Nog een keer

eigen foto

Te veel haast, niet meer even goed gekeken of alles er in staat. En ja, dan gaat er wel eens iets mis.

Gisteren vertelde ik iets over de Rijnhaven in Rotterdam, die zo aan het veranderen is.

Maar dan wil je toch ook wel even zien hoe het er nu uit ziet en of er al plannen en afbeeldingen zijn van die mooie toekomst…

Bron: Google foto’s / top010.nl

Maar die afbeeldingen erbij zetten, dat was ik vergeten. Ik fotografeerde de Rijnhaven vanaf de Rijnhavenbrug.

En dan ook maar een impressie van hoe het straks zal gaan worden. Met een jachthaven voor pleziervaartuigen, een park, recreatie op het water. Als we tijd van leven hebben, zullen we het allemaal misschien nog wel meemaken.

Op de voorgrond zie je de Rijnhavenbrug. Ja zo heet ie officieel, maar Rotterdammers noemen het de Hoerenloper, omdat die brug vanaf de Wilhelminakade naar Katendrecht loopt. En Katendrecht was eerst een echte hoerenbuurt. Nu lijkt de wijk vooral voor yuppen te zijn.

Rijnhaven

De Rijnhaven, één van de oudste havens van de stad. Hij werd gegraven in de periode 1887 tot 1895. Met handkracht, scheppen en kruiwagens werd ongeveer 28 hectare grond weg geschept. Daarna konden de schepen er aanleggen. Dat waren eerst schepen die vanuit Duitsland over de Rijn naar Rotterdam kwamen. Later werd de Rijnhaven uitgediept en konden zeeschepen aanmeren. Ze brachten of haalden “massagoed” (ertsen, granen). Maar na een tijdje veranderde dat weer en werd het een haven voor voornamelijk rijnaken.

Een lange tijd reed ik elke morgen met de metro over de Rijnhaven heen en zag de schepen liggen. Het was er meestal een drukte van belang. Tot in 2015 ook die schepen er niet meer kwamen en de Rijnhaven leger en leger werd.

En nu? Nu wordt een groot gedeelte van die haven gedempt. Vele tonnen zand zijn met vrachtwagens aangevoerd en een gedeelte wordt bouwrijp gemaakt voor hoge woontorens. En er komt groen, een parkje zelfs. Tegenwoordig geen schip meer te bekennen, maar beton, beton, beton….

Favoriet

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Heerlijk vind dat, een spelletje spelen. Jammer genoeg deelt Leo dat plezier niet. Hoogst zelden is hij te verleiden tot een potje Rummikub of zo. Maar geen nood, want binnen de wandelclub zijn er wel dames die zich een middag willen vermaken met Triominos, Skipbo of Rummikub.

Vroeger was ik ook bij een spelletjesclub, waar we van alles speelden. Helaas is de club ter ziele gegaan. Voor corona speelde ik vaak Canasta en ging ik ook elke week scrabbelen.

Sommige spelletjes op mijn tablet speel ik ook graag. Al meer dan 6 jaar begin ik de dag met een rondje Junes Journey. Het is een zoekspelletje en in de loop van de tijd is dat spel alsmaar uitgebreid met meerdere varianten. Maar ik speel het liefst het oorspronkelijke spel. En na dat rondje Junes Journey speel ik -ook elke dag- een rekenspelletje.

Wie wil kan hele dagen op die spellensites doorbrengen. Maar ik heb natuurlijk ook nog andere dingen te doen.

Wil je zien wat anderen schreven over hun favoriet, kijk dan ook even bij BussyBessie.

Molenaar

Als kind dacht ik dat alleen in Nederland molens stonden. Maar dat is niet waar, want in Spanje, Griekenland en ook elders kwam ik molens tegen. Soms leken die helemaal niet op de molens in ons land.

Die van ons zijn uniek. Niet ver van ons huis, langs de Rotte staan er vier op een rij. En wie kent niet de molens van Kinderdijk, wereldberoemd toch?

Zo’n molen kan alleen maar draaien als er een molenaar is. Dat is een echt beroep, weet ik van een oud-collega. Daar moet je veel tijd en moeite in steken, veel voor leren. Lange tijd waren daar maar weinig mensen voor te porren, maar nu lijkt het tij gekeerd.

