In Rotterdam is het openbaar vervoer goed geregeld en wij maken er dan ook dankbaar gebruik van. Vroeger ging ik met de tram naar school, later met tram en bus naar mijn werk. Soms was het stampvol en mopperde ik, duurde het me te lang om te wachten in de regen of kou. Ook Leo bewaart goede herinneringen aan de tram. Hij wilde vroeger trambestuurder worden en spijbelde regelmatig om dan een ritje met de tram te maken.
Sinds een aantal jaren hebben wij gratis vervoer van de RET, gunstige bijkomstigheid van ouder worden. En ik ga dan ook niet op stap zonder OV-chipkaart in mijn tas.
Zaterdag brachten Leo en ik een bezoek aan het Trammuseum in Rotterdam. Pure nostalgie, want daar worden rijtuigen uit vroeger tijd bewaard, worden filmpjes vertoond en konden we mee rijden met zo’n oude en bekende tram.
Zelfs het allereerste elektrische rijtuig staat er, mooi gerestaureerd door talrijke vrijwilligers. Eén van hen vertelde dat het rijtuig zelfs nu nog zou kunnen rijden. Ik stapte er in, alleen al om even te kunnen denken dat mijn ouders hier ook mee gereden moeten hebben. En dat rijtuig was dan wel elektrisch, dus voorzien van een beugel en verlichting, maar een koplamp kon er niet meer af. Dat was gewoon een olielamp.
Category Archives: museums
Opgeborgen
Foto van Michael Wolf, genomen op tentoonstelling in Den Haag
Op de fototentoonstelling van Michael Wolf zag ik deze foto. In Hongkong is elk plekje kostbaar, dus moet je creatief zijn in het bedenken van oplossingen. Je werkhand-schoenen kun je niet zo maar neerleggen. Maar waar laat je die dan wel? Nou gewoon, in het raam met een uit metalen hangertjes gefabriceerd rek. Simpel toch?
Overal op de wereld kom je zulke instant oplossingen tegen. Handige mensen bedenken wel wat. En als je dat dan ziet, is een foto snel gemaakt.
Bij Stuureenfoto” zoek ik deze week dan ook naar nog meer foto’s van handig opgeborgen zaken. Kijk en doe mee als je wilt.
Deel dit op:
Fototentoonstelling
In het Fotomuseum van Den Haag zagen Leo en ik de tentoonstelling van Michel Wolf “Life in cities”. Foto’s uit Hongkong, Tokio, Parijs, zodat we een mooi overzicht van het werk van Michael Wolf kregen.
Vervreemdend zijn de foto’s van flats in Hongkong. Op het eerste gezicht niet herkenbaar. Bekijk je ze van dichterbij, zie je de honderden woningen in deze flats die reiken naar de wolken of de zon. Het is bijna niet in te denken dat je daar in kunt wonen. Maar ja, er leven en werken miljoenen mensen. En dan, als je nog wat langer kijkt, zie je ineens iets heel herkenbaars. Dat kan een waslijn zijn op een balkon, een vrouw die uit het raam kijkt, een speelgoedbeer in de vensterbank. Maar ook op straat is elk plekje kostbaar en zo zagen we foto’s van soms wonderlijke “opbergplaatsen”. Ik hou van dat soort beelden. De werkelijkheid maar met een andere blik bekeken.
En hingen ook foto’s gemaakt in Parijs. Niet de bekende toeristische beelden, maar de daken van de huizen, met hun tientallen schoorstenen, berookte en verweerde muren.
Weer heel anders was de grote collage van duizenden kleine speelgoedjes, in China gefabriceerd en over de hele wereld verkocht. Daar tussen foto’s van werknemers in die fabrieken. Niks plezier, niks gezelligs, maar een hard en meedogenloos bestaan van lange werkdagen in deprimerende omstandigheden.
Deel dit op:
Tentoonstelling
Een tentoonstelling hoeft niet groot en uitgebreid te zijn. Want tegelijkertijd met de grote Art Déco-tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag loopt ook een kleine, maar fijne tentoonstelling over het werk van de Haagse modeontwerper Frans Hoogendoorn. Prachtige en draagbare kleding, zo mooi en vooral ook zo kleurig. Ik begrijp dat de Haagse clientèle zich graag door deze couturier laat kleden en dat ook leden van het Koninklijk Huis er regelmatig komen. De tentoonstelling loopt nog tot 18 februari 2018. Klein, maar fijn!
Deel dit op:
Art déco
Met schoondochter ging ik naar de tentoonstelling Art Déco in het Gemeentemuseum in Den Haag. Ik ben altijd zeer gecharmeerd de modetentoonstelling die daar te zien zijn. Ook nu weer een tentoonstelling gegroepeerd om Paul Poiret, de modeontwerper die de vrouwen verloste van het corset. En daar ben ik hem zelfs nu nog dankbaar voor!
