Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Al was balletles dan niks voor je, als je wat ouder bent kun je dansen zoals je zelf wilt. De Kings of Convenience met “I’d rather dance with you”. En wat let je om vandaag gewoon mee te dansen.
Niets blijft, alles verandert. Dat is natuurlijk ook wel begrijpelijk, want anders zouden we nog steeds in de oertijd leven.
Maar sommige dingen zijn ook onvoorstelbaar. Want neem nou het Zwitsers zakmes, dat rode inklapbare mes met tig mogelijkheden.
Je ziet dat je er van alles mee kunt doen en soms zijn ze zelfs nog voorzien van meer speciale gadgets.
Maar met de meest eenvoudige kun je in ieder geval je nagels vijlen, tanden stoken, een fles ontkurken en -het is een mes tenslotte- snijden. Tenminste als je nu al zo’n hebbeding hebt. Want binnenkort koop je een Zwitsers mes zonder mes… ???
Te scherp, te gevaarlijk…!?
Na het grote bombardement heeft Rotterdam al snel de wederopbouw aangepakt. Er moest tenslotte gewoond worden.
Na de bevrijding werden de plannen groter en concreter. Hele nieuwe wijken werden op de tekentafel gepland. Wie maakten al die plannen?
Vreemd genoeg komen vaak alleen mannen naar voren, maar ook vrouwen hebben zich gebogen over de vraag hoe zo’n nieuwe wijk er uit moest zien. En dat leverde beslist een heel mooi resultaat op. Alleen werden die vrouwen wat minder naar voren geschoven.
Architect Lotte Stam-Beese (1903-1988) was van onschatbare waarde voor de ontwikkeling van de stad.
Ik citeer historicus Susan Hogervorst: “Zij leverde een grote bijdrage aan het ontwerp van diverse Rotterdamse woonwijken als Pendrecht, Lombardijen, Oosterflank, Het Lage Land, Ommoord, Zuidwijk, delen van Hoogvliet.”
Al meer dan 50 jaar wonen wij in Rotterdam-Ommoord. een wijk met hoogbouw, maar ook met lagere woningen. Het is er prettig wonen, met goede openbaar vervoersvoorzieningen en veel groen, scholen en winkels binnen handbereik.
Lotte Stam-Beese drukte haar stempel op mijn wijk. Zij was als stedenbouwkundig architect meer dan twintig jaar verbonden aan de Dienst Stadsontwikkeling en Wederopbouw in Rotterdam.
We weten het wel, bij alles wat we zoeken op internet kijkt Google mee. Maar soms denk ik ook dat ze weten waar we over spreken….
Google lijkt te weten wat we zoeken, wat we willen kopen, wat we kochten en niet mooi of handig meer vinden. Maar Google weet ook waarheen we gaan, misschien willen gaan, misschien nog eens ooit zullen gaan.
Je zou denken dat Google inmiddels een waterhoofd moet hebben van al die zaken, van al die miljoenen mensen. Van het zoeken, vragen, willen weten….
Maar Google is geen mens, maar een machine. De immense encyclopedie van het zoekprogramma wordt gevormd door kunstmatige intelligentie. Die weet veel, maar kent geen humor, slechts droge feiten. Toch schoot ik vorige week in de lach toen ik weer eens een wat opmerkelijke advertentie zag langskomen.
Omdat ik op dit moment wat boeken van Dick Francis in het Engels lees, zoek ik nog wel eens iets op. Over paarden en zo. Hoe heet een gecastreerde hengst in het Engels, wat is dit, wat zou dat zijn, waar ligt die plaats dan en hoe ver is van hier naar daar.
Google moet “gedacht” hebben: “hee, zoveel vragen over paarden. Kom, laten we eens een passende advertentie bieden”. Dus kreeg ik een aanbod om een paard aan te schaffen. En dat vind ik dan wel weer humor hebben.
Alleen, wat moet ik nou met een paard…. 😉
De foto hieronder lijkt een beetje vreemd en dat klopt ook wel. Het is Rotterdam, maar ook weer niet, want deze foto werd genomen in Miniworld Rotterdam.
