Kunst
het hier is het nu
neem ruimte voor rust en gedachten
het nu is het hier, haal diep adem
(het later zal wachten)
Eke Mannink (2012/13 Zutphens stadsdichter)
Muurgedicht
Tuinhuis
We struinden Zutphen niet zomaar op de bonnefooi af, maar maakten een stadswandeling onder leiding van een gids. Hij wist ons heel veel te vertellen. Want je ziet wel veel, maar de finesses ontgaan je soms. En dan is wat meer informatie zeer welkom.
Zo zouden we zomaar voorbij gelopen zijn aan de ingang van het ’s Gravenhof. Daar is nu de ingang van de Zutphense musea. Vroeger behoorde dit tuinhuis tot de bezittingen van Graaf van Heeckeren.
Loop je er naar binnen, dan waan je je in een zeegrot. Alle muren zijn van boven tot onder bedekt met schelpen, koraal, mineralen en stenen. Niet zo maar schelpen van een Nederlands strand, maar diverse exotische exemplaren in diverse formaten. Verzameld in een tijd dat Hollandse VOC-schepen de wereldzeeƫn bevoeren. Naast kruiden en specerijen bevatten hun ruimen dus ook schelpen.
Natuurlijk heeft de tand des tijds ook hier toegeslagen, maar dankzij Het Wijnhuisfonds kon ook dit pareltje van Zutphen weer in volle luister hersteld worden.
Deel dit op:
Surfen
Ook sightseeing in je eigen stad is natuurlijk leuk. Afgelopen zondag gingen we op stap om te zien wat er zoal in mijn stad veranderd is.
Natuurlijk wilden we even gaan kijken bij RiF010, de nieuwe attractie midden in het centrum. Achter de Markthal is namelijk sinds kort een mogelijkheid om te surfen. Niet met van die metershoge golven als in Hawaii, maar toch. Golven ruim voldoende om na een beetje oefening over het water te kunnen surfen. Kleding en materiaal is te huur, er wordt instructie gegeven en dan… kun je los.
Nee, wij keken alleen. Was al spannend genoeg, want de ruimte is natuurlijk tamelijk beperkt. En als je een beetje surfen kunt, maak je al snel zo veel vaart, dat je goed moet opletten wil je niet tegen de betonnen wand aan botsen.
Er was behoorlijk wat belangstelling, ondanks de kosten. Voor 50 euro mag je drie golven mee. Maar ja, een reisje naar Portugal of Hawaii loopt tenslotte ook aardig in de papieren.
Het levert in elk geval heel veel leuke beelden op.
Deel dit op:
Gelukkig maar….
Dit gebouw staat op het Oude Bornhof in Zutphen. Het scheelde maar een haar of het was jaren geleden afgebroken. Dan stond het hier nu vol met auto’s, want was het een parkeerterrein geworden.
Het huis dateert van ca. 1300, al lijkt het een stuk moderner. Hier woonde in die tijd Kanunnik Oude Borro, die zijn huis beschikbaar stelde voor arme oudjes.
In de loop van de eeuwen kwamen meer huizen bij en werd er veel verbouwd, maar de sfeer is er nog steeds heel rustig. Er wonen nu geen ouderen meer in de huizen, die inmiddels zijn aangepast aan onze moderne woonwensen. Het zijn, als ik het goed gehoord heb, appartementen voor 1 of 2 persoons huishoudens.
Maar enkele decennia geleden waren er dus plannen om alles plat te gooien en er een parkeerterrein van te maken. Met een krappe meerderheid van slechts twee stemmen werd dat plan verworpen.
Gelukkig maar. Zoiets moois vernietigen zou eeuwig zonde zijn.
Deel dit op:
Zutphen
We waren 51 jaar getrouwd. Geen groot feest dit jaar, maar altijd wel een reden om er even tussenuit te gaan. Dus reden we vorig week naar Zutphen, waar we een hotel hadden geboekt.
Rustig op ons gemak en meteen een goede reden om onze nieuwe navigatie uit te proberen. Misschien kom ik daarop nog terug.
