…gingen we ook naar de Wallace Collection. In het prachtige Hertford House huist een enorme kunstverzameling, bijeen gebracht in de loop van vorige eeuwen. De verzameling is zo groot dat je wel een paar dagen rond kunt lopen. Enorme zalen met een zeer uitgebreide en diverse collectie van schilderijen, zilverwerk, wapens en antieke meubelen. Alles smaakvol en sfeervol tentoongesteld.
Category Archives: museums
Roze wolk…?
Gek, deze foto van Erwin Olaf associeerde ik meteen met het valse beeld van een roze wolk. Je weet wel, de gelukzalige staat waarin iedereen soms verwacht wordt te verkeren. De vrouw op deze foto, in haar mooie, glanzende, van alle gemakken voorziene roze keuken, lijkt me juist helemaal niet gelukkig.
Op de tentoonstelling van Erwin Olaf in het Gemeentemuseum in Den Haag hangen vele foto’s met een dubbele bodem. Foto’s waarbij je op het verkeerde been gezet wordt en niet alles is zo als het lijkt. De tentoonstelling is nog te zien tot en met 12 mei 2019.
Deel dit op:
Geen mannenwerk…
“Ik maakte kleren voor de nieuwe vrouw.
Ze kon in mijn kleren gemakkelijk bewegen en leven.
Vrouwen kleden is geen mannenwerk”
Deze uitspraak is van Coco Chanel en wat moeten we blij zijn, want ik moet er niet aan denken me kleden in een crinoline. 
Zo’n breed geval, waar je niet in kunt zitten. Of zo’n korset te moeten dragen, met ingesnoerde taille door de wereld te moeten gaan. Nee, ik ben blij dat er ook heel veel vrouwen onze kleding ontwerpen.
Samen met schoondochter bezocht ik afgelopen week de tentoonstelling “Femmes fatales” in het Gemeentemuseum in Den Haag. Samen bekeken we de vele mooie, maar soms ook zeer vergezochte en (bijna) ondraagbare japonnen. Maar er was ook veel herkenbaars, zeer draagbare kleding te zien. Ontwerpen van Coco Chanel, Vivienne Westwood, Prada, Sheila de Vries, Iris van Herpen en vele anderen. Wie ook nog wil gaan kijken, moet zich haasten, want de tentoonstelling loopt nog tot en met 24 maart. Maar het is zeker de moeite waard!
Deel dit op:
Poëzie van de natuur
De tentoonstellingen in het Sieboldhuis in Leiden zijn vaak van een bijzondere schoonheid. Ook nu is er tot 6 maart 2019 een prachtige collectie houtsneden, schilderingen en wat spaarzame foto’s.
Leo en ik genoten van de prachtige prenten met vogels en bloemen. Van een bijna breekbare schoonheid.
De tentoonstelling is zeer verfijnd en wij vinden het een aanrader.
Er mochten foto’s gemaakt worden, wat we ook gedaan hebben.
Maar op die beelden komt de ware schoonheid niet tot zijn recht en daarom staan er hier foto’s van de website van de tentoonstelling. Ook deze beelden zijn slechts een deel van de werkelijke houtsneden. Ik kan niet anders zeggen dan “ga zelf kijken” want ze zijn wonderschoon!
Deel dit op:
Flintstones
Vorige week nog had Leo een paar filmpjes van The Flintstones zitten kijken. Zomaar, voor de leut. Een beetje jeugdsentiment…
En toen was ik in Hoorn en gingen Bettie en ik naar het Museum van de 20e eeuw. En kijk, daar was een kleine tentoonstelling over de Steentijd-familie. Leuk om te zien wat er (toen ook al) aan merchandising te koop was. En natuurlijk de vele tekeningen uit de serie. Er werden ook filmpjes gedraaid. Wie op de link onder de foto klikt, kan ook nog opnieuw genieten van zo’n filmpje 😉
Klik hier voor een klein filmpje
Deel dit op:
Tentoonstelling
Wieneke schreef er al meerdere keren over. Ze was weg van de tentoonstelling “Iran, bakermat van de beschaving” in het Drents Museum in Assen. Ook wij waren zeer onder de indruk van wat we daar te zien kregen.
De eerste aanblik van de tentoonstelling was meteen al “wow, dat is prachtig!” Je waant je in een Perzische bazaar. De vitrines zijn allemaal van vier zijden te benaderen, zodat je niemand in de weg loopt en alles goed kunt bekijken. Dat is heel fijn als het druk is. Bekers en kannen van vele, vele eeuwen oud, maar zo mooi en verfijnd. Ook in een modern interieur zullen ze niet misstaan.
Wat waren de Perzen al ontwikkeld toen wij nog in berenvellen liepen. Misschien lijkt het nu een wat achtergebleven land, met achterhaalde ideeën. Maar ze hadden een hoogstaande cultuur, waarvan prachtige voorbeelden te zien zijn. Schitterende schalen, borden, juwelen en dat allemaal zo mooi tentoongesteld. De tentoonstelling is vrij compact, maar je kunt op je gemak alles van dichtbij bekijken.
Op diverse plaatsen kon je ook filmpjes bekijken van Iraniërs die in Nederland wonen en werken en met liefde over hun land en cultuur vertelden. Een zeer boeiende tentoonstelling!
Deel dit op:
Ca d’Zan
Nee, ik bedoel niet dat plaatsje in Zeeuws Vlaanderen. Ca d’Zan ligt in Florida en het is een buitenhuis (!) geweest van de Ringling circusfamilie. Toen ik er over las in het boek “De sprong van Rose” dacht ik in eerste instantie dat het allemaal fantasie was. Dat zo’n huis, met die luxe, met die weelde niet echt kon bestaan. Maar het bestaat echt, kijk maar.
