Proteine

Posted on by
Bron: Google foto’s

Eiwit, een belangrijk deel van ons voedsel. Vroeger kreeg je dat gewoon uit de dingen die je at. Tegenwoordig wordt het aan allerlei soorten voedsel toegevoegd.

Yoghurt, kwark, snackrepen, eiwitshakes en grote potten met poeder, waarvan ik geen idee heb wat er verder in zit, te pas en te onpas zie ik dat er “proteïne” aan toegevoegd is.

Men zegt dat het nodig is om je spieren weer op te bouwen als je gesport hebt. Maar de huidige mens is allang niet meer zo fysiek bezig als de mensen vroeger. Dus zal het met die spieropbouw wel goed zitten. Tenminste, als je normaal sport. Topsport vraagt misschien wat andere voeding.

Nee, het is volgens mij vooral een winstgevend marketingidee. Want voordelig zijn al die producten niet. Een gebalanceerd eetpatroon levert vast voldoende eiwit, maar ook nog andere goede zaken zoals vezels, vitamines, mineralen.

Maar goed, wie zijn geld wil uitgeven aan extra proteïne, moet dat dan maar doen.

Charles aznavour

Posted on by

Precies 100 jaar geleden werd in Parijs, 36 Rue Monsieur le Prince, Charles Aznavour geboren.

Ik ben al vele jaren fan van hem en er hebben al heel veel nummers van hem op mijn blog gestaan. Waarschijnlijk zullen er hier nog wel vaker nummers van hem te horen zijn. Ook op deze bijzondere dag wil ik hier één van laten horen.

Maar welke? Het was nog lastig zoeken tussen al die filmpjes op You Tube.

Maar het werd dit mooie filmpje, dat Hier encore illustreert.

Hier encore, een chanson uit 1964, waarin hij als veertiger terugkijkt naar de tijd toen hij 20 was. Een tijd waarin hij dacht dat alles eeuwig zou duren. Dat er geen eind zou komen aan alle feesten en mooie zorgeloze dagen. Maar inmiddels weet hij -en wij allemaal- dat die tijd voorbijgaat zonder dat we er erg in hebben.

Als de clip niet opent, dit is de link

Gelukkig duurde het nog 54 jaar voordat Charles Aznavour zijn lier aan de wilgen hing. Hij maakte nog ontelbare mooie, vrolijke of melancholische chansons. Tot vreugde van zijn vele fans.

PS: het mooie filmpje vond ik op dit YT-kanaal: www.youtube.com/@charlesaznavouroff

Stoel

Posted on by

De boom die hier in het park bij de Westergasfabriek stond, was een enorme en oude iep. Maar ook bomen hebben een beperkte levensduur. Hij werd ziek en was niet meer te genezen. Omhakken werd zijn lot.

#Treetag

Maar de stronk bleef en van de stam werden twee stoelen gemaakt. Waarschijnlijk nog wel meer, want alles van zo’n boom, hoe ziek ook, kan worden hergebruikt.

Op één van de stoeltjes zat deze plaat, waarop stond wat de iep allemaal voor goede dingen had gedaan. Zuurstof gemaakt, regenwater opgeslagen, lucht gezuiverd en nog veel meer. Hij had zijn lange leven dus nuttig doorgebracht.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de schaduw die hij voortbracht, de stam waarin misschien wel vele verliefde paartjes hun namen in hadden gekrast (wat niet zo erg milieubewust was, natuurlijk) en bij hoeveel eerste zoenen hij getuige was geweest?

Hoeveel vogels hadden hun nest er in gebouwd, vele jaren weer? En hoeveel insecten hadden hun buikje volgegeten en daarna gediend als vogelvoer voor kleine en grotere vogels? Welke vlinders hadden er omheen gefladderd en hoeveel kinderen zouden er om heen gespeeld hebben?

