Sommige levensgeschiedenissen zijn te bijzonder om niet te vertellen. Ze gaan meestal over mensen die zich niet veel aantrekken over “wat men zegt”. Nee zij trekken hun eigen plan, wat de consequenties dan ook zijn. Frank Krake beschrijft het leven van zo’n man: Joseph Sylvester alias Menthol
Geboren in een arm gezin, op een eiland waar het leven zwaar is. Waar mannen weg trekken om elders geld te verdienen. Al jong beseft Joseph Sylvester dat ook hij weg moet, de wijde wereld in. En hij vertrekt naar Amerika. Maar als zwarte man is het leven daar ook zwaar en heeft hij weinig vrijheid. Dus besluit hij naar Europa te gaan. Hij heeft een groot zakelijk talent en verdient zijn geld door als standwerker op markten tandpoeder en menthol snoepjes te verkopen. Dan ontmoet hij de knappe Roosje en wordt op slag verliefd. En de liefde is wederzijds. Roosje heeft zich nooit veel aangetrokken van wat “men” er van vindt. Dat zij een heel bijzonder paar vormen (het is kort na de eerste wereldoorlog) laat haar koud. Joseph is charmant, maakt gemakkelijk vrienden en vindt zijn plaats in de familie van Roosje. Het paar trouwt, Joseph krijgt meer en meer succes en verdient goed.
Maar tijden veranderen en dus ook het reilen en zeilen van Joseph en Roosje. Een gemakkelijk te lezen boek over een bijzonder leven. Onderhoudend en rijk voorzien van documenten die getuigen van alle komische en soms onwaarschijnlijke voorvallen.
Afgelopen zondag bezochten we het 
Wie spullen maakt, wil ze aan de man brengen. Daarvoor is reclame bedacht. Wij zouden ons een leven zonder reclame niet meer kunnen voorstellen. Het spat van allerlei manieren in onze ogen. Soms leuk, soms vervelend, smakeloos of schreeuwerig. In vroeger tijden werd er veel minder reclame gemaakt. Was het ook niet zo vluchtig. Had je eenmaal een bedrijfje op poten gezet, dan bleef je daar meestal een flink aantal jaren zitten. En dus loonde het om boven je voordeur een mooie afbeelding te maken en een fraai uithangbord op te hangen.
En wij stonden hier in de rij voor de 
Toen de oorlog uitbrak, was ik nog klein.
In een museumvitrine zag ik laatst dit kopje staan. Een beetje vreemd geval, vond ik. Een kopje met een kopje er in. Maar dat onderste kopje, daar kon dan weer geen vloeistof in, want dat was opengewerkt. De gids wist wel waarom. Want dit is een “trembleuse”, een kopje dat vroeger vaak werd meegenomen op reizen. Het onderste opengewerkte deel zit vast aan het schoteltje en daar past het kopje in. Dan viel je kopje niet van het schoteltje als de koets over een hobbel reed. Slim toch….?