Zelf ben ik nog nooit in Florida geweest, maar diverse vrienden en kennissen wel. Toch heb ik ze er nooit over gehoord. De meesten zullen wel naar Disney geweest zijn. Toch lijk me een bezoek aan dit huis, dat nu een museum is, de moeite waard. Ik zou er liever een kijkje willen nemen dan in het sprookjespark van Mickey Mouse.
Die Ringling familie moet ongelofelijk rijk zijn geweest. John Ringling en zijn vrouw Mable hielden van reizen en waren verrukt van Venetië. Ca d’Zan werd dan ook in Venetiaanse stijl gebouwd en rijkelijk van kunst voorzien. John Ringling stierf echter als een arme man en liet Ca d’Zan na aan de staat Florida.
Lange tijd was het huis verlaten, maar eind jaren negentig werd het gerestaureerd en in oude luister hersteld.
Misschien een tip voor degene die binnenkort naar Florida gaat?
Deel dit op:
Jan Taminiau
Bron: Centraal Museum Utrecht
Bron: Centraal Museum Utrecht
Copyright: KnutzEls
Deze week bezocht ik de tentoonstelling van Jan Taminiau in het Centraal Museum in Utrecht. Sinds koningin Maximá zijn ontwerpen regelmatig draagt, is hij heel bekend en dat is zeer terecht!
Wat een prachtige creaties waren er te zien. De tentoonstelling wordt druk bezocht en je krijgt dan ook beperkt maar wel voldoende tijd om hem te bezichtigen.
Miljoenen pailletten, kraaltjes, steentjes verwerkt Jan Taminiau in zijn creaties. Maar in zijn beginnende ontwerpen zag ik ook honderden drukknoopjes gebruikt om een touch van glitter aan te brengen.
De japonnen waren schitterend, de opzet van de tentoonstelling vond ik er niet helemaal bij passen. Maar dat is een kwestie van smaak. Wel vond ik de grote overvloeiende beelden prachtig, waarmee werd getoond waar zijn inspiratie o.a vandaan komt. En de tientallen proef-borduursels maakten duidelijk wat een priegelig werk het is en hoeveel tijd, geduld en kunstenaarschap er in verwerkt is. Jan Taminiau heeft een ongebreidelde fantasie en een creatieve geest zonder grenzen.
Naast allerlei (letterlijk) schitterende japonnen stond ook de blauwe kroningsrobe van de koningin tentoon. En ik verbaasde me er over dat deze japon weliswaar uitzonderlijk luxe was, maar toch eenvoud uitstraalde. Zodat dat juist op die kroningsdag alle aandacht naar de koning zou gaan.
Eén van de bezoeksters zwijmelde bij al die robes en bekende dat ze zo graag eens er een wilde dragen. Ik keek haar aan, begreep het wel. Maar helaas, het was hier niet in onze maat verkrijgbaar… 😉 😉
Deel dit op:
Onhandig…
In het Centraal Museum in Utrecht moet iedereen zijn (hand)tas opbergen in een kluisje. Ook als je maar een inie-mini tasje hebt. Och, ik begrijp dat wel, maar het is wel onhandig. Zeker als je hoort dat de audiotour via je mobieltje te beluisteren is. En als je nadien nog even wat wilt drinken, moet je toch portemonnee of pinpas meenemen. Je moet het sleuteltje van het kluisje kwijt, en een zakdoek is ook altijd handig, of zelfs onmisbaar. Misschien kun je niet zonder leesbril…
Oh hemeltje, waar laat je die dingen dan toch….? 
Ik stond in ieder geval te prutsen in mijn broekzakken, die niet zo ruim zijn. En ik was niet de enige. Misschien zou een papieren mini tasje een oplossing zijn. Door het museum aangeboden, met een lange band, zodat het schuin over je schouder, om je middel of je nek gedragen kan worden? Er zou zelfs reclame op gedrukt kunnen worden, dus ze betalen zichzelf. Dat zou ik nou handig vinden…!
Deel dit op:
Beeldschoon
Gisteren was ik in Museum Catharijneconvent in Utrecht. Daar zijn tot en met 3 juni 2018 prachtige middeleeuwse miniaturen te zien.
Dat soort afbeeldingen hebben me altijd al gefascineerd. De kleuren, de lijnen, de schittering van goud, ze zijn ronduit sprookjesachtig. De tentoonstelling is heel sfeervol ingericht en was gelukkig niet al te druk. Daardoor kon je rustig de boeken bekijken. Leesbril op, neus op de vitrines om vooral toch maar alles zo goed mogelijk te zien en met volle teugen te genieten. In sommige zalen klonk ook nog zacht gregoriaans gezang. Heel speciaal vond ik dat.
Her en der tussen de vitrines was ook de mogelijkheid om zelf een miniatuur te tekenen, een rand te stempelen of te plakken. Er werd gretig gebruik van gemaakt.
Aan het begin van de tentoonstelling werd een film vertoond, die uitleg gaf over de boeken en de afbeeldingen. Jammer vond ik wel, dat sommige afbeeldingen in de film waren opgeleukt met bewegende onderdelen. Het hoort bij deze tijd, al die digitale foefjes, maar ik vind het overbodig en afbreuk doen aan het overweldigende vakmanschap van de kunstenaars. Er waren meerdere films te zien, onder andere over het maken van de boeken, vanaf het vervaardigen van perkament tot het tekenen van de lijnen, het schrijven en het maken van de tekeningen. Ik vind dat altijd een extraatje bij een expositie.
Doordat alles klein en heel gedetailleerd is, heb ik geen foto’s gemaakt. De foto’s hieronder komen van internet.
