Huis

Al wandelend met J. door Kralingen, vertelde ze wat bijzonderheden over wat we zoal tegenkwamen. En dan valt je ineens iets op, waar je al vele keren aan voorbij gegaan was.

Zoals het huis op de kruising van Essenlaan, Essenweg, Slotlaan en Vijverlaan. Daar komen we altijd langs als we naar Trompenburg lopen.

Het is tamelijk onopvallend, nou ja, groot en statig dat wel. Maar wie wat beter kijkt, ziet dat het huis heeft gediend als opnamelocatie voor de serie “Oppassen!!!” die met ruim 320 afleveringen een van de langstlopende TV-series van Nederland was.

De serie is nog steeds op YouTube terug te zien. Leo kijkt er wel eens naar en moet vaak schaterlachen. Dat is toch wel een aanbeveling…..!

Stoel

De boom die hier in het park bij de Westergasfabriek stond, was een enorme en oude iep. Maar ook bomen hebben een beperkte levensduur. Hij werd ziek en was niet meer te genezen. Omhakken werd zijn lot.

#Treetag

Maar de stronk bleef en van de stam werden twee stoelen gemaakt. Waarschijnlijk nog wel meer, want alles van zo’n boom, hoe ziek ook, kan worden hergebruikt.

Op één van de stoeltjes zat deze plaat, waarop stond wat de iep allemaal voor goede dingen had gedaan. Zuurstof gemaakt, regenwater opgeslagen, lucht gezuiverd en nog veel meer. Hij had zijn lange leven dus nuttig doorgebracht.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de schaduw die hij voortbracht, de stam waarin misschien wel vele verliefde paartjes hun namen in hadden gekrast (wat niet zo erg milieubewust was, natuurlijk) en bij hoeveel eerste zoenen hij getuige was geweest?

Hoeveel vogels hadden hun nest er in gebouwd, vele jaren weer? En hoeveel insecten hadden hun buikje volgegeten en daarna gediend als vogelvoer voor kleine en grotere vogels? Welke vlinders hadden er omheen gefladderd en hoeveel kinderen zouden er om heen gespeeld hebben?

Hoe meer je erover nadenkt, hoe meer zo’n boom een monument in de maatschappij blijkt te zijn. Laten we er dus vooral zuinig mee omgaan!

Wat is dat

Muur van soos Eendracht maakt macht

Bron: Google foto’s / Rotterdam Gemeentearchief

Een deel van Kralingen is na de vernielingen van het bombardement nieuw gebouwd. Ten dele wordt er onder die nieuwbouw gebouwd, immers de funderingen waren stevig genoeg. Het tracé loopt ook onder oudere gebouwen in Kralingen en de fundamenten van die gebouwen zijn niet goed genoeg om de metrobouw te trotseren. Dus werd -vooral tussen de Willem Ruyslaan en de Waterloostraat- flink gesloopt.

Het meest bekende gebouw in Kralingen dat werd afgebroken, was de sociëteit van Eendragt Maakt Magt (EMM), beter bekend als De Kegel. Dit gebouw, opgeleverd in 1904, stond op de hoek van de Oudedijk en Waterloostraat en is in 1976 gesneuveld onder sloophamer.

Maar een heel klein deel is bewaard gebleven. Want in metrostation Voorschoterlaan is een deel van de façade van het oude Eendragt-gebouw verwerkt in de hal. Gelukkig maar, want zo blijft een klein stukje historie bewaard.

Carpe diem

Wat doen we, gaan we wel of niet wandelen? Vorige week was het geen vraag, want het weer was optimaal. Maar waarheen?

Het werd het Trompenburg Arboretum. Bij de metro werden we al opgewacht door J., de pijnlijke knie van M. was gelukkig over en de gloednieuwe rollator van R. kon worden beproefd op handigheid. Het ging allemaal goed, zelfs de roltrap werd bedwongen.

Daar gingen we en doordat J. de wijk goed kent, zagen we weer allemaal andere en soms nieuwe bijzondere dingen. Maar daarover schrijf ik weer wel eens een ander keertje.

We liepen in een rustig tempo en genoten van de bloemen- en kleurenpracht, de vogels en het heerlijke zonnetje.

Natuurlijk dronken we koffie en, ach waarom ook niet, bestelden na lange en gezellige gesprekjes ook nog een lunch. Het thuisfront werd op de hoogte gesteld dat het nog wel even kon duren….

Carpe diem, pluk de dag.

Uithangbord

Een chique laan, met een wat minder chique zijstraat, waar ik dit uithangbord ontdekte.

Niet gewoon “garage” maar “carhostel” en een fraaie oldtimer, al hebben de tijd, de wind en de weersomstandigheden de glans er van afgehaald.