Hoe meer je erover nadenkt, hoe meer zo’n boom een monument in de maatschappij blijkt te zijn. Laten we er dus vooral zuinig mee omgaan!

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Al was balletles dan niks voor je, als je wat ouder bent kun je dansen zoals je zelf wilt. De Kings of Convenience met “I’d rather dance with you”. En wat let je om vandaag gewoon mee te dansen.

Als de clip niet start, dit is de link

Niet scherp

Posted on by
Bron: Google foto’s

Niets blijft, alles verandert. Dat is natuurlijk ook wel begrijpelijk, want anders zouden we nog steeds in de oertijd leven.

Maar sommige dingen zijn ook onvoorstelbaar. Want neem nou het Zwitsers zakmes, dat rode inklapbare mes met tig mogelijkheden.

Je ziet dat je er van alles mee kunt doen en soms zijn ze zelfs nog voorzien van meer speciale gadgets.

Maar met de meest eenvoudige kun je in ieder geval je nagels vijlen, tanden stoken, een fles ontkurken en -het is een mes tenslotte- snijden. Tenminste als je nu al zo’n hebbeding hebt. Want binnenkort koop je een Zwitsers mes zonder mes… ???

Te scherp, te gevaarlijk…!?

Wederopbouw

Posted on by

Na het grote bombardement heeft Rotterdam al snel de wederopbouw aangepakt. Er moest tenslotte gewoond worden.

Na de bevrijding werden de plannen groter en concreter. Hele nieuwe wijken werden op de tekentafel gepland. Wie maakten al die plannen?

Vreemd genoeg komen vaak alleen mannen naar voren, maar ook vrouwen hebben zich gebogen over de vraag hoe zo’n nieuwe wijk er uit moest zien. En dat leverde beslist een heel mooi resultaat op. Alleen werden die vrouwen wat minder naar voren geschoven.

Auteursrecht: John Gundlach – Flying Holland

Architect Lotte Stam-Beese (1903-1988) was van onschatbare waarde voor de ontwikkeling van de stad.

Ik citeer historicus Susan Hogervorst: “Zij leverde een grote bijdrage aan het ontwerp van diverse Rotterdamse woonwijken als Pendrecht, Lombardijen, Oosterflank, Het Lage Land, Ommoord, Zuidwijk, delen van Hoogvliet.”

Al meer dan 50 jaar wonen wij in Rotterdam-Ommoord. een wijk met hoogbouw, maar ook met lagere woningen. Het is er prettig wonen, met goede openbaar vervoersvoorzieningen en veel groen, scholen en winkels binnen handbereik.

Lotte Stam-Beese drukte haar stempel op mijn wijk. Zij was als stedenbouwkundig architect meer dan twintig jaar verbonden aan de Dienst Stadsontwikkeling en Wederopbouw in Rotterdam.

Eén maar

Posted on by

Al twee jaar geleden kocht ik een kleine cactus, zo’n leuke lidcactus die bloeit met Pasen. Ik had graag een witte of roze gehad, maar helaas, er was alleen een rode. En een tijdje stond hij in de kamer, prachtig bloeiend.

Het zou niet moeilijk zijn hem weer aan het bloeien te krijgen. Dus ik verzorgde hem met veel liefde, wat hij beloonde met veel nieuwe scheuten. In de winter zette ik hem in mijn werkkamer, want daar is het koel.

Maar al wat er gebeurde, geen bloem verscheen. Wel werd hij steeds groter en groter. Ik snoeide hem en zette hem weer terug. Je moet hem verwaarlozen, vertelde iemand. En ja, dat deed ik. Begin maart herinnerde ik me die plant weer. Zielig stond ie te verkommeren, nauwelijks nog met enig leven.

Water deed wonderen en zie, er kwam een rood speldenknopje aan. Dagelijks inspecteerde ik hem. Maar helaas, het bleef bij dat ene knopje. Dat is inmiddels een bloem, maar ja wat is nou één bloem.

