Wat is dat

Muur van soos Eendracht maakt macht

Bron: Google foto’s / Rotterdam Gemeentearchief

Een deel van Kralingen is na de vernielingen van het bombardement nieuw gebouwd. Ten dele wordt er onder die nieuwbouw gebouwd, immers de funderingen waren stevig genoeg. Het tracé loopt ook onder oudere gebouwen in Kralingen en de fundamenten van die gebouwen zijn niet goed genoeg om de metrobouw te trotseren. Dus werd -vooral tussen de Willem Ruyslaan en de Waterloostraat- flink gesloopt.

Het meest bekende gebouw in Kralingen dat werd afgebroken, was de sociëteit van Eendragt Maakt Magt (EMM), beter bekend als De Kegel. Dit gebouw, opgeleverd in 1904, stond op de hoek van de Oudedijk en Waterloostraat en is in 1976 gesneuveld onder sloophamer.

Maar een heel klein deel is bewaard gebleven. Want in metrostation Voorschoterlaan is een deel van de façade van het oude Eendragt-gebouw verwerkt in de hal. Gelukkig maar, want zo blijft een klein stukje historie bewaard.

Roem

Bron: Wikipedia

Er zijn mensen die tijdens hun leven al wereldberoemd zijn. Nou ja, vaak wereldberoemd in eigen land, dus een beetje beperkt. Maar toch, een tijdlang is dan de naam van de beroemdheid op ieders lip.

Na verloop van tijd wordt hij of zij toch vergeten, komen er andere toppers voor in de plaats. Het maakt niet uit of het om sporters, tv of filmsterren of politici gaat.

Want wie kent deze voetballer en waarom zou hij beroemd zijn? Het is Piet van Reenen (goaltjes-Piet), een voetballer bij Ajax. Hij maakte voor de club de meeste doelpunten aller tijden: 273 goals in 237 wedstrijden.

En dat zijn er meer dan Cruijff ooit maakte. Maar Cruijff kent iedereen nog wel, maar bij Goaltjes-Piet roept niemand meer “Oh ja, die!!!”

Tot ook Cruijff in de vergetelheid raakt en een nieuwe ster verschijnt….

Je moers taal

Bron: Rotterdam van toen

In de Ommoordse bieb hield het Gilde een lezing over oud Rotterdam. Echt oud, want de beelden die voorbij kwamen hadden weinigen van de mensen daar met eigen ogen gezien.

Uiteraard kwam het grote bombardement aan de orde, waarbij de hele binnenstad in één klap verdwenen was. Maar door de plek van toen te plaatsen in de stad van nu werd veel duidelijk.

Eén van de gebouwen die we zagen, was het Coolsingelziekenhuis. Het was een zeer bekende plek en veel inwoners moeten er wel eens een tijdje verbleven hebben.

De gids vertelde dat het gebouw destijds gebouwd was met allerlei (toen) moderne snufjes, onder andere had het een hijskamertje. Ja, dat heette toen zo, maar nu noemen we het een lift.

Nederlanders zijn dus al langer met de verengelsing van de taal besmet. Want in Duitsland zegt men nog altijd Aufzug, in Frankrijk heet zoiets een ascenseur en ook in Italië zegt men ascensor, net als in Spanje.

Wat hebben wij Nederlanders toch met al die vreemde woorden en begrippen? Misschien klinkt “hijskamertje” nu wel een beetje onbeholpen, maar iedereen wist meteen wat het was.

Onbekend

Op Facebook kom ik ze regelmatig tegen: berichtjes waarin gevraagd wordt wat voor voorwerp er op de foto staat.

Soms is het een mattenklopper, soms een suikerautomaat of een kolenkit.

Ja, mijn generatie zal dat wel herkennen. Onze kinderen misschien ook wel, want zoiets zagen ze bij opa en oma. Maar ik was hogelijk verbaasd om te horen dat een jonge vrouw niet wist wat een kokosmat was.

Het woord zat in de paardensprong van 2 voor 12. En ik vroeg me af of een kokosmat nou zo ouderwets was….? Of dat de link “kokos” en “materiaal voor o.a. deurmatten” niet één-twee-drie in haar opkwam.

Boek

Stephanie Schuster: Wondervrouwen (Alleen het beste)

Wondervrouwen (Alleen het beste) van Stephanie Schuster is het vervolg op het boek dat ik vorig jaar hier besprak.

In de 10 jaren die sindsdien verstreken zijn, is er natuurlijk veel gebeurd.

