Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Deze week een nummer van The Analogues, die zo prachtig de songs van de Beatles vertolkten. Ook dit prachtige nummer: She is leaving home.
De laatste tijd zie ik steeds vaker vrouwen en meisjes met enorm lange wimpers. Wimpers, zolang dat je er met gemak een potlood op kunt leggen.
Ik vroeg me af, is dat dan echt of niet? Nee, natuurlijk niet. Het is nep. Maar hoe? Inmiddels weet ik dat die wimpers niet zomaar aangeplakt zijn, maar dat het wimper extensions zijn.
De vrouwen in kwestie vinden ze natuurlijk prachtig, anders ga je daarvoor niet naar de schoonheidsspecialiste. Maar ik vind ze soms “redelijk mooi” maar meestal nog al opzichtig en vooral heel onnatuurlijk. Een beetje zoals het Betty Boop-effect. Het lijkt me ook niet echt prettig om te dragen.
Maar ja, je moet er wat voor over hebben om mooi te zijn.
Als Leo oogdruppels gebruikt, moet hij zijn traanbuisjes twee minuten lang dicht drukken. Het is het handigst als ik beide ogen druppel, zodat hij die buisjes meteen kan dicht drukken. Dan tel ik hardop tot 120 en dan zijn er 2 minuten voorbij. Gek genoeg duurt dat tellen de ene keer langer dan een andere keer, voor mijn gevoel.
Laatst heb ik het eens uitgerekend. Al meer dan 24 uur tellen heb ik erop zitten. Twee minuten is te overzien, meer dan een etmaal achter elkaar tellen, dat moet wel een duivelse opgave zijn.
Nou las ik laatst dat in Utrecht een fietsers-verkeerslicht staat dat heel lang op rood blijft. Wel een kwartier. En daarom rijden heel veel mensen door het rode licht met verkeerschaos tot gevolg. Ik begrijp die mensen. Stel je voor als het regent en je moet een kwartier wachten……
BussyBessy vroeg om handige tips. Handigheidjes die we regelmatig gebruiken om ons werk in huis en tuin of gewoon, ons dagelijks leven, gemakkelijker te maken. Tips, die wil ik altijd wel. Ik verzamel ze vooral via Instagram, maar ook via Pinterest.
En omdat we nu zo langzamerhand richting kerst, en de daarbij behorende baktijd gaan, deze keer drie tips in één keer. Drie sites die omrekentabellen geven. Handig om zo’n Amerikaans recept om te zetten naar de ons bekende maten en gewichten. De laatste tabel helpt je bij het omrekenen naar de bakvorm van jouw keuze en hoe lang die dan in de oven moet.
Wanneer je op een afbeelding klikt, word je doorgestuurd naar de betreffende Instagram-link.
Al veel vaker was ik verbaasd over de vele kleuren die er in de natuur te vinden zijn. Je kunt natuurlijk eenvoudig zeggen dat de bomen groen zijn, maar als je beter kijkt, ontdek je dat er wel honderden kleuren groen bestaan. Licht- en donkergroen, zachtgroen, groenblauw, groengrijs, felgroen….
En dat is dan nog maar één kleur. In het voorjaar zie je de bomen veranderen, wordt het groen donkerder, verkleurt en in de herfst is het helemaal één bont kleurenfeest.
Ik was niet alleen verbaasd over al die groentinten, ik probeerde dat heel vaak -maar tevergeefs- op een foto vast te leggen. Maar hoe goed de huidige technologie ook is, mijn mensenogen zien toch net andere nuances of ervaren de kleuren in het echt op een andere manier. Of misschien legt mijn geest er wel een soort van “mooimaak” filter er over heen.
Nou ja, hoe dan ook, ik kan met heel veel plezier me laten overweldigen door de vele kleuren van de natuur.
