In de herhaling

Bloggen doe ik al lang, maar mijn blog in deze vorm startte ik op 1 januari 2010. Jongste zoon had het voor me gemaakt, met alle toeters en bellen die bij een blog horen. Alleen de berichten zou ik zelf moeten schrijven.

close up of towel hangers with letters attached to the tiles in a bathroom
Photo by cottonbro studio on Pexels.com

Inmiddels is doe ik dat dus al 15 jaar, vrijwel elke dag. Niet alle blogs vind ik leuk/goed/interessant genoeg om nog eens te lezen. Maar er zitten beslist blogs tussen die ik nog wel in de herhaling durf te tonen.

Dit jaar publiceer ik aan het eind van elke maand een blog dat al eerder hier is verschenen. Ik heb er al een paar uitgezocht, maar het zijn nog lang geen twaalf stuks. Nog een hele klus om uit al die duizenden blogs een selectie te maken. Maar ja, dat heb ik nou eenmaal bedacht.

Hopelijk vinden jullie mijn keuze ook leuk genoeg om nog eens te lezen.

Oud en nieuw

2024 is voorbij en een nieuw jaar 2025 begint. Er zijn alweer nieuwe plannen gemaakt, uitjes gepland en recepten klaargelegd. Mijn blog zal langzamerhand gevuld worden de dagelijkse dingen, met muziek, tentoonstellingen en boeken  zullen worden besproken, films bekeken en internet zal weer hiaten in mijn inspiratie opvullen.

Wat zal het voor een jaar worden? We weten het niet, kunnen niks voorspellen. Wordt het een lekkere ouderwetse winter met een dik pak sneeuw, ijs en zelfs een Elfstedentocht? En kunnen we in de zomer weer lekker naar het strand? Of waaien we weg in voortdurende stromende regen?

Tja, wie zal het zeggen? Dat moeten we maar rustig afwachten. Het kan alle kanten op, want de natuur bepaalt zelf hoe het worden zal.

En wat gaat de politiek doen? Zijn de dames en heren wel vredelievend of is dat maar schijn? Moeten we werkelijk straks voor een oorlog vrezen? Of loopt het met een sisser af en zitten ze straks allemaal aan de vredesonderhandelingstafel?

Laten we maar op dat laatste hopen. Oorlog kent tenslotte alleen maar verliezers. We zullen hoe dan ook met elkaar verder moeten.

In onze eigen kleine kring kunnen we wel zorgen voor warmte en gezelligheid. Dus laten we de vriendschappen onderhouden, goed voor onszelf en anderen zorgen.

Samen lekker eten, een glaasje drinken, wandelingen maken en fijne gesprekken houden.

Bovenal wens ik jullie allemaal voorspoed en vooral gezondheid in 2025

Multitasking

Bron: Google afbeeldingen

Ze neemt twee plaatsen in, want haar tas staat naast haar. Toch is het behoorlijk druk in de trein. Als ik vraag of ik naast haar mag zitten, neemt ze de tas snel op schoot. Verder geen woord of knikje, want ze heeft het heel druk.

Er moet nog mascara en ogenschaduw opgebracht worden en op het tafeltje staat een filmpje te draaien. Hoe ze dat kan bekijken tussen al dat optutten door, begrijp ik niet zo goed. Maar ze kan multi-tasken, dat zie ik zo wel.

Het mobieltje staat tegen een gevulde beker koffie, die moet ook nog opgedronken worden. Och jee, moderne vrouwen, die hebben het altijd druk.

Chaos

Vorige week leek mijn keuken wel een bakkerij. Het aanrecht stond vol met potjes, bakjes, schalen en wat ik allemaal nog meer nodig heb bij het bakken, zoals recepten, meel en suiker, pakjes boter, lepels, gardes en de mixer. Nou ja, eigenlijk te veel om op te noemen. Het werd een heel project. Leo had zich inmiddels terug getrokken en kon me niet in de weg lopen.

Maar wie denkt dat ik het vervelend werken vind, vergist zich. Ik amuseer me prima. En na een halve dag afwegen, mengen, kloppen en kneden lagen er diverse degen in de koelkast te rusten.

In het begin is er nog wel enige structuur te herkennen, maar na afloop leek het of er een tornado door de keuken was gegaan. Dat werd dus nog even opruimen. Alle vieze vaat in de vaatwasser, een natte lap over het aanrecht. En alles was weer klaar voor de volgende ronde.