En een kroon, die niet van goud maar van gewone rooie verf is, waar vogels een toiletgelegenheid in hebben gezien…

Het is een uithangbord vol tegenstellingen. Misschien loopt een ander er aan voorbij, maar ik moest het toch op de foto zetten.

Al bedenk ik me nu dat ik er beslist al vele malen onderdoor gelopen ben. En dat ik het toen nooit opgemerkt heb.

Waarom en waardoor werd mijn blik er nu naar toe gezogen? Dat zal wel een raadsel blijven.

Je moers taal

Alles is aan verandering onderhevig en daar is ook niks mis mee. Ook onze taal verandert.

Was het vroeger chique om vooral alles te verfransen, tegenwoordig viert de Engelse taal hoogtij. Kijk maar om je heen. Overal zie je borden, affiches en uitingen in het Engels.

Of dat overal grammaticaal zuiver is, dat weet ik nog niet zo net.

Natuurlijk zijn er situaties waarin het handiger is als iedereen dezelfde taal hanteert. Dan wordt de communicatie iets duidelijker. Het is niet raar dat in het vlieg- of scheepvaartverkeer over het algemeen Engels wordt gebruikt.

Maar waarom er hier nou uitsluitend Engels wordt gebruikt, dat snap ik niet. In het Nederlands was het toch ook goed te verwoorden?

Genoeg te huur

In tegenstelling tot de krapte op de woningmarkt voor mensen, lijkt het in de vogelwereld heel wat makkelijker te gaan.

Vogels vinden bomen genoeg om in te nestelen. Toch menen mensen dat dat nog niet voldoende is en hangen ze dus nestkastjes op. Soms heel basic, wat plankjes en spijkers zijn genoeg voor een woninkje.

Maar er zijn natuurlijk ook altijd mensen die het wat luxer willen. Die hangen dan ook wat chiquere nestkastjes op. Keurig en kleurig geschilderd en voorzien van luiken. Het lijken wel mensenhuisjes.

Maar of vogeltjes dat willen….?

Voorjaar

Toen vorige week, na alle regen en miezerige dagen, leek het wel of overal de lente zich manifesteerde.

En iedereen scheen dat vast te willen leggen, want ik zag zoveel mensen fotograferen. En ik deed natuurlijk mee. Genoeg materiaal om onderweg plaatjes te schieten van bloeiende bomen, uitbottende magnolia’s, grasvelden vol geel speenkruid of barstensvol narcissen.

Maar zelfs dat werd op den duur een beetje saai. Was er nou niks anders te vinden?

Ja hoor, hier had men zich op het voorjaar voorbereid. Niet in de tuin, die was omgetoverd tot parkeerplaats, maar pal onder de bewoners hun neus, in de bloembak voor de vensterbank.

Niet te missen en meteen als ze ’s morgens de gordijnen openschuiven springt het in het oog.

Mooi begin van de dag, nietwaar?

Wandelen

Tijdens onze vakantie wandelen we nog steeds graag, al maken we onze wandelingen allengs korter. Ook worden we kieskeuriger, want als het pad al te drassig is, keren we gewoon om.

Maar ondanks dat lopen we nog steeds graag en maakt het ons ook niet zo veel uit als we het terrein kennen. Dus liepen we tijdens onze vakantie in Sibculo weer door de Engbertsdijkvenen.

Het is een gebied waar je naar alle kanten vrij uit kunt kijken. Aan de horizon, heel in de verte, ontwaar je soms wat huizen. Verder is het allemaal natuur, met veel water en wat spaarzame bomen. Overal hoor je vogels fluiten of eenden kwaken. De wind heeft er vrij spel en dat is goed te merken. Maar wij hadden geluk, want het was heerlijk weer op onze eerste dag.

Sporen

Al wandelend in onze vakantieomgeving viel het me op dat wij mensen zo vaak onze sporen in de natuur achterlaten.

Dieren maken hun sporen ook, natuurlijk. Maar die zijn een heel stuk minder snel te onderscheiden. Daar moet je echt een studie van maken en dan nog….! Ik weet nooit precies welke pootafdrukken behoren bij welk dier. Ik hoor vogels fluiten, geniet er van. Maar welk vogeltje zo vrolijk fluit, kan ik alleen met een app uitvogelen.

Je hoeft echter maar een paar stappen in de natuur te zetten of je vindt wel een papiertje, een plastic dop of nog erger een lege fles of blik.

Kijk nou hier… Daar waren vast een paar gezellige uurtjes doorgebracht. Maar neem je rommel na afloop dan toch mee naar huis.

Nu wordt het een bron van gevaar voor dieren die zich verwonden. En met felle zon is een vonk zo ontstaan en hebben we weer een brand.

Het schijnt dat mensen intelligente wezens zijn, maar soms ben ik daar niet zo zeker van.