In een bericht van de NOS las ik dat laatst meer dan 125 mensen zich voor het molenaars examen hadden opgegeven en dat 110 daarvan ook geslaagd waren.

Laat het nu maar waaien, dan kunnen we meel voor brood en taart kopen en de polders vakkundig droog houden.

Collage (4)

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

En dit is alweer de vierde week, waarin de woorden Lichtblauw-kreukelig-pianospelen-egel-sterker samen het onderwerp vormen.

Op de lichtblauwe achtergrond plakte ik wat tissuepapier. Dat werd vanzelf kreukelig. Met reepjes wit en zwart papier maakte ik een stukje pianoklavier, waarop wat muzikale egeltjes kwamen.

Bij het begrip sterker moest ik wat langer verzinnen. Hoe breng je dat tot uitdrukking? Maar mijn sleutelhanger herinnerde me aan Rosie the Riverter, het internationale symbool voor sterke vrouwen. En daarmee had ik ook dat probleempje opgelost.

Ben je ook benieuwd wat de anderen er van maakten? Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Ze kwam, ze zag en overwon…. En alle vrouwen hadden het nakijken. Een mooie tango: Carlos Gardel in Por una Cabeza.

Als de clip niet start, dit is de link

Ganzen

Ze zijn leuk hoor, die ganzen. Maar er lopen er inmiddels wel erg veel in onze buurt. En daar niet alleen, in heel Nederland is er een overschot aan ganzen.

Je zou ze kunnen jagen en het vlees verkopen. Dat zal wel in geringe mate gedaan worden, maar ganzenvlees is niet zo populair als in Duitsland. Daar staat gans met kerst vaak op het menu.

Maar hoe kunnen we nu de ganzenpopulatie op diervriendelijke manier indammen? In Rotterdam doen ze het als volgt.

Aan het begin van het broedseizoen zoeken vrijwilligers naar ganzennesten en halen daar de eieren uit, op één na. Dat ei wordt gemerkt en kan worden uitgebroed. Bij een tweede ronde worden eventueel nieuwe eieren ook weggehaald. Zo krijgt een ganzenpaar maar één kuiken, meer dan genoeg.

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Even naar tropische sferen, al is het alleen maar met die mooie Hawaii hemden. Een ouwetje, maar wel een nieuwe cover, van The Bob Squad in The Banana boat song.

Puzzelen

Je ziet weleens berichtjes over ouderen die niet meer met de moderne technieken kunnen omgaan. Tot voor kort hadden Leo en ik er eigenlijk weinig moeite mee.

Maar de laatste tijd komt het regelmatig voor dat we het spoor bijster zijn bij het gebruiken van een apparaat. En dat is geen wonder, want de techniek schrijdt niet voort, maar lijkt met supersonische snelheid door de tijd te razen.

Vorige week wilde ik foto’s die ik gemaakt had, op mijn blog zetten. Dat doe ik al jaren via een “plug-in” van Google. En ineens lukte het me niet meer. Waarom? Geen idee.

Het gemakkelijkst is het dan om onze jongste te appen en te vragen of hij het op kan lossen. Maar dat is me toch te simplistisch. Ik wil het zelf begrijpen, oplossen. Verdorie, zo verward ben ik toch nog niet.

Het heeft me bijna drie dagen geduurd en ik stond al op het punt om de hulp in te schakelen, toen ik ineens een brainwave kreeg. Vraag nou niet hoe, maar ik kan weer foto’s naar mijn blogsite sturen. Niet zo simpel als eerst, maar het lukt. Blijkbaar is er ergens in de techniek van WordPress of Google iets veranderd.

Nou hoop ik dat het een tijdje blijft zonder al te grote veranderingen, want al dat gepieker en gepruts is zo frustrerend.

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Ja, dat denken we allemaal wel eens. Maar jammer genoeg, wat geweest is geweest en kan niet meer worden herhaald. Ik zou het zo weer doen zingt Conny van den Bosch.

Als de clip niet start, dit is de link