Zutphen is een heerlijk stadje om lekker te winkelen, te wandelen en zo nu en dan even uit te rusten bij een kopje koffie of een ijsje. En dat deden we dan ook!
Er is genoeg te zien en dus even wat foto’s als sfeerbeeld.
Deel dit op:
Maandag met muziek
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Vandaag een live optreden, van de Dixieland Crackerjacks met Can’t give you anything but love. En dan samen in een bootje, in Giethoorn. Das toch romantisch…… š
Deel dit op:
Kriebel
Er zijn van die dingen, die het leven zeer onaangenaam kunnen maken. Niks ernstigs of bijzonders, maar uitermate vervelend. Zoals een kriebel aan je neus.
In het dagelijks leven geen probleem. Je wrijft even en dan is het voorbij. Maar hoe doe je dat dan als je een grote helm op hebt, zoals astronauten. Die zitten helemaal in hun ruimtepak, dus krabbelen is geen optie. Die helm zet je ook niet zomaar af….!
Maar voor (bijna) elk probleem is wel oplossing te vinden. Je moet er natuurlijk wel opkomen. Deze foto uit 1972 laat zien wat er op bedacht is.
Aan de binnenzijde van de helm werd op een strategische plek een stukje ruw klittenband (Velcron) geplakt. En daar kon de astronaut bij een kriebel zijn neus aan krabbelen. Simpel, maar toch heel ingenieus bedacht.
Hoe het verder moet, als hij ook nog gaat niesen…? Dat vertelt het verhaal niet!
Deel dit op:
Toevallig…
Nederlandse kentekens zijn saai, cijfers-letters in een soort van geheime volgorde. Er is wel wat uit te halen, maar voor mij is het abracadabra.
Nee, dan in het buitenland. Op zich zijn dit al leuke nummerborden, maar naast elkaar wordt het regelrechte humor.
Zouden ze het afgesproken hebben of is het gewoon toevallig…?
Deel dit op:
Vervlogen tijden
Vorige week lag er een Spaans galjoen in de Veerhaven. Dat is was beslist iets wat we wilden zien.
Een prachtige replica van zo’n 17e eeuws schip. Destijds natuurlijk een enorm vaartuig, nu een wat klein scheepje. Tenminste in verhouding tot de enorme cruiseschepen die Rotterdam regelmatig aandoen.
Maar de schoonheid van zo’n schip is ongeĆ«venaard. Prachtig houtwerk, enorme masten en een wirwar van touwen en zeilen. Ik bewonder dan altijd het vakwerk van toen. Alles gemaakt met -in onze moderne ogen- primitief gereedschap en zonder computerberekeningen.
Hoe het voor de bemanning moet zijn geweest, vertelt het verhaal niet. Maar ik schat zo dat er weinig comfort aan boord is geweest in die vele eeuwen geleden.
We liepen heerlijk in de zon er naar toe, bekeken het schip uitgebreid van de buitenkant, maakten foto’s en wandelden verder.
Deel dit op:
Verandering
Wie in 1829 een ritje door de Mojave-woestijn gemaakt zou hebben, kon zich niet voorstellen hoe dat gebied in een paar decennia zou veranderen.
De Mojave-woestijn was droog en onherbergzaam. Spaanse kolonisten ontdekten er een oase. Daar was water en er kon wat groeien. Ze noemden het “De Weides”. Toch bleef het gebied vooral nog bewoond door Palute-bevolking.
Maar na 1880 kwamen steeds meer Amerikaanse boeren hun geluk daar zoeken. Toen een spoorlijn werd aangelegd tussen Salt Lake City en Los Angeles ontstond er een handelspost. In 1905 werd Las Vegas officieel gesticht en in 1911 kreeg het stadsrechten.
Na 1931, toen de Hoover-dam was aangelegd, explodeerde de bevolkingsgroei. En als amusement voor de vele werklui kwamen er casino’s. Las Vegas groeide uit tot de dichtstbevolkte Amerikaanse stad die in de 20e eeuw was gesticht.
Een stukje geschiedenis dat ik vond op de Kalender 2024 van het Historisch Nieuwsblad