Een joyeuze man die zich in het begin van de 20e eeuw omringde met mooie vrouwen. Een tijd waarin de mode drastisch veranderde en vrouwen veel meer vrijheid namen en kregen. Nou ja, als je goed in de slappe was zat natuurlijk. Maar wat een plezier om al die mooie dingen te zien. Niet alleen kleding, maar ook films, meubels, kunstwerken, vazen, stofontwerpen en schilderijen. En vreemd genoeg leken de jurken van toen helemaal niet zo buiten het modebeeld van nu te vallen. Schoondochter en ik zagen er een aantal die we zo wilden aantrekken om er meteen een charleston in te dansen 😉
De tentoonstelling is nog tot 4 maart 2018 te zien en is beslist een bezoek waard.
Deel dit op:
Carel Willink
In de tijd dat in Museum Boijmans-van Beuningen werkte, hielp ik mee om een overzichtstentoonstelling van Carel Willink te organiseren. Uiteraard waren de kunstenaar en zijn vrouw Mathilde bij de opening aanwezig. Ik mocht ze begeleiden naar de zaal en nam ze mee in de lift. Die op dat moment dienst weigerde. Hoe ik ook drukte op het knopje, er gebeurde niets. Alleen mijn hoofd werd steeds roder en het klamme zweet brak me uit. Wat was ik blij toen Mathilde duidelijk zei “dan gaan we wel lopen”. En daar gingen we, in optocht, inclusief mevrouw Fong Leng.
Ik moest er aan denken toen we vorige week in Ruurlo in Museum More waren om de werken van Willink te zien en de vijf prachtige robes die Fong Leng voor Mathilde ontwierp te bekijken.
Deel dit op:
Kunsthal
Schoondochter is een kattenliefhebster en dus mochten we de tentoonstelling “Negen levens in de kunst” in de Kunsthal niet missen. Samen struinden we rond en bekeken katten in soorten en maten, op reclameposters, schilderijen, tekeningen, in You-Tube filmpjes en op enorme foto’s. We konden ons even zelf kat voelen, want een ruimte was helemaal “des kats” ingericht. Met gras, kussens, kattenspeeltjes en een heuse katwalk. De tentoonstelling is nog tot 14 januari 2018 te zien. Wie dol op katten is, moet dit zeker gaan bekijken.
Deel dit op:
Leuk
Na een lange reis moet een mens wel eens eventjes naar de wc. Gelukkig is dat in een museum nooit een probleem, al zijn er heel veel verschillen te beschrijven in de een of andere toiletgelegenheid. In het Fries Museum is alles consequent in het Fries, maar gelukkig ook in het Nederlands aangegeven. Al snapte ik deze aanduiding meteen. Het gaf me een beetje “ouwerwets” gevoel. Als kind kwam ik nog wel bij familieleden met een toilet buiten, het huisje. Dus de aanduiding “húskes” was voor mij genoeg, de grafische verbeelding vond ik ook wel mooi. Gek, maar ik zag in de figuren een verpleegster en een soldaat. Maar ja, die moeten ook wel eens plassen nietwaar?
Deel dit op:
Leeuwarden
Wat gingen we in Leeuwarden doen? Naar een, wat zeg ik, twee tentoonstellingen, beide aangeraden door Wieneke.
Eerst lopen we naar het Princessehof voor de opwindende potten en beeldjes in porselein. Grappig om te zien wat onze voorouders toch zo opwindend vonden en wat nu helemaal niet meer zo extreem overkomt. Door de overvloed aan niks verhullende reclame zijn we een beetje overvoerd, misschien? Maar de peepshow vonden we allebei heel leuk en daar stonden toch ook wel dingen die nou ja…. Ach, ga zelf eens kijken. Goed voor een vrolijk uurtje.
-
- Klik op de foto’s om te vergroten
Daarna liepen we langzaam en genietend van de mooie gevels naar het Fries Museum. Een nieuw en ruim gebouw, waar mooie tentoonstellingen gehouden worden. Nu is er sitz of chintz te zien. Prachtige katoenen stoffen, bedrukt met voornamelijk natuurmotieven. Al in de tijd van de Verenigde Oost-Indische Compagnie werden deze stoffen uit India gebruikt om handel mee te drijven en dienden ze als betaalmiddel in Indië. Maar ook in Nederland waren de stoffen zeer geliefd. Rijke dames lieten er fraaie japonnen, mantels, dekens, hoeden van maken. En zuinig als Hollanders zijn, nadat de jurken versleten waren, werden de wijde rokken verknipt tot kinderkleding. In klederdracht werden strakke ruiten gecombineerd met sierlijke bloemranken. Veel van die kleding is nu te zien op de tentoonstelling. Er is een film, waar de fabricage wordt uitgelegd en waar een nieuw ontwerp op oude manier wordt gedrukt en geverfd. De tentoonstelling is zeer verzorgd, ruim en mooi opgezet en brengt oude en nieuwe technieken en ambachten tezamen.
-
- Klik op de foto’s om te vergroten
Deel dit op:
Feestkleding
Nee, geen blog over mode.
Dit is een rok die ik zag in een vitrine in het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek. Een heel bijzondere rok, gemaakt van restjes stof, oude dassen. Gemaakt om te dragen als het weer vrede zou zijn, er weer mogelijkheden waren om feest te vieren en te dansen.
Een rok van hoop op betere tijden.