Update: kijk ik gisteren en zie ik ineens niet één maar nog twee bloemknopjes. Zou zo’n plant nou echt luisteren en gehoorzamen.

Dus hij krijgt nog een keer een kans. Tot en met september zal ik hem vertroetelen, dan verban ik hem weer naar de koude kamer. En als hij volgend jaar niet meer bloemen geeft, dan is zijn lot de kliko. Onverbiddelijk!!

Logica

Posted on by

Er wordt steeds minder post gestuurd. Wie krijgt er nog een brief, wie stuurt nog een verjaardagskaart?Welk bedrijf stuurt nog een aanbieding per post?

Er worden minder en minder stukken gestuurd, want alles gaat per mail. En dat voelt POST.NL  natuurlijk in de portemonnee. Dus moeten we straks weer meer betalen voor een postzegel. En wordt de post ook nog minder vaak bezorgd.

Wie iemand op de juiste dag wil feliciteren, moet al ruim van te voren plannen wanneer de post bezorgd zal worden. Ook rouwkaarten komen soms te laat. Al met al denk ik dat daarom juist ook minder post verzonden wordt.

Maar kijk je in de kaartenwinkel, dan vind je meer dan genoeg kaarten voor elke gelegenheid. Wie stuurt die dan en hoe? De logica ontgaat me.

Gegoochel

Posted on by

We weten het wel, bij alles wat we zoeken op internet kijkt Google mee. Maar soms denk ik ook dat ze weten waar we over spreken….

Google lijkt te weten wat we zoeken, wat we willen kopen, wat we kochten en niet mooi of handig meer vinden. Maar Google weet ook waarheen we gaan, misschien willen gaan, misschien nog eens ooit zullen gaan.

Bron: Google photos / https://www.thoroughbreddailynews.com

Je zou denken dat Google inmiddels een waterhoofd moet hebben van al die zaken, van al die miljoenen mensen. Van het zoeken, vragen, willen weten….

Maar Google is geen mens, maar een machine. De immense encyclopedie van het zoekprogramma wordt gevormd door kunstmatige intelligentie. Die weet veel, maar kent geen humor, slechts droge feiten. Toch schoot ik vorige week in de lach toen ik weer eens een wat opmerkelijke advertentie zag langskomen.

Omdat ik op dit moment wat boeken van Dick Francis in het Engels lees, zoek ik nog wel eens iets op. Over paarden en zo. Hoe heet een gecastreerde hengst in het Engels, wat is dit, wat zou dat zijn, waar ligt die plaats dan en hoe ver is van hier naar daar.

Google moet “gedacht” hebben: “hee, zoveel vragen over paarden. Kom, laten we eens een passende advertentie bieden”. Dus kreeg ik een aanbod om een paard aan te schaffen. En dat vind ik dan wel weer humor hebben.

Alleen, wat moet ik nou met een paard…. 😉

Monument

Posted on by

De foto hieronder lijkt een beetje vreemd en dat klopt ook wel. Het is Rotterdam, maar ook weer niet, want deze foto werd genomen in Miniworld Rotterdam.

Het monument dat hier zo pront op de voorgrond staat, stond eens in Rotterdam. Het maande de Rotterdammers aan de slag te gaan, na het grote bombardement op 14 mei 1940.

Rotterdam heeft er geen gras over laten groeien en begon meteen aan de herbouw. En passant kwam men tot de ontdekking dat er nog wel meer gesloopt en herbouwd kon worden. Het resultaat is na bijna 85 jaar dan ook spectaculair te noemen.

Ook het grote monument had uiteindelijk zijn taak volbracht en viel ten prooi aan de slopershamer. We kunnen natuurlijk niet stil blijven staan bij alle narigheid. Maar in Miniworld Rotterdam is nog wel ruimte en daar kan het dus nog bekeken worden.

Mooi onderwerp voor mijn blog op deze 14e mei, niet dan…?