In de herhaling

Al sinds 1 januari 2017 begint mijn blogweek met muziek. Ontelbare nummers heb ik hier geplaatst, in veel talen. Ik koos muziek die ik zelf mooi, leuk of fijn om te horen vind, al behoorde niet alles tot mijn eigen favoriet genre.

Dit nummer van Charles Aznavour “Les deux guitares” stond op mijn eerste elpee en ik heb het zo vaak beluisterd dat ik het woordelijk mee kan zingen. Hij beschrijft hoe het spel van twee gitaristen hem terugbrengt naar zijn jeugd.

Aznavour kwam hier al vaak voorbij. Vreemd genoeg kon op de 1e januari 2017 dit nummer niet getoond worden. Vandaag dus een mooie gelegenheid om het opnieuw te proberen.

Als de clip niet start, dit is de link

Boek

Met kerst lag dit boek voor mij onder de boom. Een boek in stripvorm, maar met een serieuze inhoud. Op luchtige wijze vertelt Peter Wohlleben hoe hij tot de liefde voor de natuur is gekomen en leidt hij je door de facetten van de natuur. Benjamin Flao heeft alle tekeningen gemaakt en ingekleurd.

Het begint met het ontstaan van de aarde, miljoenen jaren geleden. Maar in sneltreinvaart beland je in het bos van nu, kijk je mee wat daar allemaal zo leeft. En dat is meer dan je denkt. Want in een handvol bosaarde zitten meer dieren dan er mensen op de wereld zijn. Dat is toch een heel wonderlijk idee.

De aarde krioelt van microscopisch kleine wezens, maar ook wormen, kreeftsoorten, amoeben en nog veel meer. Soms vinden wij die beestjes vies en misschien ook wel schadelijk. Willen we ze weg hebben en spuiten we dus maar met allerlei chemische middelen.

Maar alles heeft samenhang in de natuur. Alles bij elkaar maakt dat de planten en bomen leven, de een niet zonder de ander kan. Peter Wohlleben kan dat mooi verwoorden. Hij is een fervent voorstander van biologisch bosbeheer en heeft inmiddels in Hummel een stuk beukenbos ter beschikking waar hij zijn ideeën waar maakt.

Ik was best een flinke tijd bezig met dit boek. En lang niet alles blijft ook voldoende hangen in mijn hoofd. Het is ook zoveel informatie. Zo nu en dan moet ik alles even tot me door laten dringen. Maar zo’n boek neem ik graag nog eens ter hand om dingen op te zoeken.

Winkel

Wie Berlijn bezoekt, gaat ongetwijfeld ook op zoek naar leuke en bijzondere winkels. Op allerlei sites kun je daar -al naar gelang je belangstelling- berichten over vinden.

Hoe ik nou op deze winkel kwam, is me niet meer duidelijk. Ik heb de zaak van Paul Knopf nog nooit bezocht en naar Berlijn gaan staat niet in de planning. Toch leek het me zo’n bijzondere winkel, dat ik er een blog aan wijd.

Een zaak met alleen knopen, in allerlei maten, kleuren, vormen en uitvoeringen. Een website over alleen maar knopen: de literatuur, de geschiedenis , de vorm en het formaat van knopen.

Bron: Google fotos / www.paulknopf.de

Het lijkt saai, maar wie zelf naait, weet dat juist knopen een model kunnen opkrikken. Een gewone witte bloes wordt bijzonder met gekleurde knoopjes en bijpassende kleuren knoopsgaten. Een bruidsjurk wordt een japon met speciale knoopjes, die versierd zijn met glitter of juist mat gekleurd.

Dus wie binnenkort naar Berlijn gaat, wil er misschien wel eens even gaan kijken.

Bloggers

Afgelopen woensdag was het zover. De Bloggersclub kwam weer eens bij elkaar.

Dit maal niet in Utrecht, maar in Den Haag. Ook heerlijk centraal en bij deze Bar Beton voelde het al snel weer helemaal als vanouds.

Dit keer waren het alleen de dames. Ton en Sjoerd konden er helaas niet bij, maar Bettie, Marthy, Emie, Judy, Sjanne, Mieke en ikzelf kletsten weer alle nieuwtjes en wetenswaardigheden bij elkaar. Alles kwam aan bod en ondertussen lieten we koffie en broodjes goed smaken.

En telkens vinden we het weer een wondertje dat wij elkaar zo maar op het grote Wilde Wijde Web hebben gevonden.

Volgend jaar weer, hebben we afgesproken. Wanneer, dat zullen we dan wel weer zien. We houden sowieso contact.

Stilte

Vorige week waren we er een paar dagen tussenuit. Even geen huishouden, geen eten koken. Maar ons lekker laten verwennen in een hotel, net over de grens. Daar waren we al eerder en ook toen beviel ons dat heel erg goed.

We boften met het weer. Stralende zon, weinig wind en een natuur die bijna niet kon wachten om uit te botten. We reden naar een hoogveengebied, met grote vlaktes onder water en een stilte die we in Nederland bijna niet meer kunnen vinden.

Eigenlijk wilden we wandelen, maar toen we een bankje bij een uitkijkhut vonden, lekker in de zon maar ook een beetje schaduwrijk onder de bomen, besloten we een rustpauze in te lassen.

Zo maar zitten, geen zorg in de wereld en de vogels die een gratis concert gaven. Wat kan een mens meer verlangen?

Collage (11)

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

Voor de op één na laatste collage uit deze serie moesten deze woorden verbeeld worden: pruimpaars, textiel, glas-in-lood, Engelse bus en tarieven.

Op zoek naar pruimpaars vond ik een plaatje van Engelse tweed, dat te samen met het pruimpaarse lint het woord textiel vertegenwoordigt. Ook gebruikte ik een stukje papier met een embossing, zodat de kleur wel goed aan bood is gekomen.

De Engelse bus bestaat niet allen in de bekende rode uitvoering, maar ook in groen. Glas-in-lood wordt helaas niet meer zo vaak gebruikt, maar dit raam -met een opgaande zon- vond ik op internet en leek me wel toepasselijk. Dan nog wat ouderwetse treinkaartjes en mijn collage was compleet.

Ben je ook benieuwd wat de anderen er van maakten? Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Een heel bekende Folk-song, van Paul McCarntney en Wings: Mull of Kintyre”

Creatief

Sommige mensen kunnen van (bijna) niks iets heel leuks maken. Soms zie je dat voorbij komen op Facebook of Instagram, zoals bijvoorbeeld dit filmpje, dat laat zien hoe Cait van een stapel reclame boodschappentassen een baljurk maakt.

Bron: Instagram / CaitConquers

De tassen lijken me van een non-woven materiaal te zijn en ze zijn uiteraard bedrukt met het logo en de naam van het bedrijf.

De rok bestaat uit meerdere banen en heeft een leuke achterkant, waar Cait met heel veel fantasie een soort sleep van het logo heeft gemaakt.

Het lijfje bestaat uit de banden van de tassen en als baleinen werden “tiewraps” gebruikt.

Het resultaat is een vrolijke knalrode jurk. De onvermijdelijke reclame stoort eigenlijk niet eens.

Ik denk dat deze jurk op een modeshow hoge ogen zou gooien.

Altijd handig

Bron: Instagram / Wonderful-World-English

We spreken allemaal wel een woordje Engels. Maar zelfs als je je verdiept hebt in die taal, kom je wel eens voor raadsels te staan.

Dat wat we dagelijks gebruiken mag dan voor ons heel logisch zijn, maar hoe noem je dat dan in het Engels?

Die can-opener was niet zo’n probleem, maar een ladle of een masher? Zie je meteen was er bedoeld wordt of weet je het woord op te lepelen als je zoiets zou willen kopen?

Ja, tegenwoordig is internet en Google geduldig, maar vroeger was het soms een heel gezoek.