Afgelopen donderdag, het werd zo’n dikke 35 graden, ging de wandelclub in ganzenpas naar Leiden. We hadden een afspraak gemaakt om een hofje te bezoeken en alhoewel niet iedereen mee ging, waren we toch met z’n achten.
Met de trein naar Leiden en dan wandelen naar het Meermansburghofje, waar we ontvangen werden door één van de bestuursleden. We mochten een kijkje nemen in de Regentenkamer, kregen bij een kopje koffie uitleg over het wel en wee in zo’n hofje.
De binnentuin lag er prachtig bij en we keken bewonderend naar de grote druivenstok bij de ingang. De immense kiwistruik er naast merkten we in eerste instantie niet op. Maar gelukkig wees een bewoonster ons er op en konden we met eigen ogen zien dat er tientallen dikke kiwi’s aan groeiden. Zij vertelde ons ook dat de abrikozenbomen rijkelijk vrucht dragen. Dit jaar zijn ze heerlijk zoet en in sommige jaren is er een overvloed aan de vruchten.
Na ons bezoek lunchten we in het centrum en liepen daarna nog langzaam aan naar de Hortus. Tegen drieën werd het ons echt te heet en namen we de trein weer terug naar Rotterdam.
Echt midden in de stad staat deze 
De wandelclub ging afgelopen donderdag wandelen rond de Kralingse Plas. Met het heerlijke weer van de laatste weken zoeken we vaker wat koelers en zo langs het water liep het heerlijk. Vanwege de hitte gingen we ook wat vroeger, dus het was prima om te wandelen. En dat vonden wij niet alleen, want er liepen nog heel veel andere wandelaars. Fijn toch dat er zo dichtbij veel te zien en te beleven valt. Want niet alleen keken we naar de bomen, de bloemen, het water en de watervogels.
Op de meest rare plaatsen schiet plotseling een plant uit de grond. Je vraagt je af hoe die daar nou kan komen.
Er viel een klein hagelbuitje, we liepen door de sneeuw (nou ja, niet overdrijven. Er lag hier en daar een heel dun laagje..). Maar die paar kilometers werden erg lang. Op een bepaald moment wilden we beslist wel terug naar de auto. En die markeringen, hadden we die dan over het hoofd gezien? De lucht betrok, er zat nog meer nattigheid in…
Meer dan twee uur liepen we al en we hadden nog een één levende ziel gezien. Tja, dat zijn stadse types als wij natuurlijk niet gewend.
