Meteen toen we uit tram 12 stapten in Amsterdam, op weg naar het Rijksmuseum, viel mijn oog op dit bordje. Wat betekent zo’n bord nou? Het heeft de vorm en rand van een verbodsbord, maar die fles en die 0% zijn verwarrend. Want mag je hier geen limonade of water drinken. Moet er nou alcohol in zitten of juist niet? Ik gok op het laatste….
 |
Er staat niet veel op deze foto, hè? Beetje kaal, weinig sfeer, kil. Toch is hij gemaakt in wat we wel de “Hoofdtempel van de Nederlandse Kunst” mogen noemen, het Rijksmuseum. In een dergelijk instituut zouden ze de koffieshop wel een beetje gezelliger mogen aankleden, vonden wij. Okay, natuurlijk hang je er geen originele kunstwerken op. Maar zouden er nou niet een paar fraaie reproducties in een eenvoudige lijst gevonden kunnen worden? Het maakt van zo’n koffiehoekje meteen iets warmers. Nu kwam het op ons over als of je in een laboratorium zat, wachtend op de uitslag van een akelig onderzoek. |
 |
In Rotterdam worden de overhemden verkocht met de mouwen al opgestroopt, dat is bekend. In mijn stad zeggen ze “niet lullen, maar poetsen”. Geen flauwe verhalen dus, maar meteen tot de kern van de zaak en aan de slag. En gisteren zag ik, nota bene voor het nieuwe Museum Rotterdam, een echt “Rotterdamse” plantenbak. Want hier staan geen leuke blommen, maar nuttige gewassen. Snijbiet, venkel, kruiden en uien. Je hoeft ze alleen maar te plukken en je kunt je avondmaal koken. Ik heb het niet geprobeerd hoor. Ik denk toch dat zo niet bedoeld zal zijn. Maar ik vond het wel een leuke bak! |
Afgelopen week waren wij in Leiden, in het Sieboldhuis voor de tentoonstelling “Te mooi om weg te gooien“. De tentoonstelling is niet groot, maar met mooie antieke dozen en flessen en leuke en kleurige verpakkingen uit het moderne Japan. Want in Japan is de verpakking bijna net zo belangrijk als het cadeautje zelf.
En er was een filmpje waarin je kon zien hoe in het Mitsukoshi warenhuis de spullen verpakt worden. Maar zo gaat dat in andere warenhuizen net zo. Snel, efficiënt en met maar één klein reepje plakband. En altijd uiterst vriendelijk en met een glimlach.
Het zelfde filmpje heb ik niet kunnen vinden, maar dit geeft toch ook een heel goed beeld van hoe het er toe gaat:
| Van diverse kanten had ik al gehoord over de tentoonstelling van Frans Lanting in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. En al die lof was meer dan terecht. Zelden zag ik zulke mooie foto’s. Niet alleen dieren, maar ook landschappen, heel soms mensen. Adembenemend mooi. Een heel bijzondere tentoonstelling die ik van harte aanraad. Nog tot 4 september 2016 te zien in het Nederlands Fotomuseum, Wilhelminakade 332 in Rotterdam . |
 |
Waar laat je al je spullen als er geen zakken in je kleding zitten? Dat is niet mijn probleem, maar was de vraag in Japan, toen er nog heel veel kimono’s gedragen werden. Vrouwen stopten hun kleine spulletjes in de mouwen. Daar was ruimte genoeg voor. Maar mannen hadden meer en vaak grotere dingen bij zich. Die hingen hun spullen aan een koord dat door hun riem werd gehaald. En dat werd dan weer gesloten met een verschuifbare knoop, een netsuke. En omdat in Japan van bijna alles kunstwerkjes worden gemaakt, gebruikten ze dus men niet zomaar een blokje hout met een paar gaten. Nee, het waren vaak kleine maar prachtig gesneden ivoren of (hard)houten beeldjes. Niet veel groter dan een lucifersdoosje, vaak veel kleiner, maar zo gedetailleerd.
Ik heb al vaak zo’n mooie netsuke gezien op een antiekmarkt, maar nooit gekocht. Omdat ze meestal ver boven mijn budget zijn.
Maar nu heb ik dan toch een kleine en mooie verzameling. Okay, niet in het echt, maar via Pinterest. En ik laat jullie even meegenieten 😉 (Dubbelklik op een foto om te vergroten)
Wat ben ik blij dat de wereld niet beperkt is tot zwart/wit, maar dat er zo veel kleuren bestaan. Maar niet alle kleuren zijn even mooi. De nu zo populaire neon-kleuren genieten niet mijn voorkeur. Ik hou van natuurlijke kleuren en kwam dan ook op de tentoonstelling van Claudy Jongstra in het Fries museum ogen tekort. Alle materialen die zij gebruikt, zijn van natuurlijke oorsprong. En hoeveel nuances je dan kunt maken, van bleek blauw tot vlammend rood en alles wat daartussen ligt. Ik vond vooral de kast met al die potten met daarin geheimzinnige brouwsels zeer fascinerend.
Dus mocht je naar Leeuwarden gaan, vergeet dan niet een bezoek te brengen aan het Fries museum. De tentoonstelling van Claudy Jongstra loopt nog tot en met 8 januari 2017.
Ik vond ze enig, die gebreide mutsen op de tentoonstelling in het Fries Museum. Of ik er zelf mee zou willen lopen, is de vraag. Eigenlijk weet ik niet of er zelfs wel iemand de straat mee op zou willen. Al zie je tegenwoordig de meest vreemde dingen voorbij komen. De eerst is bij mij favoriet, maar de anderen zijn beslist niet te versmaden 😉 😉
 |
Het nieuwe Fries museum in Leeuwarden is nieuw, mooi, licht en ruim. En vorige week, op weg naar een andere tentoonstelling, kwamen we op de bovenste verdieping langs de vergaderruimte.
Mijn oog viel onmiddellijk op het vloerkleed en ik vond het maar een beetje raar. Ik kon er eigenlijk geen patroon in ontdekken, het leken zomaar wat onsamenhangende vlekken. Vreemde kleuren, malle vlakken… |
| Gelukkig zag ik wel de uitleg op het raam, zodat ik beter begreep waarom dit kleed er uitzag zoals het er uitzag. Het is een enorm uitvergrote foto van Gerco de Ruijter. En toen werd het ineens een heel stuk duidelijker. Wat schrijf ik…. ik ontdekte ineens van alles op dat kleed. Ondanks dat ik er door een ruit naar moest kijken, want die vergaderruimte was natuurlijk niet zomaar toegankelijk. En toen werd die vloer ineens een land om te ontdekken 😉 |  |
Andere bloggers gingen me al voor naar Leeuwarden, naar de tentoonstelling “Breien” in het Fries museum, die nog tot 28 augustus te zien is. Wij gingen afgelopen week, gokkend op een beetje goed weer. En al regende het pijpenstelen toen we in Leeuwarden aankwamen, allengs werd het beter.
Leo had zich niet veel voorgesteld van zoiets als breien, maar hij heeft zich prima geamuseerd. Het is natuurlijk niet alleen maar insteken, omslaan en afhalen. Want wat kan er allemaal gemaakt worden met een simpele draad en wat naalden. Of een machine…
 |
Want dat realiseren we ons niet altijd. Er ligt her en der heel wat breiwerk in onze wereld. De ondergrond van kunstgras is gebreid, sommige geneeskundige hulpmiddelen zijn gebreid, brandslangen hebben een gebreid omhulsel en er zal vast nog veel meer zijn… Maar wat zagen we ook prachtige dingen, door geduldige vrouwen gemaakt. Handschoenen, mutsen, tasjes met kralen. Maar mij trof het meest deze set. Die ik om het lijf van een Spaanse schone gedacht had, maar die toch echt ondergoed bleek te zijn. Zoveel werk om dat te maken en dan verborgen onder nog meer andere rokken. Het patroon om het na te maken heb ik meegenomen, nu nog even opzetten en aan de slag 😉 |