Helga is op eigen kracht gynaecologe geworden, Luise’s winkel loopt als een trein en moet zelfs uitgebreid worden.

Helga’s zoon David en Josie, Luise’s dochter, zijn dikke vrienden. En wat is er aan de hand met Annabel’s dochter? Er is stof voldoenden voor de buurtbewoners om te roddelen.

En daarom komen nog steeds de klanten naar Luise’s winkel om de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Ook dit boek heb ik weer met veel plezier gelezen. Goed geschreven, vlot en een leuk tijdsbeeld.

Boogschutter

Gelukkig voor mij komt het programma Salvage Hunters weer terug. Helaas nog maar één keer per week, op een andere dag, maar toch…

Want Drew Pritchard weet altijd iets bijzonders te maken van het zoeken naar leuke dingen op Vintage- en rommelmarkten .

In één van de vele oudere uitzendingen had hij een pop -een boogschutter- gevonden. De pop moest opgewonden worden en dan zou hij meerdere pijlen afschieten.

Natuurlijk was er van die pop niet veel meer over en vroeg hij Donald en Maria Start van House of Automata of die pop nog te restaureren was. Ja zeker, al was het best een gehavend geval.

Het bleek een heel bijzonder karwei. Kijk hieronder om te zien hoe er van bijna niets weer een prachtige creatie werd gemaakt.

Als de film niet start, dit is de link

Hergebruik

Bron: Facebook / History defined

In de crisisjaren was er op het Amerikaanse platteland nog weinig te merken van de “American dream”. Toen heerste er armoe en hadden de mensen weinig geld te verteren.

Wie geen geld voor stof had, gebruikte de stof van de linnen meelzakken. Stevig, goed te wassen en lang te gebruiken. Dus liepen veel vrouwen en kinderen in grauwige linnen jurken of schorten.

Maar wie maakte zich toen druk over de juiste schoenen of dat je jurk of broek wel van het juiste hippe merk was? Zelfs een lapje stof op de markt was te duur of helemaal niet te krijgen.

Maar natuurlijk zijn er altijd vrouwen geweest die daar een draai aan wisten te geven. En mannen die daarop insprongen.

Waarom van de nood geen deugd gemaakt? De meelzakken werden bedrukt met leuke patronen, die er niet uitgewassen werden. Het logo werd daarentegen gedrukt met oplosbare verf.

En zo konden de creatieve vrouwen toch leuke jurkjes maken. Slim bekeken van de meelproducenten!

Groot, groter, enorm

De wereldhandel vraagt om steeds grotere schepen. Sinds op 3 mei 1966 het eerste containerschip van New York naar Rotterdam voer, is er in de capaciteit van de schepen wel heel veel veranderd.

Bron: Google foto’s / NT-boek ‘Rotterdamse containerkopstukken’

Het ms FAIRLAND van de Sea-Land rederij had 226 containers aan boord. Zo’n container was 20 voet groot (6,10 meter lang, 2,44 meter breed en 2,59 meter hoog) en die maat geldt nog steeds als standaard (TEU = twenty-foot equivalent unit) om de omvang van de containers en de hoeveelheid aan boord van een schip te omschrijven.

Het ms FAIRLAND is maar een kleintje, het ms EVER ALOT, op dit moment het grootste containerschip, is een reus, die 24.004 TEU aan boord kan laden.

Bron: Google foto’s / Havenloods

In enkele decennia zijn de containerschepen steeds groter geworden. En nu zijn ze enorm en worden de containers gevuld met alle goederen die wij willen kopen.

Maar de schepen kunnen niet blijven groeien. Dan wordt het te lastig om nog in een haven aan te leggen. Rotterdam heeft daar al vroeg op ingespeeld met de aanleg van de Maasvlakte, waar schepen met een grote diepgang nog wel kunnen komen.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Een song waaraan velen een herinnering zullen hebben. Het was in 2002 hét evenement van het jaar, met dé traan. En daarvoor zorgde toen Carel Kraayenhof met Adios Nonino.

Als de clip niet start, klik hier op de link

Niets veranderd

Bron: Facebook / Quest News & Entertainment

Dit plaatje is al meer dan 80 jaar oud, maar aan actualiteit heeft het nog niks ingeboet.

De mensheid zal het wel nooit leren. Geld investeren in gezondheid, opleidingen, wetenschap of kunst, het legt het allemaal af tegen de stromen geld die naar de oorlogsindustrie gaan.

Toch begrijp ik het niet. Want wat moet men met al dat geld? Uiteindelijk gaan we allemaal dood en dan doet het er niks meer toe hoeveel bezit je had.