Die volgde een paar dagen later. Bakblikken vol koekjes gingen de oven in. Leo bediende het wafelijzer en hij maakte heerlijke kokosmakronen. Natuurlijk zijn al die zoetigheden niet voor ons tweetjes. Het was voor onze kinderen en de andere visite. Tevoren had ik al dozen en zakjes gemaakt en zo kon ik dus alles achter elkaar afwerken. En kijk, dit was het eindresultaat.

Kerstsfeer

Bron: Instagram / VWSyria

In deze tijd zit het internet vol met allerlei heerlijke koekjesrecepten. Die verzamel ik, lees ik met veel interesse en soms gebruik ik zo’n recept.

En als je veel recepten opslaat, krijgt het algoritme van de kunstmatige intelligentie het idee dat je vast nog wel meer wilt zien.

Dus ontdekte ik dit schattige busje van peperkoek tussen alle andere foto’s van schalen vol met kerstkoekjes. Ik zou het zo willen bakken, al was het maar om gewoon neer te zetten en er een heel jaar lang naar te kijken.

Maar bij nadere beschouwing is dit busje helemaal niet gebakken, maar werd een foto gemaakt met AI. Dat staat tenminste netjes in de hoek vermeld. Jeetje, weer een illusie minder….

Maar ik blijf het toch gewoon een leuk karretje vinden, al zal van dat bakken wel niks meer komen. Nou ja, laat ik het maar bij echte suiker, boter en meel houden. Maar daarover blog ik later wel….

Kerstsfeer

Bron: Facebook / www.bordadosamano.net

Ik weet niet hoe het komt, maar ik ontdek ineens allerlei borduurwerk op internet. Misschien ligt het aan het algoritme, misschien valt mijn oog er vaker op. Maar in ieder geval vind ik het geen straf. Ik kan met bewondering naar al dat handwerk kijken, voel soms zelfs kriebels om zelf weer eens naald en draad ter hand te nemen.

Maar er liggen geloof ik nog een paar UFO’s achter in een kast. Die zou ik natuurlijk eerst moeten afmaken. Al betwijfel ik of mijn werk te vergelijken is met wat ik hier voorbij zie komen. Eigenlijk zonde om het maar één keer per jaar te laten zien.

Engelsen hebben voor zoiets leuks en moois een term “eye candy”. En dat is het ook. Zo leuk om te zien, te bewonderen, even weg te dromen. En dan tot de werkelijkheid terug te keren, ik heb tenslotte nog genoeg andere dingen te doen.

Ook alternatief

Bron: Facebook / Math is Visual

Had ik vorige week nog de kerstboom van een knutselaar hier op mijn blog, vandaag laat ik jullie een nog alternatiever kerstboom zien.

Toen ik hem wat beter bekeek, wist ik niet of het wel zo’n gezellige kerstboom is. Al die flesjes met giftige kleurtjes, de buisjes en slangetjes naar wie weet welke formule.

Maar laten we hopen dat die boom van een heel aardige, vreedzame en zeer kundige laborant is. Hij of zij toont ons een kerstboom die ons allemaal vrede en gezondheid zal brengen.

En voor degenen die toch nog twijfels hebben over die vrede en medemenselijkheid ligt er een toverboek onder de boom. Met spreuken om de wereld te verbeteren, die je alleen maar hoeft te lezen om ze in werking te stellen….!
Zou dat niet heerlijk zijn?

Bakkerij

Het laatste weekend voor Kerst 2024. Tijd om de spullen klaar te zetten. Suiker, meel, boter, eieren, chocolade. Dit weekend staat in het teken van kerstkoekjes bakken.

En dan later op de dag, als alles op tafel staat, moet de rommel worden opgeruimd. Hopelijk maken Leo en ik er niet zo’n grote zooi van als hier in deze Weihnachtsbäckerei.

Als de clip niet start, dit is de link

Schrijnend

Vier weken lang keek maar afleveringen van de docuserie “Afgestaan” van  Andere tijden.

Bron: Google foto’s / Andere tijden

Een schrijnend relaas over jonge meisjes, soms nog tieners, die ongepland zwanger werden. De burgerlijke moraal vond het schandelijk. Zoiets moest maar snel onder de pet gehouden worden. De meisjes werden vaak weggestuurd, kregen hun kind in het geheim en moesten het dan afstaan. De druk van de onverzettelijke buitenwereld moet ongelofelijk zijn geweest.

De meisjes werden geacht nooit meer over hun kind te spreken. Zo verdwenen die uit zicht. Maar hun leven werd nooit meer hetzelfde. Een grote maar onzichtbare last droegen ze met zich mee.

De uitzendingen maakten een diepe indruk op me. Hoe eenzaam moeten de meisjes zijn geweest en hoe hard en veroordelend was de maatschappij toen.