In een krantenartikel zegt een 15jarige dat “hij zelf wel bepaalt hoe hij iets schrijft”. En daar sta je dan als leerkracht. Toen mijn generatie op school zat, had je niet het lef om te doen wat je zelf wilde. Links schrijven was uit den boze. Je leerde mooie ophalen, dunne lijntjes en vooral … tussen de lijnen blijven.
Maar nu zou je dus moeten kunnen doen wat jou het beste lijkt. Ja, dat weet je natuurlijk al prima als puber. Dan maak je ook je eigen taal. Als ik wel eens berichten zie met “straattaal”, lijkt het of ik een totaal vreemde taal lees. Ik kan er geen chocola van maken.
Dat uitdrukkingen soms veranderen, dat is van alle tijden. Gers, vet, puik, okidoki en nog veel meer is langzamerhand uit de taal verdwenen, met nog een heleboel andere woorden. En daar zijn dan weer andere uitdrukkingen voor in de plaats gekomen. Maar die ken ik niet zo goed, daar ben ik waarschijnlijk te oud voor 🙁
Wat nu ook hopeloos ouderwets schijnt te zijn, is je WhatsApp berichtje afsluiten met “groetjes”…. En een punt achter een zin zou wel heel “agressief” zijn?
Dat maakt me een beetje recalcitrant. Hoe ik mijn whatsappjes afsluit, maak ik nu toch echt wel zelf uit.
Nou ja…..! Ze kunnen me wat, DE GROETEN !! PUNT UIT !!
We hebben helemaal geen plannen om een nieuwe auto te kopen. Maar ja, je komt weleens wat tegen op het grote wijde web en dan denk je bij jezelf: “dat is een leukertje. Die wil ik wel hebben”.
Maar nee, voorlopig dus nog niet. Maar als reclamefilmpje toch wel geinig en leuk om even te bekijken.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Het is al weer een lange tijd geleden dat we een scherpe scheiding hadden tussen oost en west. Toch blijft het lied “Over de muur” van Harry Jekkers nog steeds het beluisteren waard.
Een tijdje geleden bleek dit schilderij geschilderd te zijn door Pablo Picasso. De eigenaar vertelde dat zijn moeder het verschrikkelijk lelijk vond en eerlijk gezegd… ja, daar ben ik het ook wel mee eens. Maar ja, een Picassso, een echte. Die breng je niet zo maar naar de kringloop.
Ik heb in het echt diverse werken van Picasso gezien, heb kunstkenners zien zwijmelen bij zijn kunstwerken, waar ik onverschillig aan voorbij zou zijn gelopen. Die scheve gezichten, die afgrijselijke ogen soms…
Vorige week zag ik dit plaatje en zonder te weten wie het had getekend, herkende ik ja… diezelfde Pablo Picasso. Die een prachtig ballet tekende, waaruit sprankeling, lichtheid en ontroering mij aanspraken. Want dat de man kon tekenen en een groot talent was, staat wel vast.
Dus als iemand me vraagt “Hou je van Picasso?” dan kan ik niet meteen een duidelijk antwoord geven. “Soms wel, soms niet” zal ik maar zeggen.
Toen ik deze week wat foto’s van de Kralingse Plas liet zien, kreeg ik van Marthy de tip om één van die foto’s te gebruiken voor weer eens een andere kopfoto.
De oude foto was al een tijdje in gebruik, dus ik vond het een goeie tip. Zo’n kopfoto kun je regelmatig verwisselen. Ik heb daar al vaker over nagedacht, maar dan verschoof dat plannetje weer naar de achtergrond en werd het vergeten. Niet deze keer dus.
Dit is de foto waar het om draaide. Klein een stuk minder aandacht-trekkend dan zo groot boven het blog. Al moest er wel wat aan bijgesneden worden.
En nou ben ik benieuwd wat men er van vindt……?
Update:
Tja, bij nader inzien kan ik alleen maar beamen dat die horizon scheef zat, al was het mij (nog) niet zo opgevallen. Inmiddels heb ik hem bijgewerkt. Bedankt voor jullie commentaar.
