook zag ik een bericht over een vrouwtjes valk, die van Zuid-Afrika naar het noorden van Finland was gevlogen. Ze was uitgerust met een GPS-tracker en daaruit bleek dat ze een afstand van 10.000 kilometer in er 42 dagen had overbrugd. Dat is ongeveer 238 kilometer per dag.

Ze volgde de Nijl, zodat ze voldoende water kon vinden, maar vloog niet in een rechte lijn over de Middellandse zee.

Je vraagt je af hoe vogels intuïtief weten welke weg ze moeten volgen. Fascinerend vind ik dat. Geen apparaatje, geen boekje, gewoon alle kennis zit in zo’n klein koppie.

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Paul Simon schreef een song: Rene and Georgette Magritte with their dog after the war. Een song over de kunstenaar en zijn vrouw. Een inkijkje in een surrealistische wereld.

Als de clip niet start, dit is de link

Lente

Maart, lentemaand.

We gingen naar Trompenburg en hoopten dat de lente echt in aantocht is. En ja hoor, kijk maar.

De natuur trekt zich nergens iets van aan. Die gaat gewoon zijn gang.