Geen reden om te bloggen over wierook. Al lange tijd gebruiken wij dat niet meer.
Te veel luchtvervuiling en vooral het hele huis werd een beetje bruin van al dat gestook.
De kleuren, het ritme van die bossen wierook, de vrouw zo stilletjes aan het werk.
Deze foto vind ik gewoon mooi. Waarom kan ik eigenlijk niet uitleggen, maar moet dat ook?
Ik zou zeggen: geniet.
Al jaren drinken Leo en ik voor het eten een glaasje. Leo meestal een biertje, ik vroeger een wijntje of sherry. Maar al weer een aantal jaren drink ik iets 0/0.
Zo’n Italiaans non-alcoholico drankje als Crodino sla ik ook niet af. En lange tijd had de Lidl een drankje in het assortiment dat Crodino enigszins benaderde. Kleinere flesjes, kleinere prijs, precies goed.
Leo heeft dan ook heel wat trays uit de winkel gehaald, want bederven doet het niet en een voorraadje is nooit weg.
Maar ineens is het uit het assortiment gehaald. Te populair, niet meer leverbaar in Italië? Geen idee, maar ik vind het wel jammer. Het dronk zo lekker weg.
Nu maar weer op iets anders over. Er zijn verschillende lekkere limonadesiropen te koop, die ik het liefst zelf meng. Want dan maak ik het minder zoet dan fabrieksmatig gebeurt.
Kijken en wat boodschappen doen in een andere supermarkt levert ook weer andere beelden.
In de Jumbo viel mijn mond open van verbazing toen ik me realiseerde dat dit hele vak enkel en alleen uit huisdierenvoeding bestaat.
Nou ja, ook wat kattengrit en vogelzand misschien, maar verder katten-, honden of andere dierenvoeding.
We hebben geen huisdieren, maar als je ze hebt moeten ze goed verzorgd worden. Maar moeten die beesten echt zoveel en zo’n verscheidenheid aan eten krijgen? Of is dit een tikkie overdone?
Als…. Als de hemel valt, krijgen we allemaal een blauw petje. Het is een oud gezegde en mijn ouders zeiden dat te pas en te onpas. Een dooddoener van formaat dus.
Maar nu zou ik het wel weer nieuw leven in willen blazen, want her en der zie en lees ik allerlei waarschuwingen voor als…. als de zeespiegel stijgt, als het klimaat verandert, als de dijken breken, als …..
Tijdens de watersnood in februari 1953 logeerde Leo bij een tante en oom in Vlaardingen, waar ze helemaal niks merkten van wateroverlast.
Thuis in Rotterdam en dus een flink stuk verder oostelijk en verder van de zee, zagen mijn schoonouders het water door de straten zo de Lange Hilleweg op denderen.
Het kan heus geen kwaad om een beetje vooruit te denken, maar we moeten er voor passen om ons te laten opnaaien door angst en voorspellingen die misschien nooit waarheid worden.
Onze kinderen waren al vroeg het huis uit. Oudste met 18 en jongste met 19 jaar. Het waren eigenlijk nog pubers.
Daarom herken ik het probleem wel wat een vader beschreef. Pubermagen zijn nooit vol. Ze eten alles wat los en vast is en bij voorkeur de lekkere dingen die je in huis hebt.
Om niet telkens voor een lege voorraadkast te staan, plakte hij de bovenkanten van lekkere zaken af met oninteressante etiketten van etenswaren zoals van rijst of quinoa.
Wij verstopten de snoepjes en koekjes soms wel boven op de kast, in de beschuitbus of achter een stapel blikken. Maar ze vonden het toch.
Erg? Welnee, soms wel grappig. Al plakte ik ook wel eens een waarschuwing op een verpakking. Voor de visite of heb ik nodig voor het kersttoetje.
Nu blijft onze voorraad netjes en raakt soms zelfs over de datum. Zo heeft elke periode zijn eigen problemen…. 😂😂
Ik ben niet vaak ziek, maar afgelopen weken was het raak. Flinke griep, dus een paar dagen in bed. Rillerig, snotterig, maar daarna leek het over.
Maar nee, er kwam nog een fikse verkoudheid overheen.
Nu lijkt alles weer in orde en ga ik maar weer over tot de orde van de dag. Gewoon weer regelmatig bloggen.
Nog even zonder plaatje.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een stukje klassiek, maar in een jazzy jasje. Het ballet moeten we er zelf bij bedenken of door de kamer dansen. Maar stil luisteren naar het Lincoln Centre Jazz Orchestra in the Ouverture van de Nutcracker Suite is ook leuk.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Deze week een oud lied in een nieuw jasje: Abba (maar ook ouder nu, maar onzichtbaar) in Ode to Freedom. Maar wel met tekst, zodat er meegezongen kan worden.
Zat ik ’s middags nog gezellig een spelletje te spelen bij M. en reed ik fit naar huis….
’s Avonds werd ik verkouden en de volgende dag bleef ik in bed.
Dus even rustig aan.. ik meld me wel weer.
De wereldhandel vraagt om steeds grotere schepen. Sinds op 3 mei 1966 het eerste containerschip van New York naar Rotterdam voer, is er in de capaciteit van de schepen wel heel veel veranderd.
Het ms FAIRLAND van de Sea-Land rederij had 226 containers aan boord. Zo’n container was 20 voet groot (6,10 meter lang, 2,44 meter breed en 2,59 meter hoog) en die maat geldt nog steeds als standaard (TEU = twenty-foot equivalent unit) om de omvang van de containers en de hoeveelheid aan boord van een schip te omschrijven.
Het ms FAIRLAND is maar een kleintje, het ms EVER ALOT, op dit moment het grootste containerschip, is een reus, die 24.004 TEU aan boord kan laden.
In enkele decennia zijn de containerschepen steeds groter geworden. En nu zijn ze enorm en worden de containers gevuld met alle goederen die wij willen kopen.
Maar de schepen kunnen niet blijven groeien. Dan wordt het te lastig om nog in een haven aan te leggen. Rotterdam heeft daar al vroeg op ingespeeld met de aanleg van de Maasvlakte, waar schepen met een grote diepgang nog wel kunnen komen.