Het monument dat hier zo pront op de voorgrond staat, stond eens in Rotterdam. Het maande de Rotterdammers aan de slag te gaan, na het grote bombardement op 14 mei 1940.
Rotterdam heeft er geen gras over laten groeien en begon meteen aan de herbouw. En passant kwam men tot de ontdekking dat er nog wel meer gesloopt en herbouwd kon worden. Het resultaat is na bijna 85 jaar dan ook spectaculair te noemen.
Ook het grote monument had uiteindelijk zijn taak volbracht en viel ten prooi aan de slopershamer. We kunnen natuurlijk niet stil blijven staan bij alle narigheid. Maar in Miniworld Rotterdam is nog wel ruimte en daar kan het dus nog bekeken worden.
Mooi onderwerp voor mijn blog op deze 14e mei, niet dan…?
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Wie deze song hoort, weet onmiddellijk wie er speelt, Toots Thielemans natuurlijk. Hier samen met Elles Regina. “Bluesette”, dat neurie je ook meteen mee.
Moederdag, dus moeder wordt verwend.
Hoe en met wat….? Geen idee, maar ik ga er in elk geval van genieten.
Dit is een foto van Google, maar de vrouw met de hoed doet me sterk aan mijn moeder denken.
De doos bonbons is natuurlijk slecht voor de lijn, maar wel erg lekker.
En de tijd dat de kinderen is bed kwamen kruipen, is al lang geleden. Maar het is nog steeds een zoete herinnering.
Blogster Elisabeth lanceerde het idee voor een maandelijkse receptenronde. Dit is mijn bijdrage voor deze maand.
Dit keer een heel simpele maar ook heel lekkere salade. Het recept las ik bij Laura van It’s a food life, van wie ook de foto is.
Ingrediënten:
4 gekookte bietjes
1 appel
12 walnoten
150 gram feta
blaadjes verse munt
balsamicoazijn
En zo maak je het:
Snijd de bietjes en appel in dobbelsteentjes,
hak de walnoten grof en brokkel de feta.
Snijdt de munt in smalle reepjes.
Mix alle ingrediënten door elkaar en giet er balsamicoazijn over naar smaak.
Ik gebruikte een pakje gekookte bietjes uit de super, maar moestuiniers koken natuurlijk zelf bietjes uit eigen tuin.
Andere deelnemers zijn:
GerJanne – Ger – Dini – Marthy – Ilse –
Marjan – Conny – Toos – Anita – Akkelien –
Miriam – Mieke– Willy – Sylvia – Janny
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een poëtisch begin van deze week, met Alex Roeka in “De schommel van de liefde”
Vandaag is het in Londen (en misschien ook wel in andere steden, maar zover gaat mijn informatie niet) flaneerdag. Dan vindt in Londen de “Grand Flaneur Walk” plaats.
Hopelijk is het mooi weer, een beetje zonnig en niet al te koud. Want flaneren doe je als rechtgeaarde dandy in een keurige blazer, (club)dasje om en wandelstok in de hand. Natuurlijk is je snor bijgeknipt, opgepunt en glanzend, zit je haar keurig en draag je een hoed of zo’n typisch Engelse pet.
In Engeland en vooral in Londen kun je nog wel eens figuren tegen het lijf lopen die zich als Dandy manifesteren. Nederlandse mannen zie ik zo gauw niet in die rol.
Trouwens dames flaneren mee. In kleurige japonnen, een parasol tegen de felle zon. Hoeden in soorten en maten sieren hun hoofden. En geen sneakers natuurlijk, maar mooie, glanzende pumps aan hun voeten.
Wat zou het leuk zijn om vandaag in Londen te kunnen zijn. Zittend op een bankje, kijken naar al die kleurige en tikkeltje excentriek geklede vrouwen en mannen, die natuurlijk voor alle dames hun hoed afnemen.
Het lijkt me een echt Engels fenomeen, waar ik beslist vrolijk van zou worden.
