Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Vandaag een lied van mijn idool van vroeger. Ik kende dit nummer niet, maar het is prachtig. Geniet mee met dit prachtige optreden van Rob de Nijs in Wieringerwaard.
Vanavond is het weer zover. Dan moet de klok verzet worden.
Elk jaar is dat weer een crime. Want er is zoveel dat een soort van klok- of tijdsaanduiding heeft in ons huishouden. En je kunt natuurlijk beslissen dat de oven en magnetron gewoon de wintertijd blijven aanwijzen, maar ik vind dat toch een beetje vervelend. En ik vergis me dan ook gauw.
Zal toch ook nog wel een tijdje last hebben van het tijdsverschil. Een soort van jetlag.
Maar goed, morgenochtend is het dan weer even een werkje, waarbij we heerlijk kunnen mopperen…. 😉
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een al wat ouder nummer, maar met een beetje zigeunerachtige uitvoering. Irene Serra met La Bouche Marouche in I’ll see you in my dreams.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Natuurlijk kunnen we niet elke week ruig beginnen, dus vandaag start ik met de rustige muziek van Norah Jones in Don’t know why…
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Is het weer om te dansen, of valt de regen uit de hemel? Het kan me niet schelen, hier moet ik van uit mijn stoel. Kom in beweging met Eddie Cochran in Jelly Bean.
In Rotterdam liggen nog steeds “takkenbruggen”over sommige singels. Die werden al zo’n 120 tot 160 jaar geleden gemaakt van dikke takken eikenhout.
Natuurlijk is zo’n brug gevoelig voor de weersinvloeden en moet dan ook regelmatig onderhouden of vernieuwd worden.
Vaak worden bruggen na verloop van tijd vervangen door moderner exemplaren, van beton en asfalt.
Maar vijf van deze bruggen zijn nog in hun oorspronkelijke, maar gerenoveerde vorm, te zien.
Op de Heemraadsingel en Proveniersingel werd nog eikenhout gebruikt. Voor de andere bruggen koos men voor robinia hout, dat even sterk en vrijwel gelijkwaardig is. Eikenhout schijnt in Europa bijna niet meer te krijgen.
Zo’n mooie brug geeft een heel bijzonder cachet aan een singel. Veel statiger en romantischer dan beton.
Japan is een super georganiseerd land, waar vooral netheid en orde heerst.
Dat zou je niet zo één-twee-drie zeggen bij het zien van deze foto. Dat er nog elektriciteit is, mag een wonder heten. Dat het blijft functioneren is nog verwonderlijker. Wij hebben ons dan ook verbaasd over dit soort beelden, want het komt in het gehele land voor.
Maar nadat iemand ons uitlegde waarom en hoe, begrepen we er meer van.
Want het is ondoenlijk om al die kabels en draden onder de grond te stoppen. De aarde in Japan is regelmatig in beweging. Hoewel je dat niet zo voelt, schijnt er elk halfuur wel ergens in het land een aardbeving te zijn. Gelukkig niet zo heftig dat ze het nieuws halen, maar toch…
En ja, dan is het veel beter om al die kabels en draden maar boven de grond te bevestigen. Zo zijn en blijven ze bereikbaar. Er zal beslist een systeem in zitten, al lijkt het me bepaald niet handig.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een beetje zuid-amerikaans, caraibisch misschien, ik weet het niet precies. Maar wel weer vrolijk, je moet bijna wel dansen. Bana & Lura in Fitchi Fatchi.
Borduren kan ik wel, maar doe ik zelden.
Want tussen “kunnen”en “kunnen” bestaat nog wel een verschil.
Dit zou ik niet kunnen maken, maar ik vind het erg mooi.
Klein, prachtig gemaakt, met mooie kleuren in een evenwichtige balans. Met diverse steken, waarvan ik niet weet of ze lastig of simpel te maken zijn.
Nou ja, meer hoef ik er niet over te schrijven. Het is gewoon mooi!
Afgelopen dinsdag ontdekte ik dit roodborstje tijdens een wandelingetje. Hij zong het hoogste lied en ik heb er van genoten.
Overal ontspringt groen, er bloeien al wat bomen en de vogels zijn op vrijersvoeten. En dat laten ze horen ook!
Vandaag begint dan officieel de lente, tenminste voor de meteorologie.
En niet alleen kunnen we dat rondom ons zien in tuin en veld, we kunnen dat ook live bekijken, want al vele jaren start Vogelbescherming Nederland op deze datum met “Beleef de lente”.
Ook dit jaar weer heel veel vogels, van steenuil tot ooievaar. Dat wil ik beslist niet missen. Wie kijkt er nog meer?
