Afgelopen zondag was het te mooi weer om thuis te blijven. Dus namen we de metro naar de stad en wandelden langs de Maas. Onderweg dronken we koffie en aten we een lekker broodje kip-kerrie, zodat we niks te kort kwamen. We waren niet de enigen, want overal zaten de bankjes vol. Sommigen hadden zich nog in dikke jassen en warme sjaals gewikkeld, een enkeling had al meteen de zomer in het hoofd en liet zich in t-shirt een beetje bijkleuren. Maar overal rook het lentefris 😉
Onze wandelclub ging afgelopen donderdag ietsjes verder weg dan gewoonlijk. We wandelden in het Schollebos in Capelle aan den IJssel.
In 1958 ging mijn zus en haar man daar wonen. Ik zou er dus bekend moeten zijn, maar ook dit keer kwamen we op plekken waar ik nog nooit geweest was. De lente zet nu toch echt door en deze aalscholvers zaten in “hun” boom. De boom was nog maar kort geleden zeer drastisch gesnoeid en ze keken eens om zich heen, of ze eigenlijk wel goed zaten. Hopelijk komt er gauw weer wat blad aan.
Na de wandeling gingen we ook nog naar huis met één van de dames. Maar wat we daar te zien kregen, moet ik nog even uitzoeken. Zo veel, zo leuk en zo mooi……
Dus nog even wachten, binnenkort krijgen jullie het ook te zien! 😉
Andrew Hutchinson Watercolour
De Ganzenpas, dat was de naam die gekozen werd voor onze wandelclub.
Alle leden voelden wel wat voor een What’s app-groep, zodat we elkaar makkelijk kunnen bereiken. Maar ja, dan moet die groep wel een beetje leuke naam ktijgen. Och, we hadden natuurlijk voor zoiets als “club van donderdag” of “dameswandelclub” kunnen kiezen.
Maar dit klinkt toch leuker, nietwaar? En het ooknog eens een toepasselijke naam, want we starten altijd vanuit “De Gulle Gans”. Daar hoort natuurlijk ook een mooi plaatje bij, maar Google gaf raad en toen kwamen we op deze mooie aquarel van Andrew Hutchinson uit.
Â
Het hoeft helemaal geen mooi weer te zijn om lekker te wandelen. Vorige week was het koud en mistig. Maar vijf dames, waaronder ikzelf, hadden toch hun wandelschoenen uit de kast gehaald voor de wekelijkse donderdagochtendwandelig. We maakten een rondje Ommoord, langs kinderboerderij en de Rotte naar Oud Verlaat. Onderweg hielden we even halt voor een sanitaire stop en daar maakten we ook maar tijd vrij voor een kopje koffie 😉
En zo had ik mijn 10.000 stappen weer binnen voor die dag.
Het is een drukke wandelweek. Woensdag had ik een afspraak met Marthy en liet ik haar een deel van Rotterdam zien. Zij schreef hierover al op haar blog, met heel veel prachtige foto’s. Zeker een kijkje waard!
Afgelopen dinsdag ging ik met de wandelclub van Koos met de trein naar Dordrecht, waar we een stadswandeling maakten en onder andere het Regenten- en Lenghenhofje en het Arend Maartenshof bezochten. Huisjes rond een tuin, destijds gebouwd voor armlastige vrouwen. Klein, besloten en veilig. Met uitzicht op een groene tuin. En al dateren ze van de 16e of 17e eeuw, ze worden toch nog steeds bewoond. Natuurlijk is er wel het een en ander gemoderniseerd.
Onderweg naar de hofjes kwamen we langs andere oudere gebouwen, sommige ver naar voren leunend. En dat is dan niet altijd het gevolg van verzakking, maar een praktisch gegeven. Want dan hijs je wat gemakkelijker de huisraad of handelswaar naar boven. Je moet er maar op komen…
Ook zijn in Dordrecht nog veel poorten en fraaie deuren te vinden. En daar maak ik graag een foto van.
Na de koffie en taart, liepen we richting Waterbus, die ons in een uurtje naar Rotterdam bracht.
Dubbelklik op de foto om te vergroten of te downloaden.
