In geval van een stroomstoring is het handig om een lamp te hebben die een tijd lang branden. We hebben bijna allemaal kaarsen in huis en lucifers.
Maar in verre gebieden wil de stroom nog wel eens langdurig uitvallen. En dan is het fijn om iets bij de hand te hebben. De lamp is bij te vullen, niet alleen met verse olie, maar ook met gebruikte. Is het ook nog eens echt duurzaam en ben je op alles voorbereid.
Dit keer alleen een plaatje, omdat ik altijd zo blij word van de illustraties van Fiep Westendorp.
In Frankrijk werd druk gejaagd. Op diverse wegen stond dat dan ook duidelijk aangegeven.
Sommige jagers liepen alleen, maar ook groepen zag ik lopen vanuit de auto. Ze droegen oranje vestjes en vielen dus goed op. Het leek me wel een veilig idee, zo zijn de jagers voor elkaar en anderen goed herkenbaar. Maar zouden de dieren dat ook kunnen onderscheiden?
Maar toen we laatst naar Oud Beijerland reden, zag ik ook diverse jagers in een veld. Maar geen oranje of gele hesjes.
Geen idee waarop ze jaagden. Eenden, ganzen, zwanen of gewoon op konijnen. Het was in een bietenveld, zo te zien, dus ik vermoed konijnen. Er mag in Nederland in diverse perioden op dieren gejaagd worden.
Waarom viel me dat jagen nu ineens op? Ik kan me niet herinneren het eerder te hebben gezien. Maar ja, als mensen wild willen eten, dan moeten er ook dieren gejaagd worden. En met kerst in het vooruitzicht zal er dus geregeld voor verse aanvoer gezorgd worden.
Zo nu en dan geloof ik mijn ogen niet als ik lees wat er zoal in de krant staat.
Neem nou het bericht dat de provincie Brabant plannen heeft om auto’s op benzine of diesel te verbieden tot vijf kilometer vanaf groene gebieden.
Stel je voor, je wilt lekker gaan wandelen met je kroost en moet eerst 5 kilometer lopen om bij een boom te kunnen komen. Of je bent gehandicapt. Dan word je door zo’n maatregel gedwongen om thuis te blijven.
Wie bedenkt zoiets? Vast geen ambtenaar op drie hoog achter. Ik vermoed eerder iemand met een ruime strook groen in zijn woonomgeving.
Het lijkt wel alsof sommigen er op uit zijn om chaos te creëren. Terwijl de natuur toch is om gezellig te genieten van alles wat groeit en bloeit.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Oudste studeerde in Groningen, dus we hebben wel een binding met deze stad. Waren er vaak, hebben er veel gelopen en veel gezien. Nu komen we er nog zelden. Maar dan is er Janneke de Jager die Groningen bezingt. Zijn we weer even terug 😉
Al eerder postte ik hier een filmpje van Aumary Guichon. de patisserie kunstenaar die alles kan maken van chocola en patisserie.
Ik zie heel veel van zijn filmpjes op Facebook of Instagram, maar nou hoorde ik dat er ook een Netflix serie over hem en zijn banketbakkerschool is. Nou ja, banketbakker, dit is gewoon kunst.
Het is niet alleen mooi, aar ook alles kan worden gegeten. Alles is met de beste en verse materialen gemaakt. Vaak wordt er aan het eind heerlijk in gehapt.
Soms maakt hij kleine maar zeer verfijnde dingen, een levensechte Chaneltas bijvoorbeeld. Maar ook heel ingewikkelde constructies of bouwwerken, zoals een vuurtoren, compleet met aangespoelde inktvis, zand en golven. Ik vind zoiets fascinerend om te zien.
Die Netflix-serie ga ik dan ook volgen, de eerste aflevering heb ik al gezien. Het format lijkt op veel van de uitzendingen zoals Heel Holland Bakt of The Great British Bake off. Met spectaculaire opdrachten, tijdsdruk en stress, die dan tot enorme bloopers leiden.
Maar aan het eind wacht de finalist een flinke geldprijs. En een carrière die klinkt als een klok.
Ineens zag ik ze overal. Een beetje veranderd van uiterlijk, niet meer het bekende papieren potje waar je gaatjes in het deksel moest prikken. Maar meer eigentijds, rechttoe rechtaan, maar nog wel gelukkig dezelfde kleuren en ook het meisje was nog steeds compleet met mutsje.
We kochten een potje, uit nostalgie en omdat we die smaak wel weer eens wilden proeven.
Smaakte het nog steeds zoals toen? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Het is nog steeds pittig, hartig. Maar de geur lijkt minder uitgesproken. Minder zweetvoetenlucht, misschien nu wat acceptabeler?
Maar een witte boterham met een flinke lik roomboter en een dun laagje Zwitserse kaas is nog steeds lekker! Dat blijft voorlopig nog wel op tafel staan.
Vandaag is het een roetzwarte dag. Tenminste als je de commercie moet geloven.
Al weken lees ik over Black Friday. Over wat er allemaal in de aanbieding zal zijn, wat er nog meer in de aanbieding zal komen en welke aanbiedingen ik vooral niet mag overslaan.
Ach, eigenlijk heb ik niks dringends nodig. Ik zal me dan ook niet in de menigte storten om nog meer van allerlei -op den duur- toch niet zo handige dingen aan te schaffen.
Vragen jullie je wel eens af hoe mensen in vroeger tijd dingen regelden? Nu is er zo veel te koop, voor alles wordt een oplossing gemaakt en verkocht. Maar vroeger…. hoe deden ze dat dan?
Neem nou je vieze was als je op reis bent.
Als ik terug ga in mijn herinnering, dan weet ik niet meer hoe mijn moeder dat deed. We gingen natuurlijk ook niet zo vaak op vakantie. Maar ongetwijfeld had ze een oplossing. Er iets speciaal voor kopen, dat zou ze nooit gedaan hebben. In een oude plastic of katoenen tas, daar paste die vuile was toch ook prima in.
Zelf gebruiken Leo en ik daar nylon zakken voor, waarin slaapzakken verpakt waren. Stevige, donkerblauwe zakken die nauwelijks iets wegen. Na afloop van de vakantie gaan ze in de was en daarna in de koffer voor een volgend keer.
Maar al meerdere keren zag ik speciale “cubes” voorbij komen. Te koop voor bijna 20 euro. En dat vind ik dan behoorlijk aan de prijs. Maar ja, er zal wel markt voor zijn.
Het moet echt heel lekker zijn, de Dubai-chocolade reep. Al diverse mensen hebben het geproefd en waren enthousiast.
Op dit moment is er al zo veel te snoepen in de winkels, dat ik nog maar niet gekeken heb waar ik hem kan kopen.
Maar vorige week was er in diverse plaatsen in Duitsland voor het eerst zo’n reep te koop. En dus stonden er rijen mensen bij de winkels van Lindt.
Niet zomaar een paar mensen, die hun snoeplust niet konden bedwingen, maar honderden mensen. In Stuttgart, in Frankfurt wachtten sommige mensen al vanaf 4 uur ’s nachts op een kans zo’n reep te kunnen bemachtigen. Voor een stuk chocola? Het moet niet gekker worden.
Ik wacht wel tot de hype is uitgewoed. Beter voor mijn lijn, beter voor mijn portemonnee.
