Schrijnend

Vier weken lang keek maar afleveringen van de docuserie “Afgestaan” van  Andere tijden.

Bron: Google foto’s / Andere tijden

Een schrijnend relaas over jonge meisjes, soms nog tieners, die ongepland zwanger werden. De burgerlijke moraal vond het schandelijk. Zoiets moest maar snel onder de pet gehouden worden. De meisjes werden vaak weggestuurd, kregen hun kind in het geheim en moesten het dan afstaan. De druk van de onverzettelijke buitenwereld moet ongelofelijk zijn geweest.

De meisjes werden geacht nooit meer over hun kind te spreken. Zo verdwenen die uit zicht. Maar hun leven werd nooit meer hetzelfde. Een grote maar onzichtbare last droegen ze met zich mee.

De uitzendingen maakten een diepe indruk op me. Hoe eenzaam moeten de meisjes zijn geweest en hoe hard en veroordelend was de maatschappij toen.

Nostalgie

Eigenlijk weet ik niet hoe de etalages in de stad er nu uitzien. Zijn er weer zulke leuke en mooie bij als vroeger? Toen er hele voorstellingen waren met Steiff dieren, winterse voorstellingen werden gemaakt met heel veel sneeuw en kinderen met hun neus tegen het raam stonden te kijken in opperste verbazing.

Grootouders zullen misschien nog wel een extra ritje naar de stad in het donker gemaakt hebben, met de kleine knuistjes van hun kleinkinderen stevig vasthoudend. Zijn de kinderen daar nog mee te verrassen?

Ik amuseer me maar met een filmpje op Instagram:
de etalage van Kaufhof in Keulen. Want ik wil toch wel nog een klein beetje nostalgische kerstsfeer proeven.

Quilten

Vorige week, op de groene kerstmarkt in Arboretum Trompenburg zag ik een stand met heel originele quilts.

Ik raakte in gesprek met de maakster, die vertelde dat ze haar onderwerp eerst schildert, dan borduurt en het daarna op stof laat drukken. Van die stof worden dan de quilts gemaakt.

Er waren verschillende onderwerpen uit de natuur, zoals vogels, bloemen en vlinders. Mooie afbeeldingen, geschikt voor tasjes en etuis, maar ook voor kleinere dingen, zoals boekenleggers en onderzetters.

Maar er was ook een deel met quilts en kussens van echt Rotterdamse stadsgezichten. En voor een beetje balans, ook met Amsterdamse grachthuizen ;-).

Neem gerust eens een kijkje op de site van Andrea. Het is zeker een bezoekje waard.

Update: de link naar Andrea is aangepast.

Herinnering

Bron: StaatinGroningen.nl / Jim Ernst, fotograaf

Dit gebouwtje staat in Groningen, tegenover een huis waar onze oudste een tijdje heeft gewoond. Als ik me goed herinner, was het toen nog in gebruik.

Op de Lange Hilleweg in Rotterdam -waar Leo heeft gewoond- stond er ook zo een. Bij dat pompstation ( want dat was het vroeger) heeft mijn schoonvader vele liters getankt, een praatje gemaakt, de banden-spanning laten meten en de voorruit laten wassen. Het was een markant gebouwtje, mooi in zijn eenvoud. Helaas, de Rotterdamse slopers hebben het weggevaagd.

Het pompgebouw in  Groningen is gelukkig bewaard gebleven. Het mag dan klein zijn, de architect ervan was Willem Dudok, die dus niet alleen grote kantoren of majestueuze villa’s ontwierp. 

Het is nu een rijksmonument en er huist tegenwoordig een kiosk in. Wil je er meer van weten, klik dan hier.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Nog een paar dagen is het Kerst, een feest met veel nadruk op eten. Wees voorbereid, kom alvast een beetje in beweging met dit nummer. De groep CoreoFitness MundoGuyivan danst op muziek van Marc Anthony 😉 😉 😉

Als de clip niet opent, dit is de link

Maassluis

Zoals gewoonlijk gaat De Ganzenpas in deze tijd altijd een dagje weg. Dit jaar werd het Maassluis. Daar kunnen we allemaal gemakkelijk komen, want je rijdt er met de metro zo heen.

We waren echte Ganzen hoor, want bij allerlei stations stapte wel een wandelgans in. Na een uurtje waren we er en liepen we wat door het stadje. Maassluis is in de zomer een echte toeristische attractie, maar nu niet. Overal was het redelijk stil, ook al omdat het weer helemaal niet mee wilde werken.

Gelukkig hadden we een tafel voor de lunch gereserveerd en schoven we wat eerder aan voor warme koffie en kozen we daarna uit het heerlijke broodjes assortiment.

En hoewel we elkaar bijna elke week zien, hebben we nooit tekort aan gesprekstof. Het was dus weer ouderwets gezellig.

Beetje alternatief

Bron: Facebook / Awesome ideas

Voor de kerst koop ik geen boom, al jaren niet meer. Ik pruts wat met groene nep-dennenslingers rond de paal van onze trap, hang er lichtjes in en wat ballen. Dat is ons alternatief voor een kerstboom.

Maar op internet zie ik in deze tijd allerlei andere alternatieven voorbij komen. Soms heel minimalistisch, soms grappig, soms kattenbestendig.

Dit alternatief is heeft een hoog klus-gehalte. Vast een timmerfanaat die nog wat latjes overhad. En een doos vol oude haakjes. Likje beits van die groene kast van jaren her en kijk….: een geheel eigen kerstboom. Die niet zijn naalden verspreidt en waar je ook nog eens iets aan kan hangen.

Ik vind hem leuk. Jammer, maar Leo is niet zo’n klusser, dus na-apen zit er niet in 😉 😉 😉

Handigheidjes

Bron: Instagram / Jerryscience

BussyBessy vroeg om handige tips. Handigheidjes die we regelmatig gebruiken om ons werk in huis en tuin of gewoon, ons dagelijks leven, gemakkelijker te maken. Tips, die wil ik altijd wel. Ik verzamel ze vooral via Instagram, maar ook via Pinterest.

Soms sta je bij een winkel, zie je iets en weet je niet of dat nou wel of niet bij jou thuis zal passen.

Dan kom met je eigen handen een heel eind. Het is natuurlijk geen millimeterwerk, maar je benadert de maten toch redelijk goed.

Veilig

Al maanden stond er een fles lampenolie in de berging. Dat spul gebruik ik eigenlijk alleen maar om mijn hobbyscharen schoon te maken. Tenminste, als ik die fles open kan krijgen. Er zit namelijk een veiligheidsdop op, want je wilt niet dat kinderen zo’n fles zo maar open draaien. Vaak is het spul ook nog aantrekkelijk gekleurd, dus ja, logisch.

Maar dan begint de strijd. Dop indrukken en tegelijkertijd draaien. Er volgt een knarsend geluid, maar de dop blijft dicht. Ik probeer het nog eens, met meer kracht. Leo wordt te hulp geroepen, maar ook hem lukt het niet. Ik zoek op internet naar een oplossing. Maar nee, die vind ik niet. Wel tig handleidingen en een bericht over de noodzakelijkheid van die dop. Ja, ja, dat snap ik dus.

Ik wrik met een schroevendraaier de rand los. Maar ook dat biedt geen soelaas. We proberen nog eens op verschillende manieren die fles open te krijgen, gebruiken brute kracht, doch het mag niet baten. Zullen we die fles terugbrengen? Ja, maar een identieke dop op een andere fles geeft natuurlijk dezelfde problemen.

Tenslotte probeer ik het met een soort van tang, die eigenlijk dient voor blikjes met een lipjesssluiting. Maar de scherpe punten hebben wel grip op de fles en ja….! Eindelijk is hij open. Zonder drukken, maar wel met heel veel kracht. Eindelijk weer schone scharen. En met een liter van die lampenolie kan ik jaren vooruit. Voorlopig hoef ik geen nieuwe.

Die fles staat nu ergens hoog en droog en vooral veilig opgeborgen. Ik kan wel weer even vooruit.

Dierentuin

Al eerder probeerden we ons abonnement op Diergaarde Blijdorp te verlengen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. De eerste keer was de weg afgesloten door een ongeluk, een keer lieten we de abonnementskaart op tafel liggen. Maar drie keer is scheepsrecht en konden we dan toch eindelijk “gewoon” naar binnen.

Het was koud, regenachtig en ongewoon stil in de diergaarde. Met wat grijs licht, een beetje onwezenlijk. We liepen meteen naar de “ui”, het karakteristieke giraffenverblijf, waar we hoopten het kleine girafje te zien. Maar dat hield zich schuil. Wat we wel zagen waren stokstaartjes, een bij mij favoriet dier. Die vind ik altijd zo grappig.

Verderop leek de tuin wel veranderd in een echte jungle en… we hadden geluk, tussen al het groen ontdekten we een okapi.

Het was maar een kort bezoekje, maar nu het abonnement weer geldig is gaan we vast en zeker weer